[-12-]

30 december 2021 om 14:56

Janine had in dat moeilijke eerste jaar haar best gedaan om haar zoveel mogelijk te ondersteunen. Agaath keek daar nu nog met veel dankbaarheid op terug. Ze verweet het zichzelf dat de relatie met haar zus verwaterd was. Na het eerste moeilijke jaar had ze zich naar de buitenwereld groter en sterker voorgedaan dan ze zich voelde. En dat terwijl het verdriet om Pieters dood alleen maar erger werd. Haar blik op de mensen om haar heen veranderde. Als ze Janine ontmoette, hoorde daar Wim ook bij. Datzelfde gold voor Elsa, zij had Stefan. Dat waren gelukkige stellen, zoals ze zelf ook eens gelukkig was met Pieter. Ze was er inmiddels ook achter gekomen dat wie verdriet heeft, geneigd is om zich naar binnen te keren. Het geluk van haar zus en haar vriendin kon ze steeds minder verdragen. Als ze bij Janine op bezoek kwam, miste ze Pieter nog eens zo erg. Bij Elsa voelde ze hetzelfde. Het was zo pijnlijk om steeds geconfronteerd te worden met het huwelijksgeluk van anderen, dat ze het contact was gaan mijden.

Niet lang daarna was ze wat uurtjes in een verpleeghuis gaan werken. Voor Nikki regelde ze na schooltijd opvang als dat nodig was. En Janine maakte ze wijs dat ze het met haar baan te druk had om steeds af te spreken. Gelukkig nam het drukke gezinsleven van Janine haar daarna veel meer in beslag, zij liet het contact eveneens verwateren. Nu zagen ze elkaar meestal op verjaardagen en af en toe een keer tussendoor als ze hun ouders opzocht. Agaath nam Janine niets kwalijk, ze was destijds blij geweest om niet meer zo vaak te worden geconfronteerd met het geluk van haar zus. Elsa had zich echter niets van dat smoesje aangetrokken. Zij was door de jaren heen steeds degene die meestal het initiatief nam voor een afspraak. Ook nu nog, na zoveel jaar betrok ze haar erbij zo vaak als zij dat toeliet. Nee, Elsa liet het contact beslist niet verwateren. Hoewel Agaath vaak met smoesjes aan kwam dragen, bleef Elsa toch volharden, net zolang tot er een afspraak stond. Elsa was door de jaren heen haar allerbeste vriendin gebleven.

Haar ogen gleden naar de tafel en bleven rusten op het tijdschrift dat Elsa gistermiddag bij haar had achtergelaten. De quilt, flitste het ineens door haar hoofd. Daar wilde ze vandaag nog eens naar kijken en een beslissing nemen om die eventueel aan te schaffen. Ze pakte het blad en zocht de pagina op. Het patchwork was prachtig. Dat vond ze nog steeds. Dit was echt een uniek stukje handwerk. Ze wilde zoiets moois niet zomaar aan zich voorbij laten gaan. Er stond een 06-nummer onder de foto, met de naam Quiltshop Zwaan erachter, die bleek toe te behoren aan ene Carla Zwaan. De quilt werd dus aangeboden via deze quiltshop. Ze nam haar telefoon bij de hand en drukte het 06-nummer in. Eerst wilde ze weten of Carla nog iets van de vraagprijs af wilde doen. Maar die vraag werd niet meer beantwoord, de quilt was een paar dagen geleden al verkocht.

‘Ik heb meerdere quilts gemaakt,’ prees Carla haar waar vriendelijk aan. ‘Er is op internet zelfs een website van, die is het bekijken waard. En als je het per se wilt, kan ik dezelfde quilt uit het tijdschrift nog eens namaken.’

Dat verraste Agaath. ‘Ik kijk eerst een keer op je website,’ beloofde ze en ze verbrak daarna de verbinding. In de keuken schonk ze nog een kop koffie voor zichzelf in en ging daarna weer in de kamer zitten. Op haar iPad had ze de website snel gevonden. Ze kon haar ogen nauwelijks geloven. Carla Zwaan was een natuurtalent op het gebied van patchwork. Elke quilt zag er prachtig uit. Net als de prijs overigens, ook deze quilts waren stuk voor stuk duur. Maar ja, dan had je ook wat, zou Elsa zeggen.

Er gleed een glimlach om haar mond toen ze aan Elsa dacht. Elsa zou hier niet lang over nadenken. Als ze iets mooi vond, kocht ze het gewoon. Duur of niet, mooi was het allerbelangrijkste. Spring toch eens uit de bocht en doe eens gek, hield Elsa haar soms voor als Agaath twijfelde over de aanschaf van iets wat ze leuk vond.

Agaath nam haar telefoon weer op en belde Carla nog een keer met de vraag of ze alle quilts eens van dichtbij mocht komen bekijken.

‘Dat is geen probleem,’ zei Carla opgetogen. ‘Komt het je volgende week uit? De quiltshop is in Middelburg, en ik woon boven de zaak.’

Agaath controleerde haar werkrooster en maakte een afspraak voor volgende week woensdagmiddag. Het was wel een eind rijden, Middelburg lag niet in de nabije omgeving. Toch had ze het er graag voor over. Ze schreef het adres van Quiltshop Zwaan op en dacht erover na om Elsa ook mee te vragen. Die zou het helemaal te gek vinden om een dag met haar op stap te gaan. Toch twijfelde ze. Elsa zou misschien een groot stempel op haar beslissing drukken om wat voor quilt dan ook aan te schaffen. Ze wilde het liefst eerst kijken, erover nadenken en daarna een beslissing nemen. De quilt in het tijdschrift vond ze tot nu toe nog het mooist.

Ze dronk haar kop koffie leeg en besloot er deze week nog over na te denken. Als ze Elsa volgende week dinsdag zag, kon ze het haar altijd nog vragen.

Of ze zin had om morgen met Agaath mee te gaan naar Middelburg? Elsa keek haar vriendin aan alsof ze het in Keulen hoorde donderen.

‘Dat vraag je me nú pas? Natuurlijk wil ik met je mee. Het probleem is alleen dat ik morgen een vroege dienst heb en niet mee kán.’ Elsa schudde teleurgesteld haar hoofd. ‘Had dat nu een dag eerder gevraagd, Agaath. Dan had ik vast nog iets kunnen regelen. Wacht…’

[wordt vervolgd