´Hij bleek CEO en bood mij spontaan een baan aan´

BARNEVELD Stel, je werkt in een restaurant, maakt een praatje met enkele gasten en krijgt spontaan een baan aangeboden. Het overkwam de Duitse Janina Langner (24). Sinds kort is ze in Barneveld online marketing manager van een internationaal bedrijf.

Cees van Dijk

Ruimte voor discussie, gelijkwaardigheid en eigen verantwoordelijkheid. Dat zijn voor de uit Beieren afkomstige Janina Langner, kortweg Nina, enkele van de opvallende verschillen tussen werken bij een bedrijf in Nederland of in Duitsland. „Hier is ook een betere balans tussen werk en privé en je hebt als werknemer in verschillende opzichten de vrijheid om je eigen werkzaamheden in te delen. Ook gaan de medewerkers en hun leidinggevenden informeler met elkaar om", vindt ze.

Voor Nina biedt haar baan als online marketingmanager bij Promostore, een bedrijf dat relatiegeschenken verkoopt, alle ruimte die zij zich kan wensen om zich verder te ontwikkelen. En die mogelijkheid grijpt ze met beide handen aan. „Ik wist helemaal niks van marketing en ik moet veel leren. Ook het zakenleven was voor mij vrijwel onbekend. Maar ik ben nieuwsgierig en ik leer snel", zegt ze lachend in vlekkeloos Nederlands.
Dat een 24-jarige vrouw uit het traditionele zuiden van Duitsland in Barneveld terecht komt, ligt niet voor de hand en Nina geeft toe dat ze zoiets een aantal maanden geleden zelf ook niet voor mogelijk had gehouden. Als ze vertelt hoe het zo gekomen is, blijkt al snel dat haar hele jonge leven in het teken staat van avontuur en onverwachte ontmoetingen.

BIERFEESTEN Als dochter van strenge, behoudende ouders krijgt Nina in haar jeugd weinig ruimte om zich te ontplooien. Zodra ze haar horeca-opleiding met succes heeft afgerond en zich 'Restaurantfachfrau' mag noemen, gaat ze met haar eigen auto en caravan de befaamde Duitse bierfeesten af. „Na enige oefening kon ik twaalf pullen bier tegelijk dragen, maar dat gesjouw leverde niet genoeg op om van te leven. Ook werkte ik bij een cateringbedrijf en in een hotel, maar ik wilde meer. Daarom ging ik op advies van een vriendin naar Oostenrijk waar ik een baan in een hotel vond. Omdat ik de enige was met een vakopleiding, kreeg ik al snel een leidinggevende functie."
Voor Nina was dat de eerste stap op weg naar nieuwe avonturen. „Twee winters heb ik dat werk gedaan en toen ontmoette ik daar een leuke Nederlandse man, mijn huidige partner. Niet omdat we direct een gezellig gesprek hadden, maar omdat hij zo lekker rook", herinnert ze zich. Elk weekend kwam deze Hollander naar Oostenrijk om zijn geliefde te zien, maar Nina had eigenlijk geen tijd voor hem. „Ik werkte zeven dagen in de week en ruimte voor een serieuze relatie was er wat mij betreft niet."

KINDERBOEKEN Toch blijken de gevoelens wederzijds en op een dag besluit Nina achter haar Hollandse vriend aan te rijden naar Nederland. „Hij was net weer weg toen ik hem opbelde en vroeg of hij het leuk zou vinden als ik hem thuis kwam opzoeken. Dat was natuurlijk een complete verrassing voor hem en hij probeerde me er nog van te weerhouden, maar ik was al onderweg." Daarmee is de relatie bezegeld en Nina besluit in Nederland te blijven.
Die eerste maanden zijn voor Nina niet eenvoudig, want zij is de taal niet machtig en heeft geen baan. Zoals bij haar past, gaat ze direct voortvarend aan de slag om zich het Nederlands eigen te maken. „Ik heb allerlei kinderboeken gekocht, las alle reclamefolders en keek eindeloos tv om van de ondertitels te leren."

NOODGREEP Na enkele omzwervingen bij verschillende bedrijven komt ze uiteindelijk weer in de horeca terecht. „Dat was echt een noodgreep, want in het hotel waar ik werkte kon ik absoluut mijn ei niet kwijt. Ik werkte in de bediening, maar ik had niet het gevoel dat ik iets leerde, dat ik verder zou komen."

Ambitieus als ze is, gaat Nina op zoek naar een andere baan en die vindt ze in een restaurant waar ze haar capaciteiten ten volle kan benutten.
Dan komen er op een late avond drie heren binnen en krijgt Nina's carrière een compleet andere wending. „Die hele dag was het ontzettend druk geweest", weet ze nog. „Ik was moe, had al elf uur gewerkt, maar deze heren wilden nog wat eten. Bestelt één van hen, een Duitser, een 'Schweinebraten'. Zeg ik tegen hem dat hij pech heeft en beter aan de andere kant van de grens kan gaan eten, want wij hebben dat niet op het menu staan."
„Eigenlijk schrok ik daar zelf een beetje van, maar toen ik even later terug kwam met de bestelde drankjes, bleef die man maar vragen stellen. Of ik weleens iets in de verkoop heb gedaan, wilde hij weten. Wat denk je, antwoordde ik, hier doe ik de hele dag niet anders. Dat is nou eenmaal een onderdeel van mijn werk in dit restaurant."

Voordat het gezelschap vertrekt, krijgt Nina op het hart gedrukt hem de volgende dag te bellen, want hij heeft een interessante baan voor haar. „Het zal wel, dacht ik, maar ik belde hem en hij bleek CEO van een bedrijf dat relatiegeschenken verkoopt. Enkele dagen later zat ik op het hoofdkantoor in Essen met hem en André van Offeren, de directeur van de Nederlandse vestiging, aan tafel. Ze boden me een job aan als marketingmanager bij de Nederlandse vestiging van Promostore Merchandising. Dat ik nauwelijks iets van marketing afwist, vonden zij geen probleem. Ik weet nog dat ik bloednerveus was. Ik vond dat het allemaal veel te snel ging."

„Natuurlijk heb ik er nog wel even goed over nagedacht, maar uiteindelijk nam ik hun aanbod aan en zo kwam ik op het kantoor in Ede terecht. Enkele maanden later zijn we verhuisd naar Barneveld. Dat project heb ik direct onder mijn hoede genomen", vertelt Nina alsof het allemaal vanzelfsprekend is. Regelmatig reist ze nu voor overleg naar het hoofdkantoor van haar bedrijf in Duitsland en onlangs verscheen de eerste personeelsadvertentie van haar hand in deze krant. „Ik leer elke dag en dat vind ik geweldig. Mijn ambities? Over een paar jaar wil ik leiding geven of zelf een bedrijf runnen. In welke branche weet ik nog niet, maar tot die tijd bijt ik me vast in deze uitdagende functie. Ik vind het nog steeds bijzonder dat ik als Duits meisje in een Nederlands restaurant de baas van een internationaal bedrijf ontmoette en dat ik een baan in Barneveld kreeg aangeboden. Voorlopig ben ik hier nog niet uitgeleerd."