‘Datum vrijhouden [voor ma]’
9 november 2022 om 10:54Mevrouw De Kaste kreeg de onderscheiding vanwege haar vrijwilligerswerk voor Dorcas. Om in het midden van de belangstelling te staan is eigenlijk niets voor haar, maar ze ziet het als een middel om de boodschap en doelen van Dorcas voor het voetlicht te brengen.
Deze landelijke organisatie komt in actie voor mensen in nood. Al 36 jaar is zij een van de kledingsorteerders in het depot in Barneveld. De gesorteerde kleding van Dorcas Barneveld gaat via het Dorcas Centrum in Woudenberg naar een kringloopwinkel in Roemenië. De opbrengst hiervan wordt ingezet voor hun diaconale projecten. Met de opbrengst van de verkoop van deze kleding in kringloopwinkels worden projecten in Oost-Europa, Oost-Afrika en Midden-Oosten ondersteund. Vanuit het verlangen om iets voor minderbedeelden te doen, ging ze naar een informatieavond.
Daar kwam ze Letty van der Lit-de With tegen, waar ze sindsdien mee werkt. ,,Ik was zwanger van mijn jongste, zij van de tweede.” In het begin stond ze nog sceptisch tegenover de doelen, totdat ze in de jaren 90 het met eigen ogen in Albanië is gaan kijken: ,,Ik zag dat het geld op een goede plek terecht kwam. Het werd besteed aan eerste levensbehoefte als voedsel, kleding en werk. Denk aan broodfabrieken en om meisjes aan werk te helpen bij naaiateliers.”
GOUDEN VONDST De ingeleverde kledingzakken leveren soms verrassende spullen op. De Kaste griezelt nog steeds van de dode muis die ze een keer ontdekte tussen de sjaals en hoedjes. Meest opvallende is de gouden ketting die in een van de zakken zat. ,,Het was onmogelijk om de rechtmatige eigenaar te traceren. We hebben de ketting naar het gemeentehuis gebracht. Toen de eigenaar zich niet meldde, kregen we het sieraad na een jaar terug. We hebben het verkocht en daar een kachel van gekocht voor in het depot.”
BESCHEIDEN De Kaste werkt het liefste achter de schermen. ,,Bij het kleding sorteren is het nog steeds eenvoudig om gesprekken te voeren. Dat is mooi. We zijn allemaal gelijkgestemde zielen, vanuit het christelijk geloof. Daar zijn natuurlijk allerlei richtingen in. ,,Het is verrijkend om met mensen van allerlei geloven in contact te komen.”
Het depot is al vier keer verhuisd, inmiddels is De Glind als vaste locatie. De kledingselectie is streng. Het uitgangspunt is altijd of je het zelf zou willen hebben. Schoon inleveren, zonder permanente vlekken, met werkende ritsen en de complete rij knopen. Naast het kleding sorteren neemt mevrouw De Kaste ook wel eens kleding mee om te repareren. ,,Mijn hele leven werk ik al met textiel, dus een naadje stikken of een knoop aannaaien is een fluitje van een cent. Het behoort niet tot het takenpakket, maar als de opbrengst van de kleding groter is door iets kleins te repareren. Waarom niet?”
Collega-vrijwilliger mevrouw Van der Lit heeft een meer coördinerende functie bij Dorcas, bijvoorbeeld bij de voedselactie. ,,De een werkt het liefst achter de schermen, de ander zorgt voor het creëren van een fijne omgeving voor vrijwilligers. Zo benutten we al onze talenten het beste.” Naar de vrijwilligers op het depot heeft ze weinig omkijken: ,,Het zijn oude rotten in het vak, dat draait gewoon. We zouden nog wel wat mensen erbij kunnen gebruiken.”
Van der Lit is jarenlang verpleegkundige geweest in het ziekenhuis. Vanwege lichamelijke klachten bleek ze niet meer in staat om dit werk te doen. ,,De acceptatie dat ik dat werk niet meer kon doen heeft een tijd geduurd, dat was best een hard gelag. De Heer heeft mij laten zien dat ik ook andere talenten heb gekregen. Sindsdien is mijn passie weer terug, nu steek ik dat in Dorcas.” Van der Lit memoreert aan de mooie dingen die ze sindsdien heeft meegemaakt maar maakt ook duidelijk: ,,Van wc’s schoonmaken tot het handen schudden van de minister van Ontwikkelingssamenwerking. Daar zit van alles tussen.”
,,Ik steek mijn passie in het werk voor Dorcas
SOCIAAL ISOLEMENT In 2016 heeft bij Dorcas een beleidswijziging doorgevoerd. Niet alle goederen worden meer naar het buitenland verzonden, een deel van de kleding wordt in Nederland verkocht en een ander deel in Roemenië. De opbrengst komt ten goede aan diverse projecten, waaronder in Roemenië. ,,Kinderen trekken vaak naar de grote steden om werk te zoeken, de consequentie is dat ouderen en gehandicapten achterblijven en het zelf maar moeten zien te rooien.” Naast het geld steekt Dorcas ook tijd in kennisoverdracht door ter plaatse hulpverleners en vrijwilligers te informeren over een goede aanpak. ,,Niet alleen voldoende eten en warme kleding is belangrijk, ook om mensen uit hun sociale isolement te krijgen. Daar hebben we veel ervaring mee.”
Dorcas is in 1980 gestart als christelijke stichting voor hulp aan gewetensvervolgden. Om hen te ondersteunen wanneer ze werden achtergesteld werden zij materieel ondersteund. Stichting Antwoord zorgde voor geestelijke bijstand. De praktische hulp is makkelijker te organiseren. Daaruit is Dorcas ontstaan. Een van onze vrijwilligers is vorig jaar, op haar 87e, gestopt. ,,In dat opzicht kunnen Diny en ik nog wel even door. De motivatie is er zeker.”