Sterre: ‘Een kind beter maken is voor mij het mooiste doel’

BARNEVELD De Nijkerkse Sterre Schoon (24) is vastberaden om kinderoncoloog te worden. Ze kreeg in Barneveld de kans om haar vwo-diploma te halen. Het was één van de obstakels die ze moest overwinnen om aan de studie Geneeskunde te beginnen.

,,Mijn eerste ervaring in de zorg was op mijn achttiende bij Kinderhospice Binnenveld in Barneveld. Na schooltijd deed ik daar af en toe vrijwilligerswerk. Ik hielp de ernstig zieke kinderen bijvoorbeeld met eten of in bad gaan. Ik dacht altijd al dat ik iets met kinderen én zorg wilde doen en bij de hospice werd dat beeld bevestigd. Kinderen kunnen dingen beter van zich af zetten dan volwassenen. Als kinderen ernstig ziek zijn en het iets beter met hen gaat, zie je ze gelijk opfleuren en ze spelen zo weer verder. Dat vind ik heel bijzonder.’’

GEEN VERTROUWEN

,,Ik had me nooit verdiept in wat er precies nodig was om Geneeskunde te mogen studeren. Ik deed havo op het Corlaer College in Nijkerk, maar voor Geneeskunde heb je een vwo-diploma nodig. Ook via een hbo-propedeuse mag je niet doorstromen naar de universiteit, wat bij veel andere studies wel kan. Een bepaald gemiddeld eindcijfer dat je moest halen om naar het vwo te mogen, had ik niet. Ook had ik nooit natuurkunde gehad, wat ik dan in korte tijd zou moeten inhalen. Het Corlaer College had er daarom geen vertrouwen in dat ik vwo kon halen. Sommige docenten aan wie ik vertelde dat ik arts wilde worden, zeiden dat dit me niet ging lukken. Dat maakte me boos en het was echt niet leuk om te horen. Toch gaf het me ook een enorme bewijsdrang om te laten zien dat ik dit wél kon.’’
,,Na een aantal afwijzingen door scholen in Amersfoort die vol zaten, kwam ik bij het Johannes Fontanus College in Barneveld uit. Zij gaven mij een kans om het te proberen. Het was best spannend om daar naartoe te gaan, omdat ik niks met Barneveld had. Ik ging erheen met de instelling om alleen mijn vwo-diploma te halen. Ik hoefde geen vrienden te maken. Maar op dag één ontmoette ik al een aantal meiden, die nu nog steeds hele goede vriendinnen zijn’’, zegt ze lachend.

NIET TOEGELATEN

Ondanks dat Sterre op het JFC haar vwo-diploma haalt, komt ze niet direct binnen bij de studie Geneeskunde. ,,Ik had me aangemeld bij de Universiteit van Amsterdam, waar ik niet door de selectie heen kwam. Dat vond ik heel erg. Toch besloot ik gelijk dat ik het nog een keer wilde proberen. Ik begon ondertussen in september 2017 aan de bachelor Gezondheid en Leven, de studie die het meeste op Geneeskunde lijkt. Hiermee hoopte ik meer kennis te krijgen voor de volgende selectie.’’

WERKEN AAN HET CV

,,Bij Geneeskunde is een goed CV belangrijk. Daarom startte ik dat jaar ook met vrijwilligerswerk bij verzorgingshuis Amaris Arkemheen in Nijkerk. Ik schonk daar koffie aan ouderen. Dit heb ik een half jaar gedaan. Ook kreeg ik een bijbaan bij thuiszorgorganisatie Mantelaar in Amsterdam. Daar werd ik gekoppeld aan cliënten, vaak eenzame ouderen. Ik bezocht lange tijd een vrouw die Alzheimer heeft, met wie ik op vrijdagmiddag samen kookte. Ook sprak ik veel af met een 13-jarig meisje met een verstandelijke beperking. We deden dan activiteiten, zoals samen voetballen. Bij Mantelaar heb ik uiteindelijk bijna vier jaar gewerkt. Ik heb het nooit lastig gevonden om met deze mensen om te gaan. Het is vooral belangrijk om normaal te blijven doen. En veel geduld te hebben.’’

