Dromer met ongekende dadendrang

2 april 2021 om 10:48

Zijn benoeming tot uitblinker van het ROC in Nieuwegein is nog maar het begin. Piloot worden, dat is het uiteindelijke doel van Islam (19), die 2,5 jaar geleden neerstreek in Nederland. De eerste stip op de horizon voor de Barnevelder: machinist worden. En geld verdienen. ,,Want de vliegersopleiding kost tienduizenden euro's.''

Het is een klein wonder dat Islam in zijn drukke schema nog ruimte heeft gevonden voor een ontmoeting met de verslaggever. Doordeweeks is hij druk met zijn opleiding aan het ROC in Nieuwegein, waar hij zich verdiept in de wondere wereld van de elektrotechniek en metaal. Op dinsdag en woensdag loopt hij stage bij Kusk in Barneveld, waar hij inmiddels heeft leren lassen. En in het weekend rijdt hij rondjes in zijn woonplaats als bezorger van een Barneveldse pizzeria (Domino’s). De enige mogelijkheid die in zijn agenda overblijft, is een afspraak aan het einde van de vrijdagmiddag. Terwijl zijn huisgenoten het eten bereiden, steekt Islam van wal.

VOORTREFFELIJK Zijn Nederlands is voortreffelijk, zeker als je in ogenschouw neemt dat hij hier pas 2,5 jaar woont. Zijn wieg stond in Soedan. Mede als gevolg van het turbulente liefdesleven van zijn vader woonde Islam achtereenvolgens in Engeland en Marokko (meer achtergrondinformatie elders op deze pagina). ,,Het voordeel is dat ik nu vijf talen spreek: Marokkaans, Engels, Arabisch, Frans en Nederlands. En als ik straks wat meer tijd heb, wil ik ook nog Spaans leren. Als het niet lukt om piloot te worden, kan ik altijd nog aan de slag als vertaler.''

SECUUR EN LEERGIERIG Islam is doelgericht, ambitieus, vriendelijk, handig, punctueel, secuur en leergierig. En doordat hij ook nog slim is, maakt hij razendsnel sprongen. ,,En zeker als ik iets leuk vind, leer ik snel.''

Dat werd onder meer duidelijk in de internationale schakelklas op het Johannes Fontanus College, waar hij de meeste progressie maakte van alle leerlingen. ,,Het hielp dat ik al verschillende talen kende. Veel woorden herkende ik vanuit het Engels of Frans. Alleen de grammatica vond ik lastig. In Engeland zeggen ze - vrij vertaald - ik ben honger (I am hungry), maar in Nederland hoort daar een ander werkwoord bij: ik heb honger. Dat vond ik in het begin erg lastig.''

Doordat hij voor zijn eerste taaltoets hij meteen een tien haalde, lag de doorstroom naar een hoger niveau voor de hand. Hij verdiende al snel een toegangsbewijs tot het ROC in Nieuwegein, waar hij zich inmiddels verdiept in allerlei facetten van de elektrotechniek en metaal. Deze opleiding is slechts een voorportaal van de volgende tussenstop: het ROC in Amsterdam, dat nauw samenwerkt met de Nederlandse Spoorwegen. ,,Ik wil graag machinist worden en veel geld verdienen, zodat ik kan sparen voor mijn opleiding om piloot te worden. Want dat is uiteindelijk wat ik echt wil.'' Lachend: ,,Maar dan moet ik nog wel even geduld hebben, want die opleiding is echt heel erg duur.''

UITBLINKER Islams ongekende dadendrang werd ook opgemerkt op het ROC in Nieuwegein, waar hij eerder dit jaar werd uitgeroepen tot uitblinker. Niet alleen vanwege zijn cijfers, maar ook vanwege zijn tomeloze inzet, zijn doorzettingsvermogen en zijn vriendelijkheid. ,,Ik was echt blij toen ik hoorde dat ik tot uitblinker was gekozen. Dat is een heel groot compliment. Ik was er niet mee bezig, had het ook niet verwacht. Maar geweldig toch, als je als voorbeeld wordt gezien voor je medeleerlingen?''

Als hij erover nadenkt, weet Islam wel waarom de keuze van de ROC-leiding op hem is gevallen. ,,Ik ben vrolijk, leergierig, ik doe mijn best en pik de taal snel op.''

Als klap op de vuurpijl kreeg Islam de uitnodiging om ambassadeur te worden van het ROC en zijn inspirerende verhaal te delen op open dagen en andere activiteiten van de school. ,,Een prachtige rol, maar ik heb helaas nee moeten zeggen. Ik heb helemaal geen tijd om ambassadeur te zijn. Ik ben te druk met mijn toekomst. Ik wil nooit te laat komen (niet op school, niet op mijn stageadres, niet op mijn werk) en wil geen dag missen. Het is voor mij gewoon te ver om voor een open avond op en neer te reizen naar Nieuwegein.''

