Zwanger en extreem misselijk: Corine ging gebukt onder HG

BARNEVELD ‘Alsof je jezelf vergiftigd hebt’, zo voelde Corine van Donselaar (34) zich tijdens haar tweede zwangerschap. De Barneveldse ging acht maanden lang gebukt onder HG, een aandoening die zorgt voor extreme misselijkheid en overmatig braken.

‘Ik was af en toe ook misselijk tijdens mijn zwangerschap’, zeiden sommige vrouwen tegen haar. Maar dat Corine’s misselijkheid van een heel andere orde was, wordt al snel duidelijk als ze erover vertelt. ‘Als ik maar zes keer had overgegeven, was het een goede dag.’ 

METEEN RAAK Dat terwijl Corine, eigenaresse van haar eigen administratiekantoor, toen ze zwanger was van haar eerste zoon Thiago (6) nergens last van had. ‘Er waren natuurlijk wel de standaard dingetjes, maar het was een heel makkelijke zwangerschap. Dat de tweede keer heel anders verliep, was domme pech.’

Toen zij en haar vriend Gijs (39) in november 2020 voor gezinsuitbreiding wilden gaan, was het meteen raak. Helaas maakte de blijdschap al snel plaats voor desillusie: na zes weken kreeg Corine last van extreme misselijkheid. ‘Ik sliep heel slecht en dacht dat ik daardoor misselijk werd. Maar het bleek andersom te zijn.’ Ze belandde al snel in een neerwaartse spiraal: ‘Het werd steeds erger, ik kon niks meer binnenhouden. Daardoor sliep ik nog slechter en voelde ik me nóg beroerder.’

Bijschrift - Corine van Donselaar

ONDERVOEDING EN UITDROGING Na de nodige onderzoeken in het ziekenhuis bleek hyperemesis gravidarum (HG) de boosdoener. Zoals bij veel vrouwen zorgden de misselijkheid en het vele braken bij Corine ook voor gewichtsverlies en uitdroging.

‘Ik raakte in nog geen twee weken 12,5 procent van mijn lichaamsgewicht kwijt. Mijn lichaam was volledig uitgeput.’ De Barneveldse kreeg een hele rits medicatie, maar moest nog steeds tientallen keren per dag overgeven.

Desondanks dwong Corine zichzelf om zoveel mogelijk te eten. ‘Als ik te veel afviel, zou ik sondevoeding krijgen. Dat wilde ik koste wat het kost voorkomen. Elke maaltijd was een strijd, maar gelukkig viel ik niet nog meer af.’ 

Acht maanden lang nam de dertiger overal haar ‘spuugbakjes’ mee naartoe. Als ze zich tenminste goed genoeg voelde om op pad te gaan. ‘Werken ging niet meer. Af en toe deed ik nog leuke dingen, maar dat kostte veel voorbereiding: van geschuif met medicijnen tot zorgen dat ik altijd in de buurt van een WC was.’ Dankzij de medicijnen en haar doorzettingsvermogen leek Corine’s situatie vanaf de buitenkant soms mee te vallen. ‘Maar niemand kan inschatten hoe zwaar HG is voor een vrouw en haar gezin. Ook op Gijs en Thiago was de impact gigantisch.’Zo’n zwangerschap wil ik nooit meer meemaken

‘Op Facebook kwam ik in contact met lotgenoten’, gaat ze verder. ‘Daar zaten zelfs vrouwen tussen die voor abortus kozen omdat ze het niet meer aankonden.’ Zo ver kwam het bij Corine gelukkig niet. In augustus beviel ze van een kerngezonde zoon: Mano. Een ‘lief, vrolijk ventje’ dat niet heeft geleden onder de zware zwangerschap of de spoedkeizersnee die daarop volgde. 

Hoewel ze nog steeds niet de oude is - haar zicht is verslechterd en ze kan niet goed tegen prikkels - is Corine blij dat ze heeft doorgezet. ‘Het is zo leuk om mijn jongens samen te zien. Gelukkig is ons gezin nu compleet, want zo’n zwangerschap wil ik nooit meer meemaken.’

Dit artikel is ook te lezen in de nieuwe editie van BVLD Magazine