(lees verder onder de foto)

Sterre aan het werk in een ziekenhuis. - Privéfoto

COSCHAPPEN 

,,In 2018 werd ik uiteindelijk toegelaten tot Geneeskunde op de Vrije Universiteit, de andere universiteit in Amsterdam. Inmiddels zit ik in het tweede jaar van de master. Mijn masterscriptie heb ik al gedaan. Normaal gesproken doe je die pas aan het einde van de studie, maar er was een wachttijd van zeven maanden voor het lopen van coschappen. Om geen vertraging op te lopen, heb ik mijn scriptie daarom al geschreven. Sinds april vorig jaar ben ik begonnen met coschappen in verschillende ziekenhuizen in Noord-Holland, dan loop je een bepaald aantal weken mee op de afdeling van een specialisme. Dit doe je in totaal twee jaar met aansluitend een semi-artsstage. Bij de semi-artsstage is het de bedoeling dat je echt al als arts functioneert, wel onder toezicht natuurlijk. Bij coschappen kijk en help je alleen mee.’’ 

MEEKIJKEN MET OPERATIES

,,Sinds een week loop ik mee met neurologie en psychiatrie en hiervoor zat ik op de afdeling chirurgie. Daar mocht ik bijvoorbeeld meekijken met operaties, zoals het verwijderen van een tumor uit een borst. Van tevoren werd er gewaarschuwd dat veel studenten daarbij flauwvallen. Zelf heb ik daar nooit zo’n last van. Tijdens de bachelor zijn er ook verschillende practica, waarbij dode mensen - die hun lichaam beschikbaar hebben gesteld aan de wetenschap - worden opengesneden. Zo kunnen we de binnenkant van het lichaam bestuderen. Dit vond ik altijd erg interessant. Toch is het specialisme chirurgie niets voor mij. Sommige operaties duren erg lang, tot wel zes uur. Je hebt in principe geen pauze. Doordat je steriel - vrij van bacteriën - staat, kun je niet zomaar weglopen. Af en toe komt iemand wel limonade brengen, maar mijn geduld raakt dan op een gegeven moment op.’’

(lees verder onder de foto)

Met vriend en vriendin in Amsterdam. - Privéfoto

WONEN IN AMSTERDAM

,,Sinds mijn eerste jaar Geneeskunde woon ik ook in Amsterdam. Ik kreeg de kans om samen met één van mijn beste vriendinnen, Yonna, in een appartement in Amsterdam-West te wonen. Haar heb ik ontmoet tijdens mijn eerste studiejaar van Gezondheid en Leven. We wonen nog steeds op dezelfde plek en willen allebei voorlopig nog wel in Amsterdam blijven. Wel zouden we graag naar een groter appartement verhuizen, want we hebben nu geen woonkamer. Maar met de huizenmarkt in Amsterdam is dit lastig. Mijn familie en beste vriendin wonen nog in Nijkerk, maar daar hoef ik absoluut niet meer te wonen. Ik heb in Amsterdam een leven opgebouwd met studie, werk en vrienden. En ook mijn vriend Daniël komt hier vandaan. Daarnaast vind ik het leuk dat er altijd wat te doen is. Als je op een maandag bedenkt om uit te gaan, kan dat gewoon. Wel is het soms erg druk in de stad. Daar kan ik wel eens overprikkeld van raken. Het lekkerste moment om door de stad te fietsen, vind ik rond elf uur ‘s avonds, als ik naar huis rijd vanaf mijn werk op de huisartsenpost in het centrum. Dan branden overal gezellige lichtjes, maar er is bijna niemand op straat.’’