NEVER GIVE UP Ondanks zijn jonge leeftijd heeft Islam al heel wat landen en culturen van dichtbij meegemaakt. Hij voelt zich een wereldburger, maar Nederland is wat hem betreft de plek waar zijn toekomst ligt. ,,De meeste mensen die ik hier ontmoet zijn positief, willen graag werken, hebben veel energie en willen van alles ondernemen. Daar krijg ik ook weer energie van. Natuurlijk ben ik ook wel eens moe, maar dan kijk ik even op mijn telefoon, waar mijn levensmotto staat: 'Never give up' (Geef nooit op!). En dan ga ik weer vol goede moed aan de slag.''

Negatief aan de Nederlandse samenleving vindt Islam het vele (online) pesten, wat in zijn ogen vaak onder de vlag van plagen als onschuldig wordt afgedaan. ,,Denk alsjeblieft na voordat je wat zegt. Dat probeer ik ook te doen. Woorden maken bij anderen meer kapot dan je soms denkt. Dan zeggen ze dat het een grapje is, maar vindt het slachtoffer dat ook?''

APPELTAART EN KAAS In zijn spaarzame vrije tijd trekt Islam op met zijn huisgenoten en zijn vrienden van de Internationale Schakelklas. En met taalmaatje Gerard Eijk, die inmiddels een vriend is geworden. ,,Hij helpt me enorm en is trots op wat ik allemaal heb bereikt. Ik vind het perfect dat ik hem ken. Mooi om dat soort mensen om je heen te mogen hebben.''

Verder houdt Islam van gamen (met name basketbalgames), luistert hij graag naar muziek en is hij een verdienstelijk tekenaar. ,,Ik vind het leuk om te tekenen, maar je mag mij geen kunstenaar noemen. Ik teken alleen iets na, kunstenaars bedenken zelf iets. Wat dat betreft heb ik nog een hoop te leren.''

Islam voelt zich inmiddels helemaal op zijn plek in Nederland.

Hij heeft zich verdiept in de geschiedenis en heeft 'lokale' gerechten als kaas en appeltaart leren waarderen. ,,Ik voel me thuis in dit land. Hier wil ik mijn toekomst opbouwen.''

In Soedan stond zijn wieg

Soedan is het geboorteland van Islam. Hij woonde er met zijn ouders in de miljoenenstad Khartoem. ,,Mijn moeder werkte bij een reisbureau, mijn vader is computertechnicus. Hij is Soedanees van geboorte, maar heeft een Nederlands paspoort en werkte bijna tien jaar in Nederland. Daardoor kreeg ik ook een Nederlands paspoort.”

Tot zijn achtste levensjaar woonde Islam in Soedan bij zijn moeder. Na de scheiding van zijn ouders verhuisde hij met zijn vader naar Engeland, waar hij twee jaar woonde. Vervolgens zochten ze hun heil in Marokko, omdat Islams vader met een vrouw uit dit land trouwde. Ook dit huwelijk was geen lang leven beschoren, zodat er wederom een scheiding plaatsvond. Islam woonde zeven jaar in Marokko, maar wilde graag een betere toekomst opbouwen in Nederland. Door de gedwongen verhuizingen, zag Islam zijn moeder negen jaar niet.

Toen Islam ruim twee jaar geleden in ons land arriveerde, kwam hij terecht bij Juzt, een organisatie in De Glind, voor opvang van alleenstaande minderjarige vreemdelingen. ,,Ze hebben me daar goed geholpen.” Hier woonde hij negen maanden, waarna hij in juni 2019 verhuisde naar een woning in Kootwijkerbroek. In dit huis leefde hij zes maanden samen met mannen uit Eritrea, maar dit bleek geen onverdeeld succes. ,,Hier voelde ik me eenzaam, want ik had daar geen contact met deze mensen.” Dus verhuisde hij januari 2020 naar een woning in Barneveld, waar hij nu woont met twee Nederlanders.
De moeder van Islam woont in een asielzoekerscentrum in Almere, maar een verblijfsvergunning voor haar is al enkele malen afgewezen. Toch is de hoop dat zij in Nederland mag blijven en dat de twee structureel bij elkaar kunnen blijven. Hij heeft een jonger (half)broertje en een (half)zusje van andere moeders, de één woont in Engeland en de ander in Marokko. Hij telefoneert geregeld met zijn zusje, want hun contact is goed. De verstandhouding met Islams vader is niet goed meer, omdat hij zijn kind fysiek en mentaal verwaarloosde.