‘De stilte en het uitzicht lijken me heel bijzonder’
31 juli 2021 om 06:37 MensenBARNEVELD Vliegeren boven Barneveld, zweven vanaf Lelystad, de lucht in met een Boeing, met een helikopter… Henk Pak (65) uit Barneveld heeft het allemaal gedaan. Van ballonvaren is het tot zijn spijt nog niet gekomen. Op 2 september komt daar verandering in.
Als het aan Pak zelf gelegen had, was hij er niet eens achter gekomen dat hij winnaar van een ballonvaart was. ,,Ik keek de Barneveldse Krant even snel door en mijn vrouw Riet zegt: heb je niets gezien? Nee, zeg ik, hoezo? Het groene ballonnetje van de BDU viel me altijd wel op, maar ik dacht: daar kom ik toch nooit voor in aanmerking. Lees nou eens goed, zei ze. Ik zeg: verrek, daar staat mijn naam. Hoe kan dat nou? Toen vertelde ze dat zij en mijn dochter Marleen mij hadden opgegeven. Nou, dat is hartstikke leuk!’’
De BDU, uitgever van onder andere de Barneveldse Krant, viert het 150-jarig jubileum met onder andere een ballonvaart. Lezers konden mensen opgeven die volgens hen een tochtje hoog boven Barneveld en omstreken verdiend hebben. Paks dochter Marleen schreef een mail naar de krant. ,,Mijn vader is gek van alles wat vliegt, zweeft en in de lucht vaart’’, vertelde ze. ,,Hij wil al jarenlang zo graag met een luchtballon mee, maar vanwege zijn gezondheid heeft hij het nog niet aangedurfd. Hij is al meer dan vijfendertig jaar ziek en heel veel is voor hem niet meer mogelijk. Mijn vader houdt zich altijd groot en praat er niet graag over. Maar hij verdient deze ballonvaart zo. Hij heeft heel wat narigheid achter de kiezen. We hopen dan ook dat het geluk voor een keer aan zijn zijde is.’’
ANTIEKE NEUROSTIMULATOR ,,Ik loop al vanaf 1993 te klungelen met m’n gezondheid’’, vertelt Pak. In dat jaar belandde hij in een academisch ziekenhuis met een dubbele rughernia. ,,Ik kon niet meer lopen van de pijn en moest geopereerd worden. Maar dat is niet helemaal goed gegaan. Toen ik acht weken later voor controle terugkwam in het ziekenhuis vroeg de professor hoe het met me ging. Nou, zei ik, ik heb precies dezelfde pijn en dezelfde verschijnselen. De professor zei toen dat ik beter naar een ziekenhuis in de buurt kon gaan. Vroeger had je nog ontzag voor mensen in witte jas, dus dat deed ik. In het andere ziekenhuis bleek dat ik opnieuw een dubbele hernia had. Ik werd weer geopereerd en eigenlijk is dat ook niet goed gegaan. Later is er een metalen plaat in mijn rug gezet en er is een stuk uit m’n heup gehaald en ook in m’n rug gezet. Maar ik bleef pijn houden.’’
Pak reisde stad en land af voor een behandeling en kwam uiteindelijk terecht bij de pijnpoli in Nieuwegein. ,,Er is toen een neurostimulator bij me geïmplanteerd. Dat is twintig jaar geleden.’’
Zo’n inwendig apparaatje vermindert pijnprikkels. Het wordt vaak ingezet bij onder andere chronische rugpijn. Het helpt goed, zegt Pak. ,,Maar dit jaar moet-ie eruit, omdat hij verkleefd is in de buikholte. Waarschijnlijk word ik na de zomer geopereerd. Maar met corona weet je het nooit natuurlijk.’’
De moderne variant van de neurostimulator moet elk jaar vervangen worden. Die van Pak niet. ,,Ik heb nog een antieke’’, lacht hij. ,,Ik wil liever ook geen nieuwe, want dan moet je elk jaar onder het mes. En daar heb ik niet veel zin in.’’
Pak is sinds dertig jaar arbeidsongeschikt vanwege zijn gezondheidsproblemen. Hij loopt met een stok, en dat is de reden dat hij tot nu toe nog geen ballonvaart heeft gemaakt. Hij vreest namelijk de landing: hij wil niet verkeerd terechtkomen en nieuwe problemen met zijn rug krijgen. ,,Een jaar geleden zou ik meegaan met de ballon van De Zonnebloem tijdens de Ballonfiësta. Die heeft een apart deurtje in de mand waar je met een rolstoel doorheen kunt.’’ De tocht deels in een rolstoel maken wilde hij wel wagen. Helaas ging de Ballonfiësta niet door vanwege het coronavirus. Ook dit jaar blijven de ballonnen in augustus aan de grond.
