Joop Brons: ,,Het gaat langzaam maar zeker de goede kant op.´´
Joop Brons: ,,Het gaat langzaam maar zeker de goede kant op.´´ Pauw Media

Joop Brons: 'In mijn rugzakje zit angst én dankbaarheid'

26 oktober 2019 om 06:50 Mensen

BARNEVELD Voor de lezers van de Barneveldse Krant schreef hij met plezier over ´Vrogger´, maar op de drempel van zijn pensioen is het vizier van Joop Brons vooral op de toekomst gericht. Na een zwaar jaar, waarin de 66-jarige Barnevelder werd geconfronteerd met kanker, is hij hoopvol gestemd. Openhartig interview met de MVA (Manus van Alles) van de Koninklijke BDU.

Erik Roest

Zijn karakteristieke snor is dunner dan ooit. De buik, door Joop liefkozend ´trommel´ genoemd, is zo goed als verdwenen. Het zijn de zichtbare sporen van een jaar vol chemokuren (zes) en een ingrijpende maag-operatie. ,,Ik ben de afgelopen maanden zo´n twintig kilo afgevallen. Na de tweede preventieve chemokuur raakte ik in één week zelfs vijf kilo kwijt. Toen heb ik maar even aan de bel getrokken. Gaven ze me proteïnerijk astronautenvoer. Dat hielp. Ik ben weer een beetje aan het groeien. Gelukkig maar.''

In het voorjaar van 2018 dienden de eerste klachten zich aan. Met een lusteloos gevoel, buikpijn en een verminderde eetlust meldde Joop zich bij de huisarts. Hij werd vervolgens binnenstebuiten gekeerd, maar de artsen kwamen niet met een verklarende diagnose. ,,Dat was een buitengewoon vervelende periode. Ik wist dat er iets was, maar de artsen vonden niets. Ik werd er bijna wanhopig van.''

HOOP EN VREES Pas in februari van dit jaar jaar werd de oorzaak van alle klachten ontdekt: een tumor in de maag. Het bestrijdingsplan lag al snel klaar. Vier chemokuren om de tumor klein(er) te krijgen, een maagoperatie en vier chemokuren om ervoor te zorgen dat de kanker tot op de laatste cel verdwenen was. Voor Joop brak een lastige en zware fase aan. ,,Ik verkeerde lange tijd tussen hoop en vrees. Ik heb altijd geroepen dat ik niets beter ben dan een ander, dat mij zoiets ook zou kunnen overkomen, maar als je dan de boodschap krijgt dat je kanker hebt, komt het opeens wel heel erg dichtbij. De artsen gaven me een goede kans, dus daar heb ik me maar aan vastgehouden. En ik heb enorm veel gepraat met de mensen om me heen. Gerry en de kinderen zijn een enorme steun voor me geweest. Ik ben hen zeer dankbaar.''

Talloze Barnevelders leefden mee met Joop, die meer dan 230 kaarten ontving; van vrienden, bekenden, gemeenteleden van de Hervormde Gemeente, (ex-)collega´s en ga zo maar door. ,,Appjes, telefoontjes, mensen die aan de deur kwamen. Het was echt ongelooflijk allemaal. Op een gegeven moment heb ik mijn zitplaats bij het raam op sommige momenten maar ingeruild voor een ligplaats in de achterkamer. Op die manier kwam ik een beetje aan mijn rust. Als ze me bij het raam zagen zitten, dachten sommigen: 'O, Joop is thuis, dan bellen we even aan.' Hartstikke leuk natuurlijk, maar ik had er niet altijd de energie voor. Op die momenten ging ik dus even met Borre (de hond, red) op de bank in de achterkamer liggen.''

GIPSPLAAT Na de eerste chemokuren verwijderden de artsen operatief elf lymfeklieren rondom Joops maag, waarvan er drie niet goed waren. ,,Uiteindelijk hebben ze éénderde van mijn maag kunnen sparen. Daar ben ik erg blij mee. Ik kan gewoon weer eten. En ook de smaak keert stukje bij beetje weer terug. Tijdens de chemokuren smaakte bijna alles naar gipsplaat. En als ik rundvlees at, leek het wel een oude krant. Brrrr.''

