[-6-]

23 december 2021 om 12:58

Tranen sprongen telkens opnieuw in haar ogen als ze daaraan dacht. Het zat haar nog steeds dwars dat de meeste vrienden en vriendinnen haar al waren vergeten. Ze hadden haar toegezegd dat ze op bezoek zouden komen. En ze wilden haar ook allemaal dolgraag helpen als ze hulp nodig had. Maar de bezoekjes waren in de loop van de tijd minder geworden. Soms kreeg ze nog een telefoontje en een kaartje van iemand die haar van harte beterschap wenste, of een groet vanaf een vakantieadres ver weg. Ze hadden allemaal een druk, opwindend leven. Ze gingen uit en vierden hun levens waarvan zij allang geen deel meer uitmaakte.

Door een pets tegen haar hand schrok ze op uit haar gedachten. Brutus sloeg haar nog eens met zijn poot. Hij had er schoon genoeg van dat ze hem steeds over zijn rug aaide en sprong met een geïrriteerd gegrom op de grond. Luna had haar brokjes inmiddels ook op. Ze besnuffelden elkaar enkele momenten. Daarna liep Brutus de kamer in om zijn slaapplekje op te zoeken, en Luna ging bij de schuifpui zitten wachten. Renate stond op en schoof de pui op een kier. Luna wipte met een miauw naar buiten. Renate glimlachte om het malle beest.

Niet veel later haalde ze de brievenbus leeg. Een in plastic verpakt informatief maandblad hield ze in haar handen. Hier had ze op gewacht.

Ze ging op de bank zitten en scheurde het plastic eraf, daarna bladerde ze er snel doorheen. Er stonden nieuwe artikelen in over huisdieren, tuinieren, het opleuken van huiskamers en vakantiereizen voor alleenstaanden. Ze sloeg het allemaal over en zocht naar de pagina ‘Vraag en Aanbod’, met het zoekertjesbulletin.

Zes weken geleden had ze via e-mail bij de redactie van het maandblad een kort berichtje ingediend en ervoor betaald. Men had haar daarna meegedeeld dat het bericht in de mei-editie zou worden geplaatst. En die hield ze nu in haar hand. Bijna helemaal achteraan in het blad vond ze de gezochte pagina. Halverwege kwam ze de door haar opgestelde tekst tegen onder het kopje: Huizenruil. Ze voelde haar wangen warm worden van opwinding toen haar ogen over de regels gleden.

Jonge vrouw, 30 jr., woonachtig in rustig buitengebied Middelburg/Zeeland, wil in de vakantiemaand juli graag 3 weken ruilen met een woning in Brabant of Limburg. Belangstellenden moeten bereid zijn om tijdelijk de zorg op zich te nemen voor een lieve poes en kater. Hebt u serieuze interesse? Mijn mailadres en/of telefoonnummer is bij de redactie bekend.

Ze las het nog eens. Na lang aarzelen was ze tot het plaatsen van dit stukje overgegaan. Vijf jaar geleden was ze tijdens de vakantie in ondiep water gedoken, haar hoofd en nek hadden daarmee een flinke optater gekregen. De neuroloog die haar daarna onderzocht, zei dat ze van geluk mocht spreken, ze had haar nek wel kunnen breken. Vanaf die dag was een veelheid aan klachten ontstaan, met alle nare gevolgen tot op de huidige dag. Een whiplashtrauma, luidde de diagnose.

Sindsdien was ze niet meer op vakantie geweest. Financiën speelden daarbij natuurlijk een grote rol. Op dit moment kreeg ze maandelijks een WW-uitkering omdat haar werkgever van het tuincentrum het na twee jaar voor gezien hield en haar niet langer in dienst wilde houden. Met een werknemer die leed aan de gevolgen van dat trauma kon hij nu eenmaal niet uit de voeten. Vanwege haar lichamelijke klachten was ze er niet vaak, en dat kostte alleen maar geld. Met de WW-uitkering was haar inkomen dan ook flink gedaald. Ze moest elke euro twee keer omdraaien voordat ze die uitgaf. Een vakantie die extra geld kostte zat er voorlopig niet in. Toch merkte ze aan zichzelf dat ze er behoefte aan had om er eens een paar weken op uit te gaan. Niet naar het buitenland, maar gewoon naar een andere plaats in een andere provincie waar ze nog nooit had gelogeerd. Ze was als jong meisje al een keer met haar reeds overleden vader op vakantie in Friesland, Drenthe en Overijssel geweest. En ook op de Veluwe. Nu hadden Limburg en Brabant duidelijk haar voorkeur. Ze had erover nagedacht en uiteindelijk gekozen voor huizenruil. Op deze manier kon het met gesloten beurs, een goedkope optie. Het huis van Sjors leende zich daar prima voor. Heel even had ze nog gedacht om haar appartementje in het centrum aan te bieden, maar al snel kwam ze tot de conclusie dat dat geen aantrekkelijk aanbod was. Ze wilde zelf ook liever niet drie weken op een appartement in Brabant of Limburg doorbrengen. Sjors kwam voorlopig toch nog niet naar Nederland terug. Van hem had ze voor zijn vertrek ook toestemming gekregen om vrienden en vriendinnen uit te nodigen voor een bezoekje of overnachting, zoals ze dat lang geleden in haar eigen appartement ook altijd had gedaan.

Nu was een huizenruil voor de duur van drie weken wel iets anders. Ze zou onbekende mensen in het huis van Sjors toelaten. Kon ze dat zonder zijn toestemming zomaar doen? Ze had getwijfeld. Zou ze hem bellen of niet? Ze moest er niet aan denken dat Sjors haar plannetje afkeurde. Dan kon ze haar voorgenomen vakantie wel vergeten en bleef ze ook dit jaar weer thuis. Ze had er zo’n zin in om eens naar een andere omgeving te gaan. Eerst maar eens afwachten of er een reactie op haar zoekertje kwam. Bellen kon altijd nog.

Ze was ook niet van plan om iedereen in zijn huis toe te laten. Het moest in ieder geval een persoon óf een echtpaar zijn die bereid waren om voor Luna en Brutus te zorgen. Kattenliefhebbers.

[wordt vervolgd