‘Tropisch voorschot op ons pensioen’

15 januari 2022 om 09:06 Mensen Tips van de redactie

BARNEVELD De eerste twee maanden moesten ze flink wennen, maar inmiddels voelen Ronald, Alicia en Lois Overeem zich helemaal senang op Curaçao. Sterker nog; onlangs besloot het Barneveldse gezinnetje om in ieder geval nog anderhalf jaar op het eiland te blijven wonen. ,,We zijn met gelijkgestemden onder elkaar.’’

Even wachten hoor, want de zon schijnt in mijn ogen. Ik zoek even de schaduw op.’’’ De onmiskenbare schaterlach en het vrolijke hoofd van Alicia Abraham maken via de telefonische beeldverbinding duidelijk dat de Barneveldse helemaal in haar element is. Samen met echtgenoot Ronald en dochter Lois vieren ze Kerst en oud & nieuw op Costa Rica. ,,Ja, we waren echt wel even toe aan vakantie.’’ 

Weer die lach.  ,,We hebben net een boswandeling achter de rug, samen met een gids. Wist je dat er hier wel negenhonderd soorten vogels te bewonderen zijn, waarvan er 458 voorkomen in het bos waar we zojuist waren? Ongelooflijk gewoon.’’

MALLEMOLEN Afgelopen zomer vertrokken Alicia, Ronald en Lois voor minimaal een jaar naar Curaçao. ,,Zie het als een sabbatical, als een voorschot op ons pensioen, als een break uit de mallemolen van het leven. Waarom zouden we wachten tot we zeventig zijn?’’, zeiden ze destijds in deze krant.

Ronald vatte het besluit om tijdelijk in een ander land te gaan wonen als volgt samen. ,,Ik ben een geboren en getogen Barnevelder, voel me hier veilig en goed, maar het leven is ontzettend voorspelbaar geworden. Ik kan de hele toekomst wel zo ongeveer uitstippelen. Ik wil dat het minder voorspelbaar wordt, ik wil meer ruimte voor avontuur, ik wil elke dag nieuwe dingen doen, nieuwe mensen ontmoeten. We hebben onszelf stilgezet om naar ons leven te kijken en onze manier van leven onder de loep te nemen. En wij hebben besloten dat we nog bewuster bezig willen zijn met de dingen die we doen en de tijd die we hebben. En ten diepste hebben we aan ons eigen gezinnetje genoeg om gelukkig te zijn. Waar wij zijn, is het goed. We hebben alleen die ruimte nodig om een beetje gek te doen.’’

AFKICKEN De Barnevelders hadden even tijd nodig om hun draai te vinden op het eiland. ,,Ik ben altijd gewend geweest om hard te werken en ook in mijn vrije tijd druk bezig te zijn’’, vertelt Ronald. ,,Ik moest echt afkicken daarvan. Ik heb moeten leren relaxen, maar inmiddels gaat dat me heel aardig af.’’

Ronald is niet iemand die de hele dag in een luie stoel boeken verslindt. En dus heeft hij een personal trainer in de hand genomen, die hem de beginselen van het kickboksen bijbrengt. Verder loopt hij af en toe hard en maakt hij vier à vijf duiken per week. ,,Je hoeft hier niet met een bootje de Caribische Zee op voordat je kunt gaan duiken. Ik loop het strand op met mijn uitrusting en dan kan het feest meteen beginnen. Onder water kom ik veel schildpadden en vissen tegen, zoals de barracuda en de tarpon.’’’

Een andere hobby is het jagen met een speer op lionfish, die bij gebrek aan natuurlijke vijanden veel visjes opeten. ,,Door die lionfish te vangen en ze te verkopen aan een plaatselijk restaurant, slaan we twee vliegen in één klap. Wij hebben een super gave hobby en we zorgen ervoor dat het evenwicht in het water een klein beetje wordt hersteld.’’’

Ronald geniet ervan om fysiek bezig te zijn. ,,In Barneveld wilde ik ook graag sporten, maar kon ik er nauwelijks tijd voor maken. Nu ben ik in de gelegenheid om te kiezen wat ik wil doen en dat is heerlijk.’’

BLOEDNEUZEN Ronald, Alicia en Lois moesten na hun aankomst in augustus wennen aan het tropische klimaat, met gemiddelde temperaturen van boven de dertig graden Celsius. ,,We merkten dat onze lichamen tijd nodig hadden om zich aan te passen. Lois kreeg bloedneuzen, wij werden geconfronteerd met tropenkwaaltjes, zoals een oorontsteking.’’’

Vervelender was de draaiduizeligheid waarmee Alicia werd geconfronteerd. ,,Daar werd ik niet vrolijk van. Ik kon nauwelijks op mijn benen staan, ik mocht niet autorijden, was voor een belangrijk deel aan huis gekluisterd. Ik voelde me echt beroerd, Ik werd er misselijk en onzeker van. Ik was al blij als ik normaal de trap af kon lopen.’’

De arts confronteerde een heftige vorm van draaiduizeligheid bij Alicia. ,,Ik heb me laten vertellen dat deze kwaal werd veroorzaakt door gruis in mijn oren, dat de werking van het evenwichtsorgaan aantastte. Pas toen het gruis weer op zijn plek zat, verdwenen de klachten. Al bij al heb ik twee maanden weinig kunnen doen.’’

GEBETEN DOOR EEN HOND Tot overmaat van ramp werd Alicia ook nog eens in haar kuit gebeten door een hond. ,,We hadden zo ongeveer een strippenkaart voor het ziekenhuis. Gelukkig ligt die draaiduizeligheid alweer een tijdje achter me en is het grote genieten begonnen.’’