Hoe het op 2 september gaat, weet hij niet. ,,Ik klim er wel in hoor, in een gewone luchtballon. En bij de landing zullen we wel instructies krijgen.’’
VLIEGEREN Pak is zijn hele leven al gefascineerd door alles wat vliegt en zweeft. ,,Ik was een jaar of vijf, zes toen ik begon met vliegeren: je bouwde ze zelf van bamboehoutjes en krantenpapier.’’ Die hobby heeft hij in zijn jeugd samen met vrienden flink doorontwikkeld, vertelt hij met een lach. ,,Ik was al in de twintig en getrouwd toen ik met een stel vrienden grote vliegers ging maken: we gebruikten werphengels met een touw eraan. Batterijen erin, lampje erin en hup, de lucht in met die dingen. Het ging erom wie het hoogst en verst kwam. In die tijd vloog het Amerikaanse leger nog vanaf de luchtbasis Soesterberg, ook over Barneveld. Op een dag stond de politie bij ons op de stoep: ‘Er hangt een lampje in de lucht.’ Ja, dat klopt, zei ik. Dat is mijn vlieger. Maar dat mocht dus niet. Ik zat met dat ding wel op 400, 500 meter hoogte. En je mocht toentertijd, eind jaren tachtig, maar 150 meter.’’
Pak wist dat het illegaal was. ,,Maar we deden het gewoon op de gok. We kregen geen boete, maar moesten de boel opruimen en het mocht niet meer. Ergens was het wel begrijpelijk. De vliegtuigen kwamen hier echt laag over. Het draadje van de vlieger kon je niet eens zien, zo dun. Die lui in het vliegtuig weten dan ook niet wat er in de lucht hangt als ze zo’n lampje zien. Het kan ze op een verkeerd spoor zetten. Achteraf was het heel stom. En link ook. Ik doe het nu niet meer, hoor, dus je mag het wel in de krant zetten.’’
VLIEGSHOW Later maakte Pak met dank aan een kennis verschillende rondjes boven Nederland in kleine vliegtuigen. ,,Toen vroeg iemand of ik een keer meewilde in een helikopter. Ja graag natuurlijk, dat leek me ook leuk. En ik ben een keer mee geweest in een zweefvliegtuig.’’
Een andere fantastische vliegervaring maakt Pak mee samen met een kennis in Florida in de Verenigde Staten. ,,We zijn daar naar een vliegshow geweest. Dat was heel mooi om mee te maken. We waren er negen dagen en hebben negen dagen genoten. In Amerika mogen ze dingen doen met vliegtuigen die hier verboden zijn. Ze zijn daar niet zo moeilijk. De loopings die ze maakten, echt prachtig.’’
Alleen een ballonvaart ontbreekt nog aan het lijstje vliegervaringen. Maar dat hoopt hij op 2 september te kunnen afstrepen. ,,Het lijkt me zo mooi. Ik hoor wel de verhalen van mensen die een keer zijn mee geweest. Maar ja, dat is toch anders dan dat je het zelf meemaakt. De stilte lijkt me heel bijzonder en het uitzicht natuurlijk. We wonen aan de Scherpenzeelseweg en vlak bij stijgen de ballonnen vaak op. Nu niet, vanwege corona. Ik denk dat er de laatste twee jaar misschien geen een de lucht in is gegaan.’’
Hij hoopt van harte dat het virus geen kink in de kabel veroorzaakt en het avontuur op 2 september gewoon kan doorgaan.
Corona heeft al heel wat roet in het eten gegooid, zegt Pak. Ook boerderijmuseum De grote Glind in Barneveld, waarvan hij een van de eigenaren is, was een jaar lang dicht. ,,Nu zijn we weer open, maar er komen nog niet veel mensen. Eerder hadden we bussen vol. Ouderen zijn toch voorzichter geworden. Ik hoop dat het volgend jaar anders wordt.’’
Pak is dagelijks te vinden op het museumterrein. ,,Voordat ik arbeidsongeschikt raakte was ik boer. Nu doet m’n zoon de boerderij en beheren we met z’n vieren het museum: mijn vrouw en ik en mijn zoon en zijn vrouw.’’ Dat staat vol, vertelt Pak, ,,met tractoren, landbouwvoertuigen, motoren, bromfietsen, potjes, pannetjes, dekseltjes, oude kleren, legermateriaal. Je kunt het zo gek niet verzinnen of je vindt het hier.’’
Zijn schoonouders hebben het museum opgezet. ,,En toen ik niks meer kon ben ik begonnen met het verzamelen van oude brommers. Die kun je ook bekijken. Van lieverlee is het zo gegroeid. Ik loop wat rond en klets met de bezoekers. Aanspraak genoeg hier.’’
Fija Nijenhuis