Zevensprong
18 juni 2021 om 16:50Vaderdag
Hoewel Vaderdag een commercieel verzinsel is, heb ik het altijd een goede gewoonte gevonden om mijn vader rond de derde zondag van juni te vereren met een bezoekje. Inmiddels hoeft dat niet meer, omdat hij vijf jaar geleden is overleden. Ik koester warme herinneringen aan hem, mede doordat mijn vader in de laatste jaren van zijn leven won aan mildheid en wijsheid. Hij praatte minder, luisterde meer en stelde zijn mening daar waar nodig bij. En bleef ondanks zijn klachten (hij werd gekweld door de ziekte van Parkinson) een optimistisch mens, die zich elke keer weer instelde op het almaar kleiner wordend speelterrein. Geestelijk was hij tot op het einde zo scherp als een mes, waardoor de gesprekken prettig en inhoudelijk bleven.
Als ik bij mijn vader op bezoek was, gingen we meestal een stukje wandelen. Hij in de rolstoel, ik erachter. Als we onderweg iemand tegen kwamen, stopten we vaak om even een praatje te maken. Het viel me op dat veel passanten mijn vader benaderden alsof hij een -excuus voor de harde bewoordingen- seniele ouwe gek was. Ze kwamen heel dichtbij staan, verhieven hun stem (hij zal wel doof zijn) en spraken hem aan alsof hij een kind was (hij zal wel dement zijn). Mijn vader lachte erom, ik wond me erover op. Beetje respect voor onze ouderen graag. Behandel ze als je gelijken, niet als kleine kinderen. Je hoeft niet harder te praten (tenzij iemand aangeeft je niet te verstaan). Je hoeft hen niet toe te spreken alsof ze kleuters zijn. Hou ermee op!
Voor mij is Vaderdag inmiddels Schoonvaderdag geworden. Van de tien ouders die onze familie ooit rijk was (mijn eigen ouders en de ouders van de vier aanwinsten van de kouwe kant), zijn er nog maar twee over: mijn schoonvader en mijn schoonmoeder. Het moge duidelijk zijn dat zij door ons (en onze kinderen) gekoesterd worden, mede vanwege de structurele betrokkenheid bij ons gezin. Wat een rijkdom als je nog (schoon)ouders hebt om van te genieten (mits de verhoudingen een beetje in orde zijn natuurlijk). En voor mijn kinderen ben ik heel blij dat ze mogen genieten van hun opa en oma (tevens hun allergrootste fans).
Zelf smaak ik ook het genoegen om op Vaderdag in de belangstelling te staan. De tijd van zelfgemaakte prullaria is gelukkig voorbij. Tegenwoordig komen mijn kinderen langs met sterke teksten en mooie cadeaus. Al is dat laatste natuurlijk nooit echt nodig. ´Dat had je nou niet hoeven doen´, zeg ik dan. Maar ondertussen...
Komende zondag zal het gesprek ook wel gaan over de vmbo-leerlingen (kader en basis), die afgelopen woensdag te horen kregen of ze geslaagd waren. Een week later dan de overige eindexamenkandidaten. Eigenlijk weet nog steeds niemand waarom. Of zoals een docent mij toevertrouwde. ,,Ik ben het onderwijs in gegaan omdat ik het leuk vind om uit te leggen. Daar ben ik ook goed in. En weet je wat dan zo frustrerend is? Dat het allerlaatste probleem dat de leerlingen aan de orde stelden (waarom krijgen we pas een week later onze eindexamenuitslag te horen) echt niet uit te leggen was.
[Erik Roest