AGRESSIEVE MENSEN

,,Ik werk nu sinds anderhalf jaar voor Huisartsenposten Amsterdam. Ik begon aan de balie, maar inmiddels ben ik junior triagist. Dan bepaal je of mensen moeten langskomen voor controle. Het werk is leuk, maar er zijn soms ook wat minder fijne telefoongesprekken. We krijgen steeds vaker te maken met agressie. In Amsterdam zijn lange wachttijden, tot soms wel een uur. Sommige mensen zijn daarover gefrustreerd, wat begrijpelijk is. Maar ze worden ook steeds veeleisender en verwachten dat ze voor alles direct terecht kunnen. Omdat het zo druk is, moeten we juist strenger zijn. Soms worden bellers dan woedend en zeggen bijvoorbeeld dat ze de politie gaan bellen. Ook wensen ze je van alles toe. In het begin probeer ik altijd rustig te blijven, maar als mensen gaan schreeuwen of dreigen, verbreek ik de verbinding.’’

STICHTING ZOHRA

Met twee collega’s van de huisartsenpost is Sterre in september 2021 Stichting Zohra begonnen. ,,Eén van hen, Elvy, stuurde altijd voedselpakketten naar Suriname. Een deel van de bevolking is daar namelijk erg arm. Mijn collega betaalde dit zelf, maar wilde graag meer geven. We bedachten samen om een stichting op te richten, waar ik nu secretaris van ben. We hebben de stichting ‘Zohra’ genoemd, naar de naam van de moeder van Elvy. Ons doel is dat mensen zichzelf kunnen onderhouden met geld of middelen die wij geven, bijvoorbeeld door een bedrijfje op te richten. Om misbruik van giften te voorkomen, brengt een contactpersoon in Suriname het geld altijd direct naar de mensen daar. Ook gaat Elvy zelf vaak naar het land om te kijken bij de projecten.’’ 

(lees verder onder de foto)

Sterre werkte vorig jaar twee maanden mee aan onderzoek over kinderen met kanker in een ziekenhuis in Kenia. In haar vrije tijd bezocht ze samen met collega Laura en haar vriend Simon mooie plekken in het land, zoals de berg Mount Elgon. Privéfoto

ONDERZOEK IN KENIA

Zelf heeft Sterre voor ander vrijwilligerswerk vorig jaar een verre reis gemaakt. ,,Begin 2022 ben ik twee maanden naar Kenia geweest om onderzoek te doen in een ziekenhuis in Eldoret, een stad in het westen. Dit deed ik voor het Prinses Máxima Centrum in Utrecht, een onderzoeksziekenhuis voor kinderoncologie. Ik vulde voor hen een database aan, waarbij ik data verzamelde over Keniaanse kinderen met kanker.’’
,,Ik vond het fantastisch in Kenia. Het land is heel erg mooi en de mensen zijn ontzettend aardig. Ik ben daar goede vrienden geworden met Laura, zij werkte ook voor het Prinses Máxima Centrum. In het weekend bezochten we samen met haar vriend Simon mooie plekken in het land, zoals Mount Elgon en nationaal park Hell’s Gate. Ik moest er wel aan wennen dat in het ziekenhuis alles veel slechter is geregeld dan in Nederland. Zo liggen daar soms meer kinderen op één kamer. Ook is het er totaal niet hygiënisch. Verder komt het voor dat gezinnen buiten in het gras voor het ziekenhuis slapen, omdat ze een dag moeten wachten op de uitslag van een röntgenfoto. Een overnachting kunnen ze niet betalen en naar huis gaan ze niet, omdat ze soms al dagen hebben gereisd om bij het ziekenhuis te komen. Dat is wel heftig.’’

(lees verder onder de foto)

Sterre op een wetenschapscongres over kinderoncologie in Barcelona bij een poster met de resultaten van haar onderzoek. - Privéfoto

