[-9-]

29 juni 2021 om 11:49

Van veraf zag hij haar nu al staan en toen ze hem in de gaten kreeg, zwaaide ze. Hij zette zijn fiets in de stalling bij de bushalte en liep langzaam naar het groepje toe. 

Ze keek naar hem op toen hij naast haar ging staan en hij zag hoe haar ogen straalden. Hij nam deel aan de gesprekken met de anderen, maar steeds moest hij even opzijkijken en elke keer kruiste haar blik de zijne. Langzaam begon tot hem door te dringen dat hij serieus verliefd was.

[Hoofdstuk 3

Gemma wuifde zichzelf koelte toe met de folder van de bakkerij, met daarin de verschillende soorten gebak die verkrijgbaar waren. Ruud had zelf de foto’s gemaakt, zij had gezorgd voor de tekst erbij. Buiten waren twee oudere mannen onder de parasol gaan zitten, op een van de zitjes die voor de bakkerij stonden opgesteld. Het was de laatste dagen extreem warm en het leek erop dat ze er dit jaar veel minder goed tegen kon dan anders. Wat zou ze graag een poosje willen slapen. Vanmorgen had ze zich erop betrapt dat ze ertegen opzag om aan de dag te beginnen, een gevoel dat ze niet van zichzelf kende. Het moest haast wel van de vochtige hitte komen. Haar gewrichten voelden pijnlijk, haar hoofd leek vol watten te zitten. Weervoorspellingen gaven aan dat de ergste hitte aan het einde van de week voorbij zou zijn. Ze hoopte maar dat dat klopte.

Zonder veel enthousiasme liep ze naar buiten. 

De beide heren bleken uit Duitsland te komen. Uitgebreid lieten ze zich informeren over de verschillen tussen de diverse broodjes die ze konden bestellen. Normaal gesproken sprak ze prima Duits, maar nu werkte haar watterige hoofd niet mee. Heel normale woorden bleken onvindbaar. Het leek de beide mannen niet te deren. Ze overlegden langdurig met elkaar, voordat hun keuze eindelijk op een waldkornbol met Friese nagelkaas viel. Gemma haalde diep adem. Ze probeerde onopvallend een zweetdruppel weg te vegen die langs haar haargrens naar beneden liep. Het kiezen van de drank bleek voor de mannen ook niet eenvoudig. Werd het koffie, cappuccino, kruidenthee of melk? 

Haar mouwloze katoenen jurk plakte aan haar rug. Er werden twee glazen melk besteld. Ze herhaalde hun bestelling. Geamuseerd probeerden de beide mannen haar uitspraak van nagelkaas te imiteren om vervolgens de spot te drijven met hun eigen falen.

Een jonge vrouw liep de winkel binnen. 

Gemma draaide zich om en voelde zich enigszins licht in haar hoofd. Achter haar oefenden de mannen verder op de uitspraak van het woord nagelkaas. 

Snel hielp Gemma de vrouwelijke klant en begon daarna aan de bestelling. In de winkel belegde ze zonder haast twee geurige waldkornbollen dik met nagelkaas en schonk ze twee glazen melk in. Nadat ze alles op een blaadje had gezet, liep ze terug. Alle drie zitjes waren ondertussen bezet. Het was duidelijk lunchtijd en uit ervaring wist ze inmiddels dat ze nu voorlopig geen rust zou krijgen. Het toeristenseizoen was op z’n hoogtepunt. Wanneer er klanten opstonden, schoven de volgende al snel aan. Ze nam bestellingen op, dronk binnen snel een paar slokken water voordat ze een bakblik vol waldkornbollen in de oven schoof. Die liepen altijd goed en ze moest voorkomen dat klanten erop zouden moeten wachten. Zo snel mogelijk maakte ze de bestellingen klaar, in zichzelf mopperend omdat haar bewegingen trager leken en ze steeds op haar lijstje moest kijken, terwijl ze de bestellingen normalerwijs onthield.

Ze genoot ervan om af en toe in de bakkerij te staan, en toen Ruud haar had gevraagd om de twee dagen dat hij bij het mediabureau werkte van hem over te nemen, had ze geen moment getwijfeld. Laatst had ze nog overwogen om hem te vragen of er een mogelijkheid was om nog een dag te blijven werken als zijn tijdelijke contract eindigde. 

Ze genoot van de contacten met klanten en de werkzaamheden die zo verschilden van de dingen waar ze zich thuis mee bezighield. Natuurlijk zouden haar schoonouders het daar ook mee eens moeten zijn. Zij pasten op Morris en na schooltijd ook op de rest. Tijdens de schoolvakanties deden ze nooit moeilijk over de uitbreiding van het kindertal dat ze onder hun hoede hadden. Als Gemma niet had geweten dat ze het graag deden, had ze het niet in haar hoofd gehaald om hen te vragen. Bovendien waren ze nog fit genoeg om het aan te kunnen. Ze waren in hun leven drukte gewend, al was Ruud hun enige kind. Ze waren beiden al in de dertig toen hij werd geboren. Haar schoonmoeder had Gemma eens verteld hoe moeilijk ze het vond toen zich na Ruud geen kind meer aandiende. Een aanwijsbare reden was er niet voor, en van de technieken die er nu waren, was in die tijd nog geen sprake. Om de leegte op te vullen hadden ze hun ruime woning vaak opengesteld voor mensen die voor langere of kortere tijd een plek nodig hadden waar ze even tot zichzelf konden komen. Nu woonden Ruud en Gemma in dat huis, en het werd bevolkt door hun kleinkinderen. ‘Het is alsof mijn wens alsnog is vervuld,’ merkte Ruuds moeder regelmatig op. Voor mensen die de zeventig al ruim waren gepasseerd, waren ze nog opmerkelijk fit. Gemma hoopte dat ze nog een poos zo zouden blijven, want ze zou niet weten wat ze zonder hen zou moeten. Vol schuldgevoel bedacht Gemma weleens dat ze meer op hen was gesteld dan op haar eigen ouders.

[wordt vervolgd