Inmiddels liggen de laatste chemokuren achter hem. ,,Na de tweede kuur ben ik in overleg met de oncoloog gestopt. Ik kreeg te veel klachten, waaronder tintelende voeten. Ook bleef ik erg moe.''

Voor de klachten aan zijn benen en voeten schakelde Joop een ostheopaat in uit Almere, die jaren geleden ook al uitkomst bood toen zoon Jarinder werd gekweld door blijvende schouderklachten. ,,Mede door zijn ingrijpen heb ik een stuk minder pijn aan mijn benen en loop ik makkelijker. Eerst moest ik onderweg vier keer stoppen als ik met Borre vanaf de Emmastraat naar de Oude Kerk liep. Tegenwoordig lukt het me in één keer. Het gaat langzaam maar zeker de goede kant op.''
Meer eetlust, meer energie, een stijgend gewicht. Aan de vooravond van zijn pensioen staat Joop er een stuk beter voor dan een half jaar geleden. ,,Gerry neemt volgend jaar mei afscheid van De Meerwaarde. Ik hoop dat het ons gegeven wordt om nog lang van elkaar te genieten.'' Plannen zijn er genoeg. Joop en Gerry houden van fietsen (,,mijn nieuwe e-bike sjeest als een tierelier''), maar trekken er ook graag op uit met de caravan. ,,Verder vind ik het leuk om te prutsen aan mijn kevertje.''

OPA En dan zijn er natuurlijk nog de (klein)kinderen die Joops tijd en aandacht verdienen. Samen met Gerry adopteerde hij in zijn jonge jaren drie kinderen. ,,We konden een nieuwe auto kopen, maar we vonden dit mooier om te doen.'' Na Jarinder en Jolien (uit Sri Lanka) werd Berdien geboren. Later werd Jonathan (uit Nigeria) ook nog aan het gezin toegevoegd. ,,Inmiddels hebben we drie kleinkinderen. Ik vind het leuk om opa te zijn en af en toe op te passen, maar niet elke week op een vaste dag. Als er wat is, kunnen ze me altijd bellen, maar ik wil de vrije hand hebben om met de caravan ergens heen te poekelen als we daar zin in hebben.''

Ondertussen ligt er ook in huize Brons zelf nog werk op Joop te wachten. ,,Voordat ik ziek werd, was ik begonnen om het huis te schilderen, maar ik ben halverwege blijven steken.´''

Op papier is zo´n klus een peuleschil voor de 66-jarige Barnevelder, die een diploma als huisschilder in huis heeft. Na de lagere school bezocht Joop de technische school in Nijkerk. ,,Ik was niet geschikt voor het grote werk, was vooral goed in het produceren van zakkers.'' Toen hij op 14-jarige leeftijd letters mocht maken voor de boot van zijn leraar, had Joop zijn bestemming gevonden. ,,Dat friemelwerk lag mij goed, ging mij ook prima af. En dus concentreerde ik me al heel snel op tekenen, op het (zo mooi mogelijk) schrijven van letters en het mengen van kleuren.''

STOEIEN MET LETTERS Na de technische school ging Joop aan de slag in de studio bij de Kijkgrijp in Renswoude, die later zou worden omgedoopt in achtereenvolgens Groenwoudt en Profi. ,,Ik maakte vooral reclamemateriaal. Met een penseel beschreef ik raambiljetten, met teksten als 'Spinazie 98 cent'. Weet je wat bijzonder was? De letters stonden altijd in het midden. In tegenstelling tot vele anderen kwam ik nooit ruimte tekort. Dat was geen verdienste of zo, het ging puur op gevoel. Ik vond het leuk om te stoeien met letters en met vormgeving. Lettertjes snijden, decors maken, naambordjes fabriceren... we deden het allemaal. Het was in die tijd allemaal handwerk hè. Later heeft de computer een groot deel van ons werk overgenomen. Toch komt de ervaring van toen me nog altijd van pas. Ik heb wel eens een heel oude oorkonde, waar een hele hoek aan ontbrak, volledig met de hand gerestaureerd. Ook heb ik jarenlang getuigschriften gemaakt; voor de Evangelische Hogeschool bijvoorbeeld, maar ook voor de Prins Mauritsschool.''