De auto is op Curaçao het belangrijkste vervoermiddel. ,,Lopen is niet verstandig, fietsen evenmin. Er zijn geen wandel- en fietspaden, dus is het simpelweg onveilig om je zonder auto op de weg te begeven. Vandaar dat we nu twee auto’s voor de deur hebben staan.’’

CORNFLAKES EN KIBBELING De Barnevelders eten veel lokale gerechten (waarbij hoofdrollen zijn weggelegd voor vis en rijst), maar ze kunnen indien gewenst ook Nederlands voer inslaan. ,,Er zijn hier ontzettend veel Hollandse producten te koop, zoals cornflakes, een broodje kibbeling en kroketten. Gerard van den Tweel, die in Voorthuizen en omgeving enkele supermarkten bezit, heeft hier ook een AH-filiaal. Daar verkopen ze ‘gewoon’ pepernoten en stroopwafels. Voor Lois best prettig dat ze toch een beetje pindakaas of hagelslag op haar brood kan doen.’’

Inmiddels heeft het gezin al een flink sociaal netwerk opgebouwd op het eiland. ,,Er wonen hier heel veel Nederlandse gezinnen, die net als wij tijdelijk op Curaçao verblijven. We zitten hier hier als gelijkgestemden. Je kan bij iedereen terecht voor een praatje of voor hulp. En ook Lois heeft het geweldig naar haar zin. Ze zit op een school met Nederlandse jongens en meisjes en krijgt ook les in het Nederlands. Dat maakt het allemaal heel erg laagdrempelig.’’ 

De eerste evaluatie heeft inmiddels duidelijk gemaakt dat Alicia, Ronald en Lois tot de zomer van 2023 op Curaçao blijven wonen. ,,Lois heeft de bepalende stem. Zij gaf aan dat ze groep 7 van de basisschool ook nog wel wil doen hier. Vervolgens sluit ze haar basisschoolperiode af in Barneveld. We blijven dus nog anderhalf jaar op Curaçao. Tenminste, dat is het plan. We zullen van de gelegenheid gebruik maken om ook wat landen in Midden- en Zuid-Amerika te bezoeken. Hier is dat maar een paar uurtjes vliegen vandaan. Colombia schijnt bijvoorbeeld erg mooi te zijn.’’

Voorlopig hoeven Alicia en Ronald niet te werken, omdat ze voor hun reis hebben gespaard. ,,Ik ben wel van plan om een paar dagen per week vrijwilligerswerk te gaan doen’’, vertelt Ronald. ,,Ik ben nu al actief als biebmeester op de school van Lois. Ik merk aan mezelf dat ik graag iets omhanden heb. Bovendien wil ik graag een bijdrage leveren aan de maatschappij of aan de natuur. Binnenkort ga ik me eens verdiepen in de mogelijkheden. En als we geld nodig zouden hebben, dan kun je op dit eiland zo aan de slag. Als je laat zien dat je gemotiveerd bent, dan heb je hier binnen de kortste keren werk. Wat dat betreft hoeven we ons geen zorgen te maken.’’

Ronald, Alicia en Lois Overeem voelen zich helemaal senang op Curaçao.

CORONA Met corona-maatregelen heeft het Barneveldse gezin slechts in beperkte mate te maken. ,,Er zijn hier weinig besmettingen en daar zijn de maatregelen ook naar. Er is een nachtklok van drie tot vijf en in openbare ruimtes worden mondkapjes gedragen, maar verder merken we hier weinig van corona. Zelfs feesten zijn mogelijk voor groepen tot honderd man. We zijn dus wel blij dat we op dit moment aan de andere kant van de wereld zitten.’’ 

Inmiddels lopen de besmettingscijfers op het eiland flink op. Ronald en Alicia werden tijdens hun verblijf op Costa Rica zelf ook besmet met het virus, waardoor ze hun vakantie noodgedwongen moesten verlengen. 

Ondanks de grote afstand zijn de contacten met het thuisfront intensief. ,,Dankzij de moderne middelen kunnen we beeldbellen met wie we maar willen. Lois belt elke week met haar beste vriendinnetje uit Barneveld. Dan kletsen ze even en spelen ze een uurtje  samen. Geweldig toch? Dankzij al die technieken is de wereld een stuk kleiner geworden. En door de grotere afstand worden de gesprekken ook mooier. Alsof we samen beseffen dat het niet vanzelfsprekend is dat je elkaar continu ziet.’’

Inmiddels hebben vrienden en familie ook ontdekt hoe mooi Curaçao is. ,,Mijn broer komt al voor de tweede keer deze kant op’’, vertelt Ronald. ,,Hij is een fervent duiker, dus als hij er is gaan we elke dag samen op pad.’’’

,,En mijn moeder wilde eigenlijk helemaal niet meer naar huis’’’, voegt Alicia toe. ,,Iedereen die hier komt, is aangenaam verrast. Curaçao is een prachtig eiland, met mooie stranden en een helderblauwe zee. De zon schijnt, de mensen zijn vriendelijk. Het is een heel andere vibe dan in Europa.’’

Ronald en Alicia genieten met volle teugen van het Nederlandse bezoek, al vinden ze het ook heerlijk om af en toe een weekje rust te hebben en met z’n drieën op te trekken. ,,We moesten in het begin wennen aan het tempo. Hier gaat alles een stukje trager dan in Nederland. Maar inmiddels hebben we ons ritme aangepast.’’

SENANG ,,Het bevalt goed hier. Echt heel goed. We voelen ons senang op Curaçao. Familieleden en vrienden vragen ons wel eens of we iets missen. Nou, we missen niets, hooguit mensen. En die komen langs.’’

Geschreven door Erik Roest