Op één van mijn laatste schooldagen als leerling van de basisschool kreeg ik van mijn meester een Mars en een pen. Op het bijgeleverde briefje stond: ,,Het is met geen pen te beschrijven hoeveel jij in je Mars hebt.'' Ik was helemaal blij natuurlijk, totdat ik erachter dat al mijn klasgenoten dezelfde boodschap hadden meegekregen.
Hetzelfde overkwam me jaren later, toen een goede vriend mij bij mijn schouders pakte en zei: 'Jij bent verder dan de rest, Erik.' Een mooi compliment, totdat ik hoorde dat hij dat ook tegen andere vrienden zei. Ik stond meteen weer met beide benen op de grond. Zomaar twee redenen waarom ik altijd zo bescheiden gebleven ben.
