‘In Moldavië heb je het gevoel dat je bijna een eeuw terug in de tijd gaat’
8 januari 2022 om 06:54 MensenBARNEVELD Thera van Oers- Hagenbeuk (58) uit Barneveld werkte jarenlang in winkels voor doe-het-zelf-producten, maar haar hart lag in de ouderenzorg. Daarom bezoekt ze sinds 2016 elk jaar als vrijwilliger een verzorgingshuis in Moldavië (grenzend aan Oekraïne en Roemenië).
Thera van Oers- Hagenbeuk (58) uit Barneveld werkte jarenlang in winkels voor doe-het-zelf-producten, maar haar hart lag in de ouderenzorg. Daarom bezoekt ze sinds 2016 elk jaar als vrijwilliger een verzorgingshuis in Moldavië (grenzend aan Oekraïne en Roemenië).
Ze is geboren in Amersfoort, trouwde in 1983 en verhuisde samen met haar man naar het Jan Seppenplein in Barneveld. Hier wonen ze nog steeds. Samen kregen ze drie kinderen.
Thera volgde een technische opleiding, omdat haar vader dit graag wilde. Na haar middelbareschooltijd volgde de Amersfoortse nog een administratieve opleiding, waarna ze aan de slag kon bij een belastingadviseur in Leusden.
VERZORGEN Toen er kinderen kwamen, liet ze het werk een tijd voor wat het was. Vervolgens kon Thera terecht bij de Gamma en de Karwei, waar ze negentien jaar werkte, ook als management-assistent. ,,Dat vond ik heel leuk. Als ik in die winkel ben, moet ik me nog inhouden om bezoekers geen advies te geven.”
Op 44-jarige leeftijd besloot Thera om haar roeping te volgen, zoals ze het noemt. ,,De zorg bleef trekken, maar ik had er geen opleiding in. Ik vond een plek in Huis ter Heide, waar ik ruim vier jaar was, om te leren en te werken.”
Daarna kon ze als verzorgende aan de slag in verzorgingshuis Norschoten in Barneveld. Ze besloot er 2013 mee te stoppen, omdat haar man met pensioen ging. ,,Dat was een bewuste keus, want we wilden meer samen doen.”
Toch kon Thera het niet laten, want ze stapte in het vrijwilligerswerk bij een woonzorgboerderij voor dementerenden in Woudenberg. Ze bleef er zes jaar actief voor tweeëndertig uur in de maand. ,,Dat was superleuk.” Het gaf de Barneveldse voldoening om iets voor mensen te betekenen. Deze motivatie komt niet specifiek vanuit haar rooms-katholieke geloof. ,,Alle mensen hebben recht op hulp en zorg.”
Veel ouderen in Moldavië bereiken geen hoge leeftijd. ,,Ze hebben er een hard leven. Mensen van vijftig zien er uit als tachtig.”
MOLDAVIË Het werk als verzorgende betekende dat ze de mensen waste, verschoonde, medicijnen gaf en hielp met eten. ,,Ook het gesprek is heel belangrijk, net als de aanraking. Ik denk dat de meeste ouderen in coronatijd de knuffel erg missen.”
Intussen stak Thera ook de handen uit de mouwen bij organisatie De Zonnebloem, het Rode Kruis en de AED in Barneveld. Toch zag ze nog kans om in de zorgsector ook buiten de landsgrenzen aan de slag te gaan. ,,Als kind wilde ik altijd al ergens in Afrika werken, maar mijn ouders stonden daar niet achter. Toen ik een documentaire op tv zag van ‘Max maakt mogelijk’ trok me dat wel, want dat ging over Oost-Europa en ik had al een cursus Russisch gevolgd. Ik heb contact opgenomen en in 2016 ging ik voor de eerste keer naar een project in Moldavië. Dat was drie weken samen met collega Jannie Besselsen.”
Ze werd hartelijk ontvangen in het dorpje Straseni, dertig kilometer van de hoofdstad Chisinou. ,,Het is een goed verpleeghuis met een dagopvang en een thuiszorgorganisatie. Max heeft er houten toiletten gebouwd en voedselpakketten gebracht. Er wonen twintig mensen. De mensen in het zijn er goed voor elkaar, met douches en zevenentwintig Moldavische personeelsleden. Dit personeel wordt vanuit het buitenland gesponsord, door landen als Nederland en Oostenrijk. ,,Want vanuit het eigen land verdienen ze slechts een kleine 250 euro per maand.”
EEUW TERUG In de huizen is er geen sanitair, mensen doen hun behoefte op een emmer. Er is geen schoon water, je ziet putten langs de straat. ,,De situatie kun je vergelijken met de jaren veertig-vijftig in ons land. Je hebt het gevoel dat je bijna een eeuw terug in de tijd gaat.” Thera zegt dat er te weinig verpleeghuizen zijn in Moldavië. Veel ouderen hebben er een pensioen van zo’n 65 euro per maand en bereiken geen hoge leeftijd. ,,Ze hebben daar een hard leven. Mensen van vijftig zien er uit als tachtig.”
Er komen fotoboeken op tafel van alle jaren dat Thera vanaf 2016 naar Moldavië vertrok om er een aantal weken te werken. Ze laten zien dat de Nederlandse ook een warm hart heeft voor zwerfdieren in Moldavië. ,,Er zijn veel zwerfhonden. Ik heb contact met mensen die daar een dierenasiel gaan realiseren. Hier is nu helaas nog geen geld voor.”
Thera’s man ging in mei 2017 met zijn echtgenote mee om er een kijkje te nemen. ,,Hij wilde weleens weten wat me er zo aantrok. Daarna begreep hij het.” In 2018 was ze er in september en in 2019 in de maand augustus.
SOORT FAMILIE Moldavië is een mooi land, zegt de Barneveldse. ,,Er staan veel fraaie kerkgebouwen en kloosters. Het is er veilig en de mensen zijn heel vriendelijk. Ze zijn erg druk met renovaties en opbouw. Veel mensen leven er van de handel en er wordt veel wijn gemaakt. De wegen zijn er slecht. De mensen waarderen onze steun heel erg.”
In het najaar van 2021 was Thera er weer. In die weken reanimeerde ze een vrouw die een hartstilstand kreeg. Het mocht helaas niet baten. ,,Niemand kan er reanimeren. Toen heb ik zelf een reanimatiepop gemaakt van ballonnen, papier en panty’s, om een cursus te geven aan het personeel. Om hen de basishandelingen te leren. Nu heb ik een oude reanimatiepop gekregen die ik de volgende keer ga brengen.”
In mei 2022 vertrekt Thera weer naar het Straseni om te helpen in het verzorgingshuis. ,,Ik heb er veel vrienden gemaakt. Het wordt een soort familie van me.” Ze doet al het vrijwilligerswerk op particuliere basis en staat open voor hulp vanuit Barneveld. Helpende handen en materialen (zoals maillots) zijn welkom.
Meer informatie: Facebook-pagina ‘Thera’s vrijwilligerswerk Moldavië’ en Stichting Ouderenzorg Moldavië (SOM).
Freek Wolff