,,Ik besef nu wat ik thuis heb"
1 maart 2014 om 00:00 Lokaal nieuwsDe scholieren hielden zich in die weken bezig met klussen, het repareren van kapotte woonhuisjes en werken met kinderen in de sloppenwijken. Het belangrijkste was het bouwen van een crèche voor die kinderen.
Het JFC maakte de reis in samenwerking met SHIB, een christelijke hulporganisatie die in de Zuid-Afrikaanse krottenwijken Reagile en Borolelo aan aidsbestrijding werkt. Met groepen vrijwilligers uit Nederland proberen ze verbindingen te creëren tussen blanke en zwarte mensen.
De Barneveldse VWO-scholieren Sanne van Delen (17), Manoek van Deuveren (18) en de Voorthuizense Demi van Kempen (16) namen deel aan de reis. ,,Het was heel bijzonder", zegt Demi. ,,We beleefden van 's ochtends tot 's avonds zoveel nieuwe indrukken. Het is moeilijk om dat allemaal onder woorden te brengen." ,,Het is een totaal andere wereld", vult Sanne aan. ,,Een echte cultuurschock."
,,De zaken die je hier zo gewoon vindt, heb je daar niet", reageert Demi. ,,Bijvoorbeeld sanitaire voorzieningen. Een wc is daar gewoon een hokje van wat platen met een gat in de grond. Als er al een hokje is. Dan pas besef je hoe goed je het hier hebt."
In twee weken tijd hebben de scholieren veel bewerkstelligd. ,,Op de laatste dag hebben we de crèche opgeleverd", zegt Demi. ,,Toen deze klaar was, wilden we graag iets blijvends achterlaten", vervolgt leraar Wim van der Veen, die begeleider was tijdens de reis. ,,De leerlingen hadden voorafgaand aan de reis zoveel geld opgehaald, dat we wat over hadden. We hebben een groot wit kruis laten maken van negen bij vijf meter. Dat staat voor de christelijke inslag."
,,De auto die het kruis moest brengen ging echter stuk", vervolgt Manoek. ,,We hebben toen zelf het kruis naar de crèche moeten brengen. Dat was een tocht van vier kilometer. We hebben het letterlijk op onze schouders genomen." ,,Hoe verder we liepen hoe zwaarder het werd", vertelt Demi verder. ,,De organisatie van SHIB heeft telkens heen en weer gereden om meer leerlingen te halen om te helpen. Het was wel indrukwekkend en het deed me een beetje aan 'the passion' denken."
,,We brachten ook een bezoek aan een kinderbegraafplaats", zegt Manoek. ,,Dat was eigenlijk een hoogte- en een dieptepunt tegelijk."
,,Je zag dat er al graven open waren voor de volgende sterfgevallen", legt Sanne uit. ,,Dat was heel bizar. Je speelt en zingt met die kinderen, maar misschien hebben ze niet zo lang meer te leven. De begraafplaats ligt ook vlakbij de crèche. Je hoort dus spelende en lachende kinderen terwijl je daar loopt. Als je voor het eerst met die kinderen in aanraking komt, dan ervaar je dat heel anders dan van een afstand. Je kunt met al je zintuigen de sfeer proeven."
Met welk gevoel blikken de leerlingen nu terug op de reis? ,,Het was zo indrukwekkend, ik zal dit nooit meer vergeten", zegt Manoek. ,,Het was bijzonder", zegt Demi. ,,We zijn met onze computers, telefoons en WhatsApp heel materialistisch en verbonden, maar die kinderen daar zijn al blij als je met ze zingt. Dat zet je aan het denken. Het motiveert mij om in de toekomst vaker hulp te bieden in ontwikkelingslanden."
,,Het is iets wat iedereen zou moeten doen", zegt Sanne. ,,Eén keer in je leven mensen helpen in een land waar het nodig is."
