‘Impressie zonder expressie leidt tot depressie’

9 juli 2021 om 10:50

De kunstenaar staat enkele liefhebbers te woord die snel even het hoofd door de deur steken, ook al is het geen openingstijd. 

Otto verplaatst zich meestal in een scootmobiel, want hij loopt zeer moeizaam. Toch veroorzaakt dit geenszins een slecht humeur. Integendeel. Hij stroomt over van enthousiasme over zijn werk. De stijlvariatie is groot, omdat expositie een overzicht geeft van de vele jaren waarin hij de kwast en het potlood hanteert.

TERUG NAAR DE NATUUR In grote lijnen stort de Voorthuizenaar zich op twee grote thema's: de natuur en bijbelse symboliek. ,,Qua creatief proces zijn dit twee verschillende werelden. In de natuur komt de inspiratie van buiten naar binnen en bij de symboliek komt dat van binnen naar buiten. Die tweede vergt een hele andere verbeelding en dat kost je meer energie. Daarom heb ik daar weleens genoeg van en zeg je ‘mag ik alsjeblieft terug naar de natuur’?”

De Bruijne haalde een aantal schilderijen uit het depot met landschappen van het Kootwijkerzand. Toen hij gehandicapt raakte, pakte hij foto’s en maakte hij grote panorama’s. Bovendien schilderde en tekende hij vervallen schuurtjes die hij ziet in de Vallei, bij Appel en het Paradijs bij Barneveld. ,,Het zou doodzonde zijn als ze gesloopt worden. Die gammele bouwsels boeien mij, want het zijn net mensen. Ze zijn fragiel, vallen bijna om en staan model voor mij als gehandicapt persoon. Ik vind dat thema wel spannend. Hier in de Vallei heb je ook stoere huizen van de nouveau riche. Die zien er niet uit, zijn geen boerderijen en passen niet in dit landschap. Dat zijn gewoon patserhuizen die midden in het platteland neergezet zijn. Ik vind dat heel vreemd.”

Otto heeft meer met schuurtjes en de natuur. Ze zijn dikwijls geschilderd in prachtige tinten, waarbij Otto zijn fantasie de vrije loop liet, wegdromend van het realisme. Ook zie je voerakkers en bomen die op hellingen staan van het Wekeromse Zand, terwijl de werken mooi uitkomen tegen een effen wand. ,,Ik heb zoveel buiten gezeten. Kijk, hier zie je van die kronkeldennen en daaronder is een mooi plekje. Dat noem ik mijn kapel, want daar heb ik veel gelegen, gezeten, gebeden, nagedacht, geslapen en gefantaseerd. Dan zag ik ook weleens heel dichtbij een hert met zijn jong.” In een paar bakken staan ook kleinere tekeningen waar bezoekers door kunnen bladeren.

ONZE VADER Op panelen werkt hij met structuurpasta om symbolisch uitdrukking te geven aan zijn geloofsbeleving. Ze lijken op oude overleveringen die als het ware gevonden konden zijn. Het ‘Onze Vader’ zie je in een drieluik in een Griekse letter en passende beelden. ,,Dit is een triptiek, met het verhaal over de storm op het meer, waar Petrus in het water zakt en Jezus die in de boot ligt te slapen.”

Het afgelopen voorjaar stortte de theoloog zich op nog meer panelen met symboliek. Broden en vissen zijn omgeven met een warme, zonnige Van Gogh-achtige structuur. Je ziet de dopeling in de Jordaan, Jezus als leraar en een doortocht met priesters en Christus. Het is opvallend hoe de kunstenaar in één sierlijke lijn een figuur in zijn werken plaatst. Een vriend die een indrukwekkend werk van De Bruijne kocht, leende dit een schilderij uit voor de expositie, met daarop de verloren zoon die bij de Vader thuiskomt. ,,Ik put inspiratie uit de werken van kunstenaars als Miró, Chagall en Aron, die ook symbolisten, coloristen en verhalenvertellers waren.”

LICHTDRAGERS De kunstenaar vertelt dat hij als kind ‘de potloodvreter’ werd genoemd, omdat hij alles tekende wat hij zag. Hij richtte in 1973 de hulporganisatie Tear Fund op en vertrok hij met zijn gezin naar Afrika. In 1992 ging hij voor de EO televisieprogramma’s maken en werden zijn creatieve talenten weer aangeboord. Daarom ging De Bruijne ook weer schilderen. De laatste vier jaar maakte hij grote series over profetieën. Deze zijn te zien in Museum Sjoel in Elburg. De titel van deze tentoonstelling is ‘Lichtdragers’, terwijl hier ook keramiek te zien is van Heather Douglas. Een deel van haar werk wordt nu ook geëxposeerd in Voorthuizen, waarbij het gaat om kandelaars, menora’s, chanoekia’s en lichttorens.

De Zomer Galerie is opgedeeld in drie vertrekken. In één ruimte plaatste Otto een grote en kleurrijke icoon van Christus pal voor een grote muur met daarop een zwart-witfoto van de nachtelijke skyline van New York. ,,Dat is wel een mooi contrast, als een soort clash-image van onze moderne tijd en een archaïsche Syrisch-orthodoxe gestalte.”

De Bruijne pretendeert niet dat hij een groot kunstenaar is, ,,maar ik probeer er het beste van te maken.” Zijn werk valt bij velen in de smaak. hij verkoopt het weleens voor een relatief zachte prijs. ,,Schilderen is een mogelijkheid om dat wat een enorme indruk op je maakt te uiten, want impressie zonder expressie leidt bij mij tot depressie. Ik krijg steeds veel ideeën die in een soort pot gaan koken en dan moet de deksel eraf.”

De kunstenaar kijkt nu al uit naar de tentoonstelling van hem die in 2023 gepland staat in Museum Lunteren. De Bruijne geeft ook veel lezingen aan de hand van zijn kunstwerken. ,,Ik ben een woordman en een beeldman. Die twee samen geven ook de klik met anderen.”

[Zomer Galerie: Bakkerweg 14, Voorthuizen, open op dinsdag, donderdag en vrijdag van 13.30 tot 17.00 uur en op zaterdag van 13.30 tot 16.00 uur.