Groot ballonfeest op het Franse vliegveld bij Chambley
31 juli 2021 om 06:42 EvenementenBARNEVELD/CHAMBLEY De Internationale Ballonfiësta Barneveld voor het tweede jaar op rij niet door. Daarom kwam één internationale meeting dit jaar als geroepen. Op het oude militaire vliegveld bij Chambley, net ver van de Franse stad Metz, werd afgelopen week het tweejaarlijkse ‘Grand Est Mondial Air Ballons’ gehouden.
Al zo’n kleine twee jaar zit de evenementenbranche op slot of ‘in lockdown’ als u die term liever gebruikt. Er mag vrijwel niks en dat heeft alles te maken met de bezoekersaantallen die op die evenementen afkomen. Daardoor is het vaak lastig om de verplichte anderhalve meter afstand in acht nemen.
Om die reden ging ook de Internationale Ballonfiësta Barneveld voor het tweede jaar op rij niet door. Individuele ballonvaarten mochten, met in acht neming van de bekende maatregelen, wel doorgaan, maar daar blijft het in ons land dan ook wel bij. Wie je als ballonvaarder of als lid van de volgploeg ook spreekt, iedereen snakt er naar om het normale ‘ballonleven’ weer op te kunnen pakken, je ballonvrienden weer eens te ontmoeten en samen je hobby te beleven. Eén internationale meeting, waarbij overigens iedereen wel de corona-regels in acht moest nemen, kwam dit jaar als geroepen.
VOORMALIG MILITAIR VLIEGVELD Op het oude militaire vliegveld bij Chambley, niet ver van de Franse stad Metz, werd afgelopen week het tweejaarlijkse ‘Grand Est Mondial Air Ballons’ gehouden. De hele regio had er kennelijk weer naar uitgekeken. In de dorpjes rondom het vliegveld waren de straten versierd, stonden er bij veel huizen grote, kleurige, beplakte ballonsilhouetten en had de lokale horeca tenten opgesteld om van daaruit, met een drankje in de hand, naar het spektakel te kunnen kijken. Het enthousiasme leek wel wat op dat tijdens de eerste jaren van ons eigen ballonfeest in Barneveld wanneer de bevolking, om de entreekosten uit te sparen, complete bankstellen uit de huizen rukte om daarop comfortabel het gebeuren vanuit de verte te bekijken.
De omgeving van het vliegveld in Chambley leent zich in deze tijd van het jaar bijzonder goed voor zo’n uit de kluiten gewassen ballonfeest. Het heuvelachtige landschap is bezaaid met grotendeels al weer kale akkers, grote velden met boekweit en vooral zonnebloemen. Hier en daar draagt een beboste berg bij aan de stoffering van de streek; waard om er eens je vakantie door te brengen. Tip: het grote recreatieterrein bij Lac de Madine, inclusief camping, huurhuisjes, sportfaciliteiten en mogelijkheden om er te waterfietsen of een zeilboot te huren.
CORONA-CONTROLE VOOR IEDEREEN De toegang tot het evenement in Chambley is gratis. Bijzondere omstandigheden vereisen bijzondere maatregelen. Van bezoekers en speciale genodigden werden bij binnenkomst de QR-codes gescand om besmettingen zoveel mogelijk te voorkomen. Op het grote terrein was van alles te doen, ook op sportief gebied. Je kon er ballonsouvenirs kopen, wat eten en drinken, een tijdelijk ingericht ballonmuseum bezoeken of je vergapen aan oude, in een van de hangars opgestelde vliegtuigen.
Een rondvluchtje per helikopter behoorde ook tot de mogelijkheden. Kortom: een geweldig feest voor jong en oud. Ballonvaarders uit tal van Europese landen komen en kwamen er op af als bijen op een geopende honingpot. Veel uit Frankrijk zelf natuurlijk, maar ook uit België, Duitsland, Engeland (wat minder dan bij eerdere edities), de Baltische staten, Spanje en vanzelfsprekend ook uit ons land. In totaal tussen de drie- en vierhonderd ballonvaarders met hun crewleden streken in vakantiehuisjes, campings in de buurt of op de tijdelijke pilotencamping op het vliegveldterrein neer.
Onder hen ook nogal wat Barnevelders. Ik had het geluk met hen op te mogen trekken. Mees van Dijk, Rinse Verweij, Coen Aalbers, Edcar Vermeulen, Erik van Huigenbos en Peter van Harten (officieel nu woonachtig in Amersfoort) met hun crewleden. Buiten de Barneveldse delegatie ontmoette ik ook tal van andere Nederlandse en buitenlandse piloten die in het verleden aan de Internationale Ballonfiësta hebben deelgenomen. Wat fijn om ook hen weer eens te zien. Ook zij zagen deze Franse meeting als een welkome afwisseling van hun gewone, toch wel wat saaie leven.