Joop liet zijn creatieve handjes graag wapperen, ook in de avonduren en het weekend. Voor de Koninklijke BDU, maar ook als vrijwilliger. In die hoedanigheid verzorgde hij de magazines van onder meer historische vereniging Oud Barneveld, begrafenisvereniging De Laatste Eer, een bromfietsclub en de adoptievereniging waar hij via zijn kinderen bij betrokken was geraakt. ,,Als mensen doorhebben dat je handig bent, dan weten ze je te vinden. Henk Bakkenes, mijn oude baas, had er ook een handje van. 'Hé Joop, kun je dit boek nog even maken? Is een paar avondjes werk'. Die paar avondjes bleken er dan zomaar vijftien te worden.''

LEKKER VORMGEVEN Joop zei zelden tot nooit nee als er op hem een beroep werd gedaan. ,,Als je allemaal wat doet, dan wordt het leven een stuk makkelijker. Degenen die roepen dat ze geen tijd hebben, hebben vaak de meeste tijd over. Degenen die het al druk hebben, pakken er vaak nog heel makkelijk een klusje bij. Ik vond het prima om het allemaal te doen, maar vorig jaar ben ik overal mee gestopt. Binnenkort zet mijn dochter Berdien weer programma´s als Indesign en Photoshop op mijn computer. Kan ik weer lekker vormgeven en Oud Barneveld uit de brand helpen.''

Door zijn drukke schema kreeg Joop in huize Brons een zekere reputatie. 'Snel eten en daarna weer aan het werk', was het motto. ,,Ach ja, ik woonde toch dichtbij, dus ging ik ´s avonds vaak terug om mijn werk af te maken of nog wat vrijwilligerswerk te doen.''

Voordat Joop in 1980 bij de Koninklijke BDU belandde, werkte hij (na de Kijkgrijp) bij de 4=6 supermarkt (nu de Plus) en bij de Bingo. ,,Ik heb na zeven weken ontslag genomen, omdat ik niet door één deur kon met de heer Menno Buch, de latere televisiepresentator. Ik voelde me daar niet thuis.''

Een advertentie voor een vormgever bij de BDU bracht uitkomst. Joop, die samen met tien andere sollicitanten op de baan aasde, kreeg een gesprek met personeelsfunctionaris Cees Rebel. ,,Mijn verkooppraatje was kort maar krachtig: ´De meesten zullen waarschijnlijk meer papieren hebben, maar ik heb meer in huis´. Ik weet niet of die opmerking de doorslag gaf, maar ik werd wel aangenomen.''

BOERTJES Samen met George Drieënhuizen en Dick Boomkes was Joop in die tijd verantwoordelijk voor alles wat in de BDU-kranten met vormgeving te maken had. ,,Maar we deden veel meer dan dat. We maakten advertenties, borden en logo´s, en we bouwden ook hele stands voor congressen en evenementen als Gallinova. Als we op pad gingen, leende ik vaak een metershoge kip van mijn oom Reijer Brons, gemaakt van hout en doek. Die paste net in de truck van Marius Ansink. Nou, door die kip wist iedereen meteen waar die boertjes uit Barneveld te vinden waren.''

Joop was bij nacht en ontij actief voor de BDU. En minimaal twintig weekenden per jaar. ,,In die tijd werden er overal in het land wielerrondes gehouden, die wij organiseerden. We waren present in Doorn en Woudenberg, maar ook in Scherpenzeel, Dronten en Zeewolde. We waren aanwezig met onze bus, de BDU-krant uit die plaats en met een auto, waarmee we voorop reden, inclusief zwaailampen. Geloof het of niet, maar dan maakte ik op één dag 686 haakse bochten. En dan moest je nog opletten ook. Mooie dagen, mooie sfeer, maar je ging ´s morgens vroeg weg en je kwam ´s avonds laat weer thuis. Dat deden we allemaal voor niks hè. We kregen er nog geen kwartje voor.''

