Gezicht Terre des Hommes Barneveld neemt na 25 jaar afscheid
4 december 2021 om 06:41 MensenBARNEVELD Tijdens een bestuursvergadering kreeg ze de voorzittershamer opeens zomaar in haar handen gedrukt. ,,Zo Ellie, vanaf nu regel jij alles verder.’’ Ruim 25 jaar zwaaide Ellie Krijger met een ongekende hoeveelheid enthousiasme en energie de scepter over de Barneveldse afdeling van Terre des Hommes, maar nu is het tijd om afscheid te nemen. ,,Als je in Spanje loopt en iemand roept ‘Terre des Hommes’ naar je, dan weet je dat je een herkenbaar uithangbord bent geweest.’’
,,Terre des Hommes? Nooit van gehoord.’’ Toen Ellie Krijger een kleine dertig jaar geleden gevraagd werd om toe te treden tot de plaatselijke afdeling van de organisatie die zich inzet tegen de uitbuiting van kinderen (wereldwijd), moest de Barneveldse zich eerst eens goed verdiepen in de materie.
,,Het verhaal van Ellen de Boer, die mij hiervoor benaderde, sprak mij wel aan, maar op dat moment was ik net een vriendin aan het helpen die bezig was een bedrijfje op te zetten op het gebied van zijdebloemen. Toen dat avontuur ten einde liep, heb ik alsnog ja gezegd en ben ik toegetreden tot het bestuur. Het idee om kinderen in ontwikkelingslanden te mogen helpen sprak me erg aan.’’
ROMMELTJE Ellie, die vanaf dag één een goede klik had met de toenmalige voorzitter Kit Nijland, ging meteen aan de slag. Haar eerste ideeën hadden betrekking op de tweedehands winkel, gevestigd in gebouw De Ark. ,,Het was een beetje een rommeltje op dat moment. En aangezien ik zelf uit de modewereld kom, had ik wel leuke ideeën om de winkel overzichtelijker en aantrekkelijker te maken. Daarbij moet ik meteen zeggen dat ik niets alleen gedaan heb. Je doet met het z’n allen, dat is ook altijd mijn motto geweest.’’
Samen met haar leger van negenentwintig vrijwilligers pakte Krijger de winkel stap voor stap aan. ,,Eerst zorgden we ervoor dat we allemaal dezelfde hangers hadden, vervolgens hebben we de kleding zodanig gesorteerd dat de rokjes bij de rokjes kwamen te hangen. Verder hebben we het interieur gezelliger gemaakt en hebben we het winkelgedeelte stukje bij beter groter gemaakt. Ik verplaatste de schotten telkens weer, waardoor de aangrenzende vergaderruimte telkens kleiner werd. Op een gegeven moment wilde ik de hele ruimte gebruiken voor onze spullen, maar dat stuitte in eerste instantie op bezwaren, omdat daarmee ook de vergadermogelijkheid zou verdwijnen. Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen en hebben we de ruimte geschilderd en voorzien van nieuwe vloerbedekking, zodat alles er weer fris en fruitig uitzag.’’
METAMORFOSE Een goede eerste stap, maar Ellie wilde weer. Geïnspireerd door de verhuizing van de Wereldwinkel, die aan het Dijkje een eigen ruimte vond, ging de Barneveldse op zoek naar een andere locatie in het centrum. ,,We hadden alles zo goed als rond toen ik een telefoontje kreeg van Adriaan van ‘t Wout van de Stichting Westerveld, die De Ark in eigendom heeft: ‘We hebben plannen om De Ark te restaureren. Als die doorgaan, ben je dan bereid af te zien van de verhuizing?’ We hebben daar ja tegen gezegd, op voorwaarde dat we een eigen voordeur zouden krijgen. Daarmee ging hij akkoord.’’
Het bestuur van Terre des Hommes greep de restauratie aan voor een ingrijpende metamorfose. ,,Mede dankzij enkele sponsors en de medewerking van een paar bedrijven hebben we het plafond en de vloer voor een habbekrats kunnen opknappen.’’
