[-50-]

11 augustus 2021 om 07:55

‘Alsjeblieft niet,’ verzuchtte Mineke hartgrondig.

‘Leuk!’ stemde Alfons opgewekt in. ‘Ik heb in geen jaren meer gesjoeld. Eens kijken of ik het nog kan. We moeten wel even controleren of de bak glad genoeg is, of sjoelen jullie vaak?’

‘Ik kan me de laatste keer niet heugen,’ grinnikte Ruud. ‘Maar strak plan, Raymond! Wie doet er mee?’

Lotte meldde zich direct aan, Thomas volgde en de rest werd nu ook enthousiast.

Langzaam ontspande Gemma. Koffie, thee en chocolademelk stonden nu op tafel, het kerstgebak op schotels erbij. Af en toe gleden haar ogen naar de deur waarachter Célina was verdwenen. Ze hoopte dat Leander niet lang meer op zich zou laten wachten.

Haar moeder had gelijk. Het was geen goed teken dat hij vaak veel later kwam dan afgesproken. Célina wist er altijd verontschuldigingen voor aan te voeren. Gemma begreep wel dat Leander niet gewend was om verjaardagen en feestdagen met familie te vieren, en kennelijk had hij er ook weinig zin in.

‘Lekker gebak,’ zei haar vader. ‘Komt dat bij jullie uit de bakkerij?’

Gemma zag Ruud glunderen.

‘Van mij had het iets minder zoet gemogen,’ vond haar moeder zuinigjes.

‘Niet iedereen is eeuwig aan het lijnen, Mineke.’ Het klonk alsof haar vader haar terechtwees.

‘Ik ben niet aan het lijnen,’ verdedigde ze zich. ‘Ik let gewoon op wat ik eet, dat vind ik belangrijk.’

‘Geniet gewoon eens. Op dit gebak valt helemaal niks aan te merken. Het is echt heerlijk.’ Om zijn woorden kracht bij te zetten, nam hij nog een ferme hap. 

‘Fijn om te horen, pa. En ook fijn dat jullie hier zijn,’ merkte Gemma dankbaar op.

‘Sanne en Luc gingen op wintersport,’ verraadde haar moeder. 

Als ze het niet dacht. Natuurlijk kwamen ze hier niet omdat ze het zo leuk vonden, maar omdat hun lievelingsdochter het dit jaar met Kerst liet afweten. Volgend jaar gingen ze gewoon weer naar Sanne en Luc en hun voorbeeldige kinderen, tenzij de wintersport zo goed beviel dat die weer niet thuis gaven.

Gemma beet op haar lip om de hatelijke opmerking die voor op haar tong lag binnen te houden. 

‘We hadden verwacht dat Dick en Erna hier ook wel zouden zijn,’ merkte haar vader op.

‘Die hadden andere plannen,’ zei Gemma. Ze vertelde er maar niet bij dat haar schoonouders op die andere plannen kwamen nadat ze hadden gehoord dat haar ouders zouden komen. Ruud en zij hadden allebei hun best gedaan om hen over te halen ten minste een van de twee dagen bij hen door te brengen, maar tevergeefs.

‘Het is toch fantastisch dat jouw ouders er nu een keer zijn,’ vond Erna. ‘Geniet daar samen maar van. Wij zijn zo vaak in de gelegenheid om bij jullie te zijn, laat zij dit jaar maar eens genieten van hun kleinkinderen. Volgens mij kent Morris opa en oma Brinkgreve niet eens.’

In dat laatste had Erna gelijk, al zou je dat nu niet zeggen. Haar vader deelde zijn taart met hem, en Morris zat bij hem op schoot alsof dat heel vanzelfsprekend was. Bijzonder hoe hij de kinderen voor zich wist in te nemen, terwijl ze allemaal enigszins afstand hielden van haar moeder.

Misschien kwam dat doordat haar moeder op haar beurt ook niet bepaald toeschietelijk was. 

‘Ze waren er ook echt aan toe om er even tussenuit te gaan.’ Haar moeder had het nog steeds over Sanne en Luc. ‘Sanne had het zo druk op haar werk, en Luc heeft pas een nieuwe baan waarin er ook veel op hem af komt. Ze wilden nu echt even met z’n viertjes zijn en dat begrepen pa en ik natuurlijk best.’

Ze meldde dat laatste zo nadrukkelijk dat Gemma het idee had dat ze er erg veel moeite mee had en dat niet wilde laten merken. ‘Fijn dat jullie zo begripvol zijn.’ Ze hoopte dat het niet te hatelijk klonk. 

‘Die ouwe bak is er weer!’ meldde Sem. Hij rekte z’n nek om naar buiten te kijken en likte slagroom van zijn vingers.

‘Ouwe bak?’ vroeg Mineke verbaasd.

‘Sem bedoelt dat Leander is gearriveerd,’ legde Ruud uit, en met een bestraffende blik op Sem: ‘Gedraag je straks als hij binnenkomt. Die jongen is maar wat blij met z’n auto. Je moeder en ik zijn ook ooit in zo’n oud barrel begonnen. Weet je nog, Gem?’

‘Een blauwe Opel Corsa,’ herinnerde Gemma zich. ‘Op een gegeven moment vielen alle lichten uit toen we onderweg waren. Het was doodeng, want we reden op van die smalle, donkere weggetjes. Ik ben nog nooit zo blij geweest dat we thuis waren.’

‘Sanne heeft sinds kort ook weer een nieuwe auto.’ Mineke had een snelle blik naar buiten geworpen. ‘Je weet dat ze gek is op BMW…’

‘Zelfs ma en ik zijn in een aftands wagentje begonnen,’ onderbrak Alfons haar. Het leverde hem een giftige blik op. ‘Een Renault 4, zo’n koekblik met de versnellingspook aan het stuur, weet je nog? We hebben er heel wat in afgezoend.’ 

‘Hebben jullie gezoend?’ Felice keek alsof ze zich niet kon voorstellen dat opa en oma Brinkgreve elkaar ooit zoenden.

Gemma zag dat haar moeder een rode kleur kreeg. ‘Vroeger wel,’ zei ze gegeneerd.

‘Nu ook nog weleens,’ zei haar vader. ‘Voordat we gaan slapen krijgt je oma altijd een dikke zoen van me, en als ik er tussendoor zin in krijg…’

‘Alfons, toe…’ Haar kleur had zich nog verdiept.

[wordt vervolgd