MOOI KERELTJE Joop bewaart goede herinneringen aan de wielerrondes en de bekende sporters die hij daar mocht ontmoeten, zoals Leontien van Moorsel, Gerrie Knetemann, Peter Winnen en Joop Zoetemelk. ,,Je zou verwachten dat het er bij de mannen harder aan toe ging, maar niets was minder waar. Die meiden waren erg joh. Die trapten, knepen en spuugden elkaar, trokken elkaar aan de haren… het was echt ongelooflijk. En ondertussen zat Theo Koomen naast me in de auto live verslag te doen voor de radio. Mooi kereltje, maar hij loog wel alles bij elkaar. Dan had hij het bijvoorbeeld over een ontsnapping, maar als ik in mijn spiegeltje keek, was er helemaal niets aan de hand. 'Je ziet meer dan ik', zei ik weleens tegen hem, maar daar trok Theo zich niets van aan. Je moest de mensen een spannende wedstrijd voorschotelen, vond hij.''

De technische vooruitgang had een enorme invloed op Joops werk ,,Toen ik ging werken, gebruikten we pennen en stiften. Alles deden we met de hand, wat enorm veel tijd kostte. Tegenwoordig gaat alles dankzij de computer vele malen sneller. Ik weet nog heel goed dat ik op mijn werk mijn eerste Apple computer kreeg. Eind jaren tachtig was dat. Ik ging ermee aan de slag. Als ik iets niet snapte, dan schreef ik het op een briefje. Elke week kwam er dan iemand van de Stecom (tegenwoordig bekend al ITG Solutions) langs, die mij weer verder hielp. Op die manier had ik de meeste kunstjes heel snel onder de knie. Dat was ook mijn manier van leren. Niet vanuit een theorieboek, maar via de praktijk. Al doende leert men.''

VROGGER Joop bleef altijd op de achtergrond, maar in de slotfase van zijn loopbaan kreeg hij toch nog een verdiende plek in de schijnwerpers. Het begon in de zomer van 2018 allemaal met een mapje op zijn computer, dat talloze oude foto´s van Jan Pit bleek te bevatten. Bij elke foto wist Joop wel een verhaal te vertellen. Een nieuwe rubriek -Vrogger- was geboren. ,,Ik heb daar ontzettend veel reacties op gekregen. De mensen vonden de foto´s leuk, maar ook de teksten die ik erbij verzon. Ik ken een hoop mensen en dat zag je natuurlijk terug in de bijschriften. En ik zei het in mijn eigen woorden, in Joopie-taal. Dat stelden de mensen duidelijk op prijs.''

Joop hoeft niet bang te zijn dat hij na zijn officiële afscheid in een gat valt. ,,Door mijn ziekte ben ik al een beetje gewend geraakt aan een leven zonder werk. En dat gaat tot nu toe prima. Ik heb voldoende hobby´s. Van mijn buurman heb ik een stapel oude kranten uit de Tweede Wereldoorlog gekregen, die allemaal opnieuw zijn gedrukt. Buitengewoon boeiend. Verder lees ik graag in autoboekjes en vind ik het leuk om rond te knorren in mijn oldtimer. En tegen de mensen die me nog eens nodig denken te hebben als vormgever zou ik willen zeggen. Bel me gerust, ik floep zo een dingetje in elkaar. Het blijft leuk om dingen te maken.''

De toekomst is ongewis, maar Joop is hoopvol gestemd. ,,Gerry en ik hopen nog een paar jaar van elkaar te mogen genieten. Door mijn ziekte draag ik nu een rugzakje met me mee, dat gevuld is met dankbaarheid én angst. Ik ben bang dat de kanker terugkomt. Dat zal altijd wel zo blijven. Maar ik ben vooral dankbaar dat ik nog leef, dat ik een doorstart mag maken. En daar ga ik met volle teugen van genieten.''

Joop Brons in zijn eigen poekelbakkie. ,,Ik ben dol op oldtimers.´´
Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie
advertentie