‘We hebben veel bekijks’
1 augustus 2021 om 06:49 MensenVOORTHUIZEN Hoge snelheid is niet de charme van het rijden op een Solex. Nee, je tuft ontspannen rond op deze Franse fiets met een hulpmotortje uit de jaren zestig. En dat doet ook de jongere generatie, zoals de vriendengroep uit Voorthuizen die binnenkort naar Texel rijdt om het eiland ‘onveilig’ te maken. Jeroen van der Gugten (20) legt het uit.
Ik ben thuis opgegroeid met een quad. Op onze kwekerij had ik vanaf mijn zesde lekker de ruimte om erop te rijden. Dus had ik altijd al iets met wielen en motoren”, zegt Jeroen, geboren en getogen aan de rijksweg tussen Voorthuizen en Terschuur.
Op veertienjarige leeftijd kocht Jeroen een Kreidler Florett, want hij houdt van oldtimers. ,,Ik heb hem eerst opgeknapt, voordat ik de weg op kon toen ik zestien werd. Die bromfiets heb ik nog steeds, om op zondagen mee te toeren.”
KINDERZITJE Op de Meerwaarde volgde Jeroen de opleiding autotechniek. Een stageplaats bij de Quadwinkel.nl op de Harselaar resulteerde in een baan. In Zwolle volgde hij aanvullend nog een motorfietsopleiding aan het Deltion College. ,,Techniek is mooi”, merkt Jeroen op.
Hij heeft met een crossquad veel gecrosst, maar tegenwoordig heeft hij een tweetakt oldtimer quad van het merk Yamaha. Het tekent zijn voorliefde voor oude motoren. ,,Ik vind het bijzonder hoe ze dat bedacht hebben.”
De Solex kwam bij Jeroen in beeld toen zijn broer Frank op deze tweewieler ging rijden met zijn vriendengroep. ,,Op de braderie in Voorthuizen liep ik twee jaar geleden iemand uit Putten tegen het lijf die een paar Solexen verkocht. Met enkele vrienden hebben we die gekocht. We gingen er ook mee rijden. Dat is daarna een beetje uit de hand gelopen, want we vonden het erg leuk. Als het mooi weer is, gaan we elke zondag wel een rondje rijden.”
De vriendengroep rijdt op de Solex Oto, een vehikel dat gemaakt is omstreeks het jaar 1960 door het Nederlandse bedrijf Van der Heem uit Den Haag, hoewel de Solex van origine Frans is. In de jaren zestig was de Solex vooral bij meisjes erg in trek, terwijl jongens eerder reden op bromfietsen, zoals de Puch en de Kreidler. ,,Mijn oma had vroeger ook een Solex en bracht mijn moeder daarmee naar school. Daarom vindt mijn moeder het wel grappig dat wij er nu zo mee bezig zijn. Laatst kocht ik er nog een met een kinderzitje achterop, dat vindt ze helemaal prachtig natuurlijk. Zelf rijdt ze er niet meer op.”
GEEN HELM Op hun ritjes maken de vrienden van alles mee: lekke banden, lege benzinetanks en kapotte bougies. Maar dit hoort er allemaal bij. Jeroen zegt dat Solexen desondanks niet van ouderdom uit elkaar vallen. ,,Ze zijn best degelijk. Tegelijk is de techniek ouderwets. Daardoor is het makkelijk om er aan te sleutelen. Je mag maar 25 kilometer per uur, maar sneller kunnen ze ook niet. Op één benzinetank kun je ongeveer tachtig kilometer rijden. Voor een Solex hoef je geen helm op, dat is ook wel fijn, zeker in de zomer als het warm is. Daarom vinden we het jammer dat de overheid ook een helmplicht wil invoeren voor Solexen. Het leuke is dat je onderweg al rijdend ook rustig met elkaar kunt praten. We hebben veel bekijks.”
Jeroen legt uit dat een Solex bestaat uit een fietsframe, met een motorblok boven het voorwiel gemonteerd. ,,Als je dat optilt, loopt die gewoon stationair en als je die laat zakken, gaat hij op het gas en kun je rijden. Dus moet je het blok steeds op en neer doen. Ook moet je de decompressiehandle bedienen. Daar ben je onderweg best druk mee.”
TEXEL De rit naar Texel wordt een flinke onderneming, waarbij 160 kilometer wordt afgelegd en waarbij halverwege een tussenstop wordt gemaakt in Volendam, waar de Voorthuizenaren in een hotel overnachten. ,,We hebben op Texel een huis op een park afgehuurd voor twintig man en rijden er met zes man op de Solex heen. Eentje rijdt in een auto met een karretje mee, waar onze spullen in kunnen.”
Jeroen is uiteraard de technische man van de groep, samen met zijn collega Patrick Meijers. Als er gesleuteld zal worden, moeten zij aan de bak. ,,Dat vinden we juist hartstikke leuk. Het is ook een beetje hobby en je helpt elkaar natuurlijk. De belangrijkste gereedschappen zijn bougiesleutels, ringsteeksleutels en de baco. Daarmee red je je vaak wel. De gevoeligste onderdelen van de Solex zijn de contactpunten, de bougie, het brandstofpompje en de banden.”
Jeroen heeft zelf al zes Solexen in zijn bezit. Een exemplaar kost tegenwoordig tussen de 500 en 1.000 euro. De fabriek stopte met de fabricage van de Solex Oto’s in de jaren zeventig, terwijl er nog enkele andere types volgden, waarna Chinese ondernemers begonnen met imitatiemodellen. ,,Die zijn niks. Ze zien er niet leuk uit en zijn van zeer slechte kwaliteit. Daar is de prijs ook naar.”
De groep kijkt al weken uit naar hun vakantie op Texel.
Freek Wolff