PROMOVEREN

Sterre hoopt in het voorjaar van 2024 klaar te zijn met haar master. ,,Dan kan ik mezelf basisarts noemen. Maar voordat ik kinderoncoloog ben, heb ik nog wel wat jaren te gaan. Na mijn master ben ik van plan te promoveren. Dit houdt in dat je met verschillende onderzoeken op een bepaald gebied vijf publicaties moet behalen in een wetenschappelijk tijdschrift. Dat duurt ongeveer vier jaar. Door te promoveren - waarmee je de titel Doctor of Philosophy (PhD) behaalt - vergroot ik mijn kans op een baan als arts in de kinderoncologie.’’
,,Het onderzoek dat ik voor mijn masterscriptie heb gedaan, wordt binnenkort mogelijk al gepubliceerd in een wetenschappelijk tijdschrift. Dit gaat over de werking van chemotherapie bij ondervoede kinderen met kanker. Het zou mooi zijn als dit lukt, maar ik vind het ook niet erg als het niet meetelt voor het promoveren. Ik vind onderzoek doen namelijk heel erg interessant. Ook heeft mijn masterscriptie me al leuke dingen gebracht. Zo mocht ik september vorig jaar naar een wetenschapscongres over kinderoncologie in Barcelona, om daar mijn onderzoek op een poster te presenteren.’’

WERK, STUDIE EN VRIENDEN

,,Het combineren van werk, studie en vrienden vind ik soms best lastig. Met mijn coschappen ben ik een fulltime-werkweek bezig. Daarbuiten blijf ik bij de huisartsenpost werken om geld te verdienen, voor coschappen krijg je namelijk geen stagevergoeding. En dan wil ik naast de taken voor Stichting Zohra en het werken aan de mogelijke publicatie ook nog graag mijn vriend en vrienden zien. Ik probeer alles goed te plannen, waardoor het me tot nu toe altijd lukt. Ik doe nooit een dag helemaal niets, maar ik ben ook het liefste altijd bezig. Studie gaat hierin altijd voor. Als dat niet meer lukt, moet ik met iets anders stoppen.’’

LANGE WEG

,,Wanneer ik de PhD-titel uiteindelijk heb, moet ik alsnog een opleiding doen tot kinderarts van vijf jaar. Pas daarna kan ik me echt gaan specialiseren tot kinderoncoloog. Arts worden is een lange weg, maar ik vind dat het allemaal waard. Eén van de ergste dingen die je als ouder kan overkomen, is om te horen dat je kind ongeneeslijk ziek is. Het lijkt me heel waardevol om daar als kinderoncoloog iets in te kunnen betekenen, voor zowel het kind als het gezin. Het grootste doel is natuurlijk om het kind te genezen, maar ik hoop ook dat ik de zware last die zo’n gezin draagt wat lichter kan maken. Als kinderoncoloog zal je elke dag heftige dingen meemaken. Toch weegt dit niet op tegen wat - naar mijn mening - het mooiste doel is wat je kunt hebben: een kind beter maken.’’

PASPOORT
Naam: Sterre Schoon
Leeftijd: 24 jaar
Opgegroeid in: Nijkerk
Woont in: Amsterdam
Opleiding: Havo-diploma (Corlaer College in Nijkerk), vwo-diploma (Johannes Fontanus College in Barneveld), propedeuse van de bachelor Gezondheid en Leven, bachelor Geneeskunde en zit op dit moment in het tweede jaar van de master Geneeskunde (alle drie op de Vrije Universiteit in Amsterdam)
Werk: Junior triagist bij Huisartsenposten Amsterdam, secretaris bij Stichting Zohra
Hobby’s: Terrassen, fitness, kickboksen, podcasts luisteren en lezen
Leestip: ‘When breath becomes air’ van Paul Kalanith
Terrastips in Amsterdam-West: Café Zurich en Bar Boca’s

TWINTIGERS - Freelance-journalist Else Marie Vonk (23) uit Otterlo behaalde haar havo- en vwo-examen op het Johannes Fontanus College in Barneveld. Ze woont nu in Amsterdam en is bijna klaar met de master journalistiek aan de Vrije Universiteit. Ze is benieuwd hoe het haar oud-schoolgenoten is vergaan. Voor de Barneveldse Krant zoekt ze hen op en vraagt de ‘collega-twintigers’ het hemd van het lijf. 

TIP: Lees ook de interviews met twintigers Joëll Hendriks, Iris Vlastuin, Aart van Veldhuizen, Ilja Kwant, Gerdi van der Hoef, Bjorn Versteeg, Rhodé van der Kolk en Romy Tuinhof.