‘Struikelend op zoek naar vooruitgang’

BARNEVELD Hoe voed je je kinderen op in deze tijd? En hoe doe je dat op een verantwoordelijke manier, zodat zij straks ook nog kunnen genieten van al het moois dat deze aarde te bieden heeft? Loïs Sohilait worstelt dagelijks met deze vragen. In onze nieuwe rubriek Het Groene Vingertje wil de 29-jarige Barneveldse haar ervaringen delen met andere ouders. ,,We moeten weer leren om tevreden te zijn met wat we hebben.’’

Loïs valt meteen maar met de deur in huis. ,,Kinderen zijn allesbehalve duurzaam. Elk kind dat geboren wordt, heeft eten nodig, kleding, speelgoed en tal van andere zaken. Als ouder heb je bepaalde ideeën over de opvoeding, die je zo goed mogelijk in de praktijk probeert te brengen. Maar op een gegeven moment krijgen jouw kinderen ook een mening daarin. Vervolgens probeer je daar balans in te vinden. Mijn zoon vindt het bijvoorbeeld leuk om met strijkkralen te werken. Dat zijn plastic dingetjes, die je vaak maar één keer gebruikt. Niet duurzaam dus. Mijn oplossing is dan om te zoeken op Marktplaats. Ik heb pas een hele pot tweedehands strijkkralen opgehaald in Voorthuizen. Heel simpel. Dat is dan één van mijn bescheiden bijdragen aan een duurzamere wereld.’’

VLEES Eten: nog zo´n uitdagend thema. ,,De meeste kinderen zijn dol op vlees, kaas en ei, terwijl ik het liefst zoveel mogelijk veganistisch zou willen eten. Heel af en toe eten we wat vlees, zoals spekjes of chorizo door een pasta. Met mijn oudste hoef ik geen rekening te houden, die is ’s avonds in hongerstaking. Mijn middelste at vroeger alleen maar vlees, totdat ik vertelde waar het vandaan komt. Nu wil ze geen vlees meer: waarom zou je een dier doden om het vervolgens zelf op te eten? Ik ben voortdurend op zoek naar vervangers en alternatieven, maar dat kost tijd en energie. En laat je daar als ouders van een jong gezin nu net gebrek aan hebben. Veel mensen lopen hier tegenaan. En wat doen we dan? Vaak kiezen we voor gemak. Dat merk ik bij mezelf, maar ook bij de mensen om me heen. En het wordt ons ook makkelijk gemaakt. We zouden meer moeite moeten doen om bewuster met dit soort zaken om te gaan. Voormalig president Barack Obama zei het als volgt: ,,We zijn de eerste generatie die de gevolgen van de klimaatverandering merken en de laatste generatie die er iets aan kan doen.” We hebben als ouders een gezamenlijke verantwoordelijkheid: welke wereld laten we straks achter voor onze kinderen?’’

Loïs benadrukt telkens weer dat ze zelf ook de wijsheid niet in pacht heeft. ,,We zijn struikelend op zoek naar vooruitgang. We doen ons best, maar als ouders vinden we het ook heel belangrijk om onze kinderen tevreden te houden. En dat betekent vaak dat we maar weer iets nieuws kopen. We lijken vergeten dat we ook wel eens tevreden zouden kunnen zijn met datgene wat we al hebben. Binnen mijn opvoeding was dat een belangrijk thema. Mijn ouders woonden in een sociale leefgemeenschap. Daar stond centraal dat je voor elkaar zorgt, dat je elkaar helpt, dat je je spullen en geld deelt. Wat ik van mijn ouders heb geleerd: “Als een ander iets nodig heeft, geef het dan gewoon en vertrouw erop dat het goedkomt.’’

INSPIREREN Loïs wil met haar columns de lezers van deze krant informeren en inspireren. ,,We moeten op zoek naar een evenwicht tussen mensen, milieu en economie. Denken we er wel eens over na wie onze kleding maakt en onder welke omstandigheden dat gebeurt? En dat je indirect 1000 liter water verbruikt bij de aankoop van een spijkerbroek? Nog een voorbeeld: wist je dat er 1800 liter water nodig is om 120 gram vlees te bereiden? En dan heb ik het nog niet eens over de uitstoot van methaan, het transport en het feit dat we ook nog vlees weggooien. Wij zien alleen maar het eindresultaat, maar ondertussen heeft het hele productieproces ongelooflijk veel impact op onze aarde.’’

Loïs laat zich onder meer inspireren door het boek ´De verborgen impact; alles voor een eco-positief leven´ van Babette Porcelijn. ,,Op de site mijnverborgenimpact.nl kun je zien hoeveel aardes je verbruikt in je leven. Dat houdt een keer op. Onze grondstoffen zijn niet onuitputtelijk. Daarom is het van belang dat we er zuinig mee omspringen. Materie is niet zaligmakend. Mijn pleidooi: ga terug naar de eenvoud en haal je geluk uit andere zaken.’’

Haar eerste aflevering is elders op de site te lezen.

Door Erik Roest