BARNEVELDSE BALLONVAARDERS Afhankelijk van het weer werden er dagelijks twee vaarten gemaakt. ’s Morgens was er om half zeven een briefing voor de piloten en gaf men daar met de recente bevindingen van de meteoroloog groen licht, dan reden alle ballonvolgwagens in een lange colonne het vliegveld op, om daar langs de landingsbanen een plekje te gaan zoeken. Die parade was op zich al een enorm spektakel.
Behalve de gewone ballons was er ook een redelijk groot aantal special shapes, waaronder twee uit Barneveld. Naast de hondenkop (‘Rocky’) natuurlijk de blikvanger van het evenement van dit jaar: ‘The Flying Dutchman’ van Edcar Vermeulen en Erik van Huigenbos.
Veel mensen zullen die laatste ballon nog niet vaak hebben gezien; verleden jaar maakte Edcar tijdens de week dat de Ballonfiësta zou plaatsvinden een vaart boven het dorp als een soort groet aan de bewoners. Mees van Dijk had de PH-HUG meegenomen, een donkerroze ballon met lichtroze hartjes. Piloot en bemanningen droegen zwarte T-shirts met het opschrift the ‘Love team’! De ‘Flying Dutchman’ van Edcar en Erik was volgens de organisatie de grootste trekpleister van het evenement van dit jaar. Op de website van de organisatie stond daarover een mooie opmerking: ‘The sea and the air allow humans to meet and find each other. Together we sail towards new horizons and new challenges’ (De zee en de lucht geven de mens de kans elkaar te ontmoeten en te vinden. Samen zeilen we naar nieuwe horizonten en nieuwe uitdagingen).
IN PRINCIPE TWEE VAARTEN PER DAG De dagen die ik er door heb gebracht gingen de avondvaarten vanwege de weersomstandigheden niet door. Mogelijk had dat te maken met enkele kleine incidentjes op de vrijdag en de toch wat wisselvallige weersomstandigheden.
De ochtendvaarten daarentegen konden wel worden gehouden. Briefing voor de piloten om half zeven, wat voor veel deelnemers betekende dat je om half vijf uit de veren moest. Die voorlichtingsbijeenkomst, met vooral veel meteorologische informatie, werd gehouden in een van de grote hangars van het vliegveld, met vlak daarvoor een pleintje waar de meeste ballonfabrikanten een stand hadden ingericht.
Je kon er, op vertoon van een ontbijtbonnetje, ook een kop koffie of thee en een croissant krijgen. Daarna trok dan de lange caravaan de start- en landingsbanen op om een plek te zoeken.
‘Onze’ Barneveldse driemaster kreeg vaak een ereplaats, terwijl de plekken voor de ballons van Mees van Dijk en Peter van Harten daar vlakbij in de buurt werden gezocht om zo nodig de helpende hand te kunnen bieden. Vanaf de eerste hangar wapperde tot aan het sein voor vertrek een rode vlag die later door een groen exemplaar werd vervangen. Vervolgens werden de ventilatoren gestart en de ballons met hete lucht gevuld.
Overal om de je heen bolden de gevaartes op. Ze werden gereed gemaakt voor vertrek. Was er geen sprake van een zogenaamde ‘line up’, waarbij alle gevulde ballons in enkele kilometers lange rijen langs de startbanen staan opgesteld, dan werd er individueel gestart, waarbij je als toeschouwer ogen te kort komt om alles te kunnen volgen. Na de vaart, de landing en het inpakken van de ballon wordt er door de meeste Nederlandse balloncrews meestal op het landingsterrein ontbeten met gebakken eieren. Daarna gaat iedereen terug naar een afgesloten deel van het vliegveld om weer gas te tanken voor de volgende vaart.
De hele dag kun je dan doen wat je wilt. Velen sluiten vaak even de ogen, want de dagen zijn lang, zeker als er ook nog een avondvaart kan worden gemaakt.
Samen met mijn Barneveldse ballonvrienden heb ik een paar prachtige dagen beleefd. Dank aan Coen, Edcar, Eduard, Erik, Gerben, Henk, Jorik, Maarten, Margreet, Redmar, Rinse, Thea, Wim en al die andere (nieuwe) vrienden, van wie ik vergeten ben de namen te onthouden.
Nu maar hopen en duimen dat in 2022 ook de Internationale Ballonfiësta Barneveld weer kan worden gehouden en dat het bestuur en de vele vrijwilligers de moed inmiddels niet hebben opgegeven.
Gerjan Crebolder
