[-71-]

2 september 2021 om 11:17

Ze wist dat het zijn frustratie was, dat hij straks zou zeggen dat hij het niet meende, maar het raakte haar diep. Het was niet de eerste keer dat hij zoiets zei. De afgelopen dagen had hij heel andere dingen beweerd, maar deze dingen speelden steeds weer op. Dacht hij er ten diepste echt zo over? 

Waren die mooie woorden dat hij van haar hield toneelspel, alleen bedoeld om haar over te halen om naar de huisarts te gaan? 

Ze wilde dat ze een logeerkamer hadden, dan zou ze daar nu gaan slapen. Hoe zou ze nu gewoon naast hem kunnen liggen? Helaas was elke kamer in huis ruim bezet en het opklapbed stond in de schuur. Zonder nog iets te zeggen liep ze naar boven. 

Ze poetste haar tanden en trok snel haar nachthemd aan. In bed hoorde ze dat hij beneden de televisie weer had aangezet. 

Het luchtte haar op en maakte haar tegelijkertijd woedend.

Thomas had zijn ouders horen ruziën, en daar verbaasde hij zich over omdat ze na hun bezoek aan de vervangende huisarts heel opgewekt leken. Hij spitste zijn oren, hoorde een paar keer de naam van Célina vallen, maar het was onmogelijk te verstaan waar ze het precies over hadden. 

Kennelijk had het iets met zijn grote zus te maken. Hij vroeg zich af wat er aan de hand was. Tijdens het eten had ze er betrokken uitgezien en het leek alsof ze had gehuild. Zou Leander het hebben uitgemaakt?

Voor Célina zou hij dat sneu vinden, maar zelf zou hij er niet rouwig om zijn. Er was iets aan die man wat hem tegenstond, al kon hij zelf niet zeggen waar dat in zat. Lotte vond dat hij Leander een kans moest geven. 

Lotte was veel milder in haar oordeel over mensen dan hij. Hij was echt gek op haar. Morgen wilde hij haar verrassen met een etentje bij de Italiaan. Hij was om vijf uur klaar in de groentezaak waar hij de zaterdagen werkte en dan kon hij Lotte ophalen bij de bloemisterij een paar straten verderop. 

Voor alle zekerheid had hij vast gereserveerd bij de Italiaan. Onderweg naar school hadden ze het over allerhande onderwerpen gehad en een daarvan was hun favoriete restaurant. Hij had een voorkeur voor Grieks eten, Lotte was dol op Italiaanse pasta’s. Hij verheugde zich erop om morgen haar verraste gezicht te zien. Lotte had inmiddels haar vader ingelicht over zijn voornemens om ook naar New York te komen. Thomas had flinke tegenwerpingen verwacht, maar hij had Lotte beloofd dat hij erover zou nadenken of hij op dat gebied iets voor Thomas kon betekenen.

Lottes vader had zoveel connecties. Misschien kon hij via zo’n contact aan een redelijke baan komen. Met een kruiwagen was de kans in ieder geval groter. ‘Makkelijk zal het niet worden,’ had haar vader nog gewaarschuwd. 

Hij hoopte wel dat het zou lukken. Dat zou al een heleboel kopzorgen schelen en het werd dan ook makkelijker om zijn ouders te vertellen dat hij een vervolgstudie op de lange baan wilde schuiven.

Hij hoorde zijn moeder naar boven komen. Beneden werd de televisie aangezet. Kennelijk was de lucht nog niet geklaard. Hij hoopte dat het niet te lang zou duren, want hij kon hier slecht tegen.

Voor Gemma’s idee was het uren later toen ze werd gewekt omdat het dekbed werd opengeslagen en Ruud naast haar in bed kroop. Ze hield zich slapend en durfde niet op de klok te kijken om te zien hoe laat het was. Stilletjes hoopte ze op toenadering van zijn kant, op een verontschuldiging of een voorzichtige kus op haar wang. Hij draaide zich om en het duurde niet lang voordat ze alleen zijn rustige ademhaling hoorde. 

Ze was klaarwakker. Voorzichtig probeerde ze een houding te vinden waarop ze lekker lag, maar of ze nu op haar linkerzij of haar rechterzij of haar rug ging liggen, de pijn in haar gewrichten speelde steeds weer op. 

Het voelde onrechtvaardig.

Zij lag wakker, terwijl Ruud lag te snurken alsof er niets aan de hand was. 

Ze had gehoopt op een beetje steun van zijn kant in plaats van dat ongecontroleerde getier. Wat had ze daaraan?

Hij kon zo doordraaien en dan was er geen land met hem te bezeilen. 

Het was goed dat Célina dit niet direct over zich heen had gekregen. ‘Hij zal zo teleurgesteld zijn,’ had ze voorspeld. Daarin had ze gelijk gekregen, want die hele bak verontwaardiging die Gemma vanavond over zich heen had gekregen kwam voort uit teleurstelling. Zo stom kan ze niet zijn, had hij gezegd.

Van Célina had hij hooggespannen verwachtingen. Ze was zijn oogappel. Gemma was weleens jaloers geweest op hun sterke band. Misschien was hij juist daardoor extra teleurgesteld.

Maar moest hij haar daarom dan weer onderuithalen?

Ze was er nu van overtuigd dat hij echt meende dat ze zich aanstelde. Kennelijk had het gesprek met dokter Stamsnijder hem niet op andere gedachten gebracht, en was zijn enthousiasme gespeeld. ‘Ik hou namelijk van je’ bleken woorden zonder inhoud.

Ze wilde het niet, maar de blik waarmee hij op tweede kerstdag naar Juliëtte had gekeken, drong zich weer aan haar op. Volgens haar moeder was Ruud niet zo dom om het met zo'n jong ding aan te leggen. Een jaar geleden zou ze dat ook hebben durven beweren.

[wordt vervolgd