Susanne krabbelde op na herseninfarct: ‘Ik weet nu hoe kwetsbaar het leven kan zijn’

BARNEVELD Tien jaar lang stortte ze zich vol overgave op haar werk, totdat haar ‘resetknop’ onverwacht en genadeloos werd ingedrukt. Sinds haar herseninfarct vier jaar geleden staat de Barneveldse Susanne Does Rijks (42) anders in het leven. 

Sinds kort doet ze het niet meer, maar jarenlang was het een gewoonte: zodra Susanne ‘s ochtends wakker werd, raakte ze met haar vingers één voor één haar duim aan, om te kijken of dat nog lukte. ‘Op de ochtend van mijn herseninfarct kon ik dat niet’, legt ze uit. Bang dat die bewuste ochtend zich herhaalt, is ze naar eigen zeggen niet. ‘Maar je weet maar nooit. Destijds rekende ik er ook niet op.’  

STRIJDER Susanne Does werd 42 jaar geleden geboren in Barneveld en is er nooit meer weggegaan. Na haar opleiding Consumentenzaken in Wageningen stortte ze zich op marketing. ‘Van bijdragen aan groei ga ik aan’, vertelt ze in haar ruime, lichte woning aan de Archimedesstraat, die ze deelt met haar man Lennart (43), dochter Annick (14) en zoon Lorean (8).

Pakweg veertien jaar geleden ging ze bij het Schaffelaartheater aan de slag als marketingmanager, waar ze ook met haar andere passie bezig kon zijn: muziek. Ze speelt al ruim dertig jaar klarinet bij de Barneveldse muziekvereniging De Harmonie, waar ze ook actief is in het bestuur.

Haar werk, haar taken bij De Harmonie en haar gezin: Susanne had heel wat ballen in de lucht te houden. ‘Op papier werkte ik 28 uur in de week, maar in de praktijk was het veel meer. Ik ben een strijder en alles wat ik doe, doe ik goed. Dat maakte mijn baan wel stressvol, maar ik vond het leuk en kon die druk goed hebben - dacht ik. Daardoor zag ik mijn herseninfarct totaal niet aankomen.’

DIE ENE OCHTEND Toen Susanne op die ene ochtend in maart uit bed stapte, na een ogenschijnlijk normale nacht, zakte ze direct door haar benen. Uit één kant van haar lichaam was alle kracht verdwenen en ze kon niet praten. ‘Gelukkig kon ik mijn dochter wel duidelijk maken dat ze iets moest doen, waarna ze mijn moeder belde.’

Haar moeder kwam en trof Susanne aan, die al had gedoucht (‘Ik weet niet meer hoe ik dat deed’) en haar nette werkkleding wilde aantrekken. ‘Ik had een belangrijke dag op werk en wilde eigenlijk gewoon gaan.’ Haar moeder wees haar erop dat ze beter iets comfortabels aan kon trekken; de ambulance kwam haar zo halen. ‘Ik had totaal niet door wat er aan de hand was.’

Ik wil het nooit meer zo ver laten komen

HARDE RESET Pas in het ziekenhuis, waar het infuus met bloedverdunners ondertussen zijn werk deed, drong de ernst van de situatie tot haar door. ‘Het was echt een harde reset’, gaat ze verder. ‘Ik wilde gewoon door met mijn leven, maar dat ging niet.’ 

Als ‘young stroker’ werd Susanne onderworpen aan een hele rits onderzoeken om de mogelijke oorzaak van haar herseninfarct te achterhalen. Die werd echter niet gevonden, ze bleek verder helemaal gezond te zijn. ‘Het zal de stress wel zijn geweest. Blijkbaar kon ik minder aan dan ik dacht.’

REVALIDATIE Twee jaar: zo lang heeft Susanne uiteindelijk gerevalideerd na haar herseninfarct. ,,In die twee jaar van ups en downs, van acceptatie van de situatie, van een drive en een tomeloze ambitie om weer op mijn normale ‘level’ te komen, heb ik gemerkt hoe moeilijk een werkgever uitval vindt”, vertelt ze. ,,Het is geen zichtbare aandoening, maar wel een met een heldere diagnose. Helaas bleven goede gesprekken over haalbare doelen achterwege.” 

Dat sterkte Susanne naar eigen zeggen wel in haar ambitie. ,,De weg die ik heb afgelegd was ongemakkelijk en onprettig, maar ik ben trots op wat ik bereikt heb. Soms gaan door situaties deuren dicht, maar ik ben in staat om een nieuwe deur te openen en dat tot een succes te maken.’ Zo timmert Susanne alweer tweeënhalf jaar succesvol aan de weg met haar eigen marketingbedrijf Grip Support. ‘Het ondernemerschap trok me altijd al, maar ik wilde het theater niet in de steek laten. De periode na mijn revalidatie bleek het perfecte moment om voor mezelf te beginnen.’

HET BOS IN ‘Toch houd ik mijn agenda bewust een stuk leger dan vier jaar geleden’, voegt ze eraan toe. ‘Ik bouw rustmomenten in voor mezelf en zeg niet meer overal ‘ja’ tegen.’ Thuis krijgt de Barneveldse daar alle ruimte voor. ‘Mijn man is gelukkig heel flexibel en de kinderen begrijpen het ook als ik eerst even tijd voor mezelf neem voordat ik bij ze kom.’ Met name in de natuur vindt Susanne de rust waar ze bewust naar op zoek gaat. ‘In mijn eentje wandelen of hardlopen in het bos - zonder tot het gaatje te gaan. Daar kan ik erg van genieten.’

Al met al staat ze naar eigen zeggen een stuk relaxter in het leven. ‘Ik maak me minder snel druk om kleine dingen en word niet meer snel opgefokt. Omdat ik me nu realiseer hoe kwetsbaar het leven is, luister ik beter naar mijn lijf en ben ik voorzichtiger met mezelf. Ik pak eerder rust omdat ik het nooit meer zo ver wil laten komen.’

Geschreven door Lieke van der Made

Dit interview is onderdeel van BVLD magazine, het nieuwe magazine voor en door inwoners van de gemeente Barneveld.
Alle abonnees van Barneveldse Krant krijgen de glossy gratis in de bus en daarnaast is het magazine gratis af te halen bij de partners van BVLD.