OP DE KAART Ellie was niet alleen actief in de winkel. De welbespraakte wervelwind deed er ook alles aan om Terre des Hommes in de wijde regio op de kaart te zetten. ,,’We moeten ons profileren, we moeten ons laten zien’, riep ik de hele tijd. Daarom bedacht ik elke keer weer iets nieuws.’’
Vooral de modeshows, die de vrijwillige mannequins op talloze plekken in het land verzorgden, greep Ellie aan om reclame te maken voor de organisatie. ,,Modeshows hadden twee doelen. We konden vertellen waar we ons voor inzetten, terwijl we na afloop ook nog de getoonde kleding verkochten.’’
Geïnspireerd door haar bezoek aan projecten van Terre des Hommes in Cambodja en Indonesië (in 2011), vertelde Ellie als ladyspeaker bevlogen over (bijvoorbeeld) de kinderen die in Cambodja werden geholpen bij hun vlucht uit de seksindustrie. ,,Ik heb met eigen ogen gezien op welke schaal kinderen worden uitgebuit en welke rol Terre des Hommes speelt in de bestrijding daarvan. Dat bezoek gaf me een extra ‘boost’ om bij thuiskomst in Barneveld nog enthousiaster aan de slag te gaan.’’
GROTE MODESHOW Ellie bedacht telkens weer nieuwe plannen om met Terre des Hommes voor het voetlicht te treden. Eén van de hoogtepunten was het 25-jarig jubileum van Terre des Hommes, dat in Kasteel De Schaffelaar werd gevierd. ,,We hebben daar een grote modeshow gegeven, waaraan toenmalig burgemeester Jos Houben ook zijn medewerking verleende.’’
Ander hoogtepunt was het optreden van de 3J’s bij het 35-jarig bestaan, dat in 2015 gevierd werd in en rond het pand van De Jonge Woont. ,,Een geweldig feest was dat. Een paar jaar later kwam ik één van die zangers nog een keer tegen. Hij zei tegen mij: ‘We treden heel veel op namens Terre des Hommes, maar we hebben nog nooit zoveel publiek gehad als bij jullie.’’ Mooi compliment toch? Maar ja, we deden er op pr-gebied dan ook alles aan gedaan om ervoor te zorgen dat iedereen wist dat de 3J’s naar Barneveld zouden komen.’’
Een aantal hoogtepunten passeert tijdens het gesprek in sneltreinvaart de revue. Zo waren er modeshows in zorgcentrum Ruimzicht (met burgemeester Burgering), in de Barneveldse bibliotheek, in het Schaffelaartheater (met radio-deejay Gerard Ekdom), in hotel ‘t Speulderbos in Garderen en de Veluwehal (met toenmalig Meerwaarde-directeur Kees Heek als presentator). ,,Dat was ontzettend leuk. Leerlingen van De Meerwaarde toonden daar creaties van de Modevakschool, die we een maand tentoon mochten stellen in het gemeentehuis. Vervolgens hebben we al die prachtige kleren met medewerking van burgemeester Asje van Dijk geveild voor het goede doel.’’
Er waren modeshows dichtbij (zoals De Rodeloperdag in het centrum), maar Ellie deinsde er niet voor terug om ook klussen aan te nemen in plaatsen als Wilnis of Leeuwarden. ,,Dan maakten we er samen met onze mannequins een leuke dag van. ‘s Middags op tijd op stap, voor de files uit, zodat we voor de modeshow nog even samen een hapje konden eten. Gezellige avonturen waren dat.’’
TASSEN VOL KLEDING Ondanks alle uitstapjes (de mannequins reisden van hot naar her voor hun modeshows voor het goede doel), bleef de kledingverkoop vanuit de winkel de hoofdmoot. ,,We halen gemiddeld zo’n 35.000 euro aan omzet binnen op jaarbasis. Tegenwoordig moeten we ook btw afdragen, wat natuurlijk jammer is. En corona heeft ons ook geen goed gedaan. We hebben, net als vele anderen, onze winkel een tijdje moeten sluiten. Inmiddels zijn we weer open en worden de maatregelen weer aangescherpt, zodat iedereen veilig bij ons in de rekken kan snuffelen.’’
