‘Ik heb heel wat zand verplaatst in mijn leven'
23 augustus 2021 om 09:27Bij een caravan zingt Douwe Bob zachtjes ‘Slow down brother’. Hier zit Christ van de Ven (65) bij een transistorradiootje. Hij komt uit Venhorst, een dorp dat vlakbij Uden ligt, in de provincie Noord-Brabant. Samen met zijn vrouw Harriëtte (61) zit hij een beetje laat aan het ontbijt. Dit komt omdat ze het de vorige avond een tikje laat maakten.
Een zilveren rijksdaalder hangt aan de flinke ketting om zijn nek. Hij kreeg de munt van zijn vrouw. ,,Ik heb ook nog oude dubbeltjes en kwartje. Van mijn moeder kreeg ik een armband met ingelegde halve guldens. Dat vond ik erg mooi. Zo kwam ik op het idee om voor mijn man een hanger te laten maken met een rijksdaalder.”
Samen kreeg het echtpaar een dochter (Joyce) en een zoon (John). Allebei komen ze zelf uit grote gezinnen, met zeven en dertien kinderen. Harriëtte heeft tien broers en twee zusters. Zij maakten mee dat hun vader op 54-jarige leeftijd verongelukte. Harriët was toen zelf bijna vier jaar. ,,Hij had een bakfiets, waarmee hij bij de mensen langs ging, want mijn ouders hadden een kruidenierszaak. Mijn vader kwam ergens vast te zitten in een steegje en toen heeft een jonge dorpsgenoot hem met de vrachtauto losgetrokken. ’s Middags rijdt die zelfde jongen hem in een andere straat na een botsing dood.”
Na deze bizarre gebeurtenis bleef haar moeder achter met dertien kinderen. Harriëtte heeft veel respect voor haar moeder, omdat ze het vervolgens met een groot gezin toch uitstekend redde. ,,’s Morgens ging ze even naar het kerkhof en daarna stroopte ze de mouwen op, want ze moest wel. We hebben als gezin altijd voor elkaar klaar gestaan. Ik was zelf nog te jong om te beseffen hoeveel leed het verlies van onze vader had veroorzaakt. Mijn oudste zus heeft daar wel een grote klap van gehad. Ik had veel aan mijn oudere broers en heb eigenlijk niet gemerkt dat ik een gemis had. Mijn eigen dochter is op mijn vaders verjaardag geboren.”
Over zeven maanden gaat Christ met pensioen. Hij vindt dat na 52 werkjaren geen straf. Hij is machinist-grondwerker bij een flink bedrijf dat kabels in de grond legt voor telecombedrijven. ,,Ik zit bijna altijd op kleine machines, terwijl ik vroeger vele jaren met de hand moest scheppen. Ik heb heel wat zand verplaatst in mijn leven.” Van de Ven legt uit dat de moderne glasvezelkabels nu zo dik zijn als een pink, terwijl de koperen kabels vuistdik waren. ,,Op veel plaatsen is nog geen glasvezel. Het buitengebied van Venhorst behoort tot de gebieden waar het eerst glasvezel is aangelegd. Hier moeten voldoende mensen aan meedoen, anders is het niet rendabel.”
Zijn zoon doet hetzelfde werk als hij. Harriëtte werkt in de thuiszorg. Ze zegt dat ze lachend naar het werk gaat en ook met een glimlach terugkomt. ,,Want mensen zijn blij als je komt, voor het poetsen en een praatje.” Haar man kookt graag en dat vindt ze fijn. Hij is van alle markten thuis, van Chinees tot Italiaans en Hollandse pot. Ook experimenteert hij weleens, wat niet altijd helemaal goed uitpakt. ,,Dan pakken we toch maar een boterham met een eitje (lacht).”
De Brabanders klagen niet, ook al zijn ze wel verrast dat in Lunteren op zondag alles gesloten is. Ze prijzen zich gelukkig, zeker in het licht van de mondiale actualiteit met dramatische ontwikkelingen in Afghanistan en Haïti. ,,We zijn verwend en mogen blij zijn met wat we in ons land hebben.”
ZWEDEN Bij een schommel op het speelterrein is Corina Verhoef (40) druk in de weer met haar jongste dochter. Ze zit er al een hele tijd op, maar heeft nog lang niet het heen-en-weer. Corina komt uit Kootwijkerbroek en is op bezoek bij haar zus Willemijn die zelf in Lunteren woont. ,,Ze gaat ook wel naar het buitenland, maar koos ervoor om nu gewoon in haar eigen woonplaats te gaan staan met een camper. Wij hebben er een tent naast gezet, omdat ze ons hebben uitgenodigd.”
Thuis woont ze in haar ouderlijk huis aan de Dwarsgraafweg, samen met haar vier kinderen: Esther, Giam, Lisanne en Sarah. Een jaar geleden is ze gescheiden en nu heeft ze echt het gevoel dat ze op vakantie is. ,,Ik hoef bijna niks te doen en mijn kinderen kunnen hier lekker spelen. Daarom hoef je niet eens ver weg te zijn, want dat heb je niet eens door. Dit bespaart een verre reis en je kunt tussendoor soms nog even naar huis.”
Haar broer Dries woont in Engeland. Daar komt hij terecht doordat hij tijdens een backpackreis in Australië zijn Engelse vrouw ontmoette. ,,Eerst gingen ze samen in Australië wonen, maar nu in Engeland. Hij werkt daar op een Alpaca-boerderij. Deze dieren zie je bij ons in de buurt weleens rondlopen.”
Ook haar ouders Dries en Betsie Verhoef wonen niet meer dicht in de buurt. Ze hebben hun grenzen verlegd en vinden hun heil steeds meer in het midden van Zweden. ,,Ze werkten in het onderwijs en de it-sector. Mijn vader en moeder gaan naar dit land voor hun rust en hebben daar een huis. Al 25 jaar komen ze ’s zomers in Zweden en nu zijn ze nog maar een paar weken van het jaar in Nederland. We missen elkaar wel, maar dat gaat steeds beter. Over een jaar of twee gaan ze echt emigreren.”
Corina werkte altijd in de gehandicaptenzorg en dat wil de Kootwijkerbroekse op termijn weer oppakken. ,,Ik was werkzaam in het speciaal onderwijs, op de Rehobothschool in Ede, die nu is verhuisd naar Barneveld. Ik wil graag met meervoudig beperkte mensen werken, voor dagactiviteiten. Ik deed al vrijwilligerswerk bij De Rozelaar. Je leert veel van ze, omdat ze heel snel tevreden en eenvoudig zijn.”