‘Bouwplan Pastoriebos breekt onvervangbare dingen af’

Bij het lezen van de Barneveldse Krant van woensdag 3 februari sprongen me de tranen in de ogen. De ontboezeming van André van Bekkum was echt te ontroerend: een projectontwikkelaar, eindelijk eens iemand die belangeloos het beste met de mensheid voor heeft, voelt zich alleen. ‘Het lijkt alsof de hele wereld tegen ons project is’. Hoe eenzaam, hoe treurig. Maar misschien komt dat omdat het gewoon een slecht plan is. Een plan dat enkele mensen voordeel in welke vorm dan ook brengt, maar daarvoor onvervangbare dingen afbreekt, is zeker geen goed plan, waarschijnlijk zelfs een slecht plan, en verdient een nauwkeurige en kritsche beschouwing door de gemeenschap. Daarvoor hebben we de verplichting van openbaarheid van bestuur. 

Het hele complex, de achttiende eeuwse pastorie (dus niet de dertiger-jaren pastorie, die zeker ook beschermwaardig is!), de negentiende eeuwse landschapstuin en het pastoriebos, verdient bescherming als geheel. Een status als monument wil zeggen, dat het beschermd moet worden tegen ingrepen en vernielingen die niet meer terug te draaien zijn, het moet beschermd worden tegen de waan van de dag.

KOESTEREN De oude pastorie is een statig herenhuis en de tuin accentueert dat nog eens. Het geheel laat onze generatie (en hopelijk ook volgende generaties) zien wat een centrale plaats de kerk binnen de gemeenschap innam, en dat de dominee tot de zeer notabelen hoorde. Dit is een stuk geschiedenis dat we moeten koesteren, en er niet stukjes af gaan knagen.

Het is merkwaardig dat een overheid wel een monumentencommissie in het leven roept, maar zich daar vervolgens niets van aan trekt, ook niet na herhaald advies tegen de bouwplannen. In dat verband is de uitlating van miijnheer Van Bekkum opvallend: ‘Er heeft jarenlang geen haan naar gekraaid’. In het spraakgebruik wordt deze uitdrukking vooral gebruikt als men iets een beetje slinks probeert te doen.

Het is waar dat de hoogstens dertig senioren niet dichter bij hun kerk zouden kunnen wonen dan op de gewraakte plek, maar dichter bij wat voor voorzieningen en hoezo in het centrum van het dorp? Dan zijn er nog wel andere locaties te bedenken, die nu al bebouwd zijn, maar geen functie meer hebben.

Ten slotte: met elke tegel die we leggen, verergeren we de klimaatsproblemen.

Laten we als gemeenschap vooral de groenkwaliteit rond de Hervormde Kerk verbeteren, maar afblijven van de monumentale status van het gebied. Monumenten verdienen respect.

[Duifje Hoekstra

[Voorthuizen