Van die 35.000 euro omzet komt de hoofdmoot binnen via de tweedehands kleding. ,,We krijgen ontzettend veel medewerking van de Barneveldse bevolking, die ons verblijdt met tassen vol kleding. Maar ook de ondernemers werken geweldig mee. Van modewinkel Donna kregen we een tijdje geleden vier of vijf dozen vol nieuwe winterkleding, die zij niet meer konden verkopen. De helft is naar daklozen gegaan, de andere helft mochten wij in onze rekken hangen. Op Facebook maken wij in zo’n geval meteen reclame, omdat we dan ook andere klanten over de vloer krijgen. Sommige mensen vinden het niet prettig om gedragen kleding te kopen. Die bieden we dan de gelegenheid om bij ons hun slag te gaan.’’
Ook van andere ondernemers, zoals Broekhuis Mode, krijgt Terre des Hommes geregeld kleding toegestopt. ,,Ik zeg altijd tegen mensen: ‘Als je niets meer met je kleren doet, breng ze dan bij ons. Nou, dat werkt best goed hoor. Soms staan er zelfs zakken bij mijn voordeur.’’
HELEMAAL KLAAR MEE Ellie kijkt vooral in dankbaarheid terug op de afgelopen vijfentwintig jaar. ,,Ik noem nu net twee modezaken, maar ik ben ook talloze andere ondernemers uit ons centrum veel dank verschuldigd. Ik wilde altijd heel veel organiseren, maar zoals je weet kost alles geld. Toch ging ik elke keer de boer op. En als ik ergens binnenliep, riep ik meteen: ‘Ik heb geen geld hoor’. Maar toch kregen we het vaak voor elkaar, juist vanwege de belangeloze medewerking van al die winkeliers. En ik vond het eerlijk gezegd best kicken als het dan toch lukte om dat nieuwe project uit de grond te stampen.’’
Hoewel Ellie nog steeds met enthousiasme over Terre des Hommes praat, staat haar besluit om te stoppen vast. ,,De druppel is een telefoontje vanuit het hoofdkantoor in Den Haag, begin dit jaar. Ik kreeg te horen dat ik al veel te lang in het bestuur zat en dat ik mijn voorzittershamer moet inleveren. ‘Je mag nog wel wat blijven doen in de winkel’, werd eraan toegevoegd. Na dat telefoontje was ik er helemaal klaar mee. Je zet je vijfentwintig jaar als vrijwilliger met ziel en zaligheid in voor zo’n organisatie en dan krijg je even een zakelijk belletje dat je er al veel te lang zit. Zo ga je toch niet met mensen om? En zeker niet met vrijwilligers!’’
WINKELCOÖRDINATOR Het telefoontje uit Den Haag was voor Ellie de druppel. ,,Ik kreeg al wat vaker last van ergernissen die ik eerder niet had. Dan riep iemand weer: ‘Nou Ellie, jij bedenkt wel weer iets, jij hebt altijd van de leuke ideeën, dus het komt wel goed’. Helemaal geen verkeerde opmerking, want zo is het de afgelopen jaren gegaan, maar ik merkte opeens dat ik de energie niet meer had om nieuwe ideeën te bedenken. Dan wordt het tijd om afscheid te nemen.’’
Het is niet bekend wie Ellie gaat opvolgen. ,,Volgens mij wordt er vanuit Den Haag een winkelcoördinator geregeld en verdelen de bestuursleden mijn taken. Weet je, ik ga weg als voorzitter, maar als ze me nodig hebben, zeg ik natuurlijk geen nee. Na al die jaren zit Terre des Hommes diep in mijn hart. En weet je: er is genoeg werk aan de winkel. Uit een recent onderzoek onder Nederlanders werd duidelijk dat 60 procent onze organisatie (nog) niet kent. Ik durf in ieder geval wel te stellen dat mede dankzij ons werk die bekendheid in Barneveld een stuk hoger ligt.’’
Erik Roest
