20 jaar [paddenklaar-overs]
Vrijwilligers helpen padden al 20 jaar veilig over te steken
1 maart 2021 om 12:28Dit jaar heeft wethouder Roelof Koekkoek uit Putten het eerste paaltje voor de afrastering aan de Krachtighuizerweg in de grond geslagen. De paddenwerkgroep van de stichting Natuur- en Milieubescherming Putten bestaat inmiddels twintig jaar.
,,Een familielid vertelde mij op een zondagmiddag dat hij die ochtend, tijdens het wandelen op de Krachtighuizerweg, ter hoogte van bungalowpark de Veluwse Hoevegaerde, wel honderd doodgereden padden had zien liggen’’, vertelt Van Dusschoten over de eerste aanleiding voor het overzetten van de padden. ,,Zo dreigde de hele populatie eraan te gaan. Daarom gingen we er vervolgens een aantal avonden met zaklampen naartoe om ze van de weg te pakken en ze in emmers te doen, om ze op die manier veilig over te brengen naar de vijvers van de Veluwse Hoevegaerde, waar ze dan weer uitgezet werden.’’
EMMERS VOL ,,Het jaar erop, in 2002, hebben we over de lengte van de weg, ongeveer 600 meter, een afrastering van paaltjes geplaatst met gaas ertussen. Zo’n afrastering zet je zo dicht mogelijk bij de weg, in ons geval het fietspad, en je graaft de emmers bij de paaltjes in, waar de trekkende padden vervolgens invallen. We tellen de padden iedere ochtend en legen de emmers vervolgens. Eerst deden we dat in eerder genoemde vijvers van de Veluwse Hoevegaerde. Sinds 2015 kunnen we gebruikmaken van een poel in waterwingebied De Poolse Driesten die door waterleidingmaatschappij Vitens is aangelegd.’’
OPGEPEUZELD Van Dusschoten weet precies wanneer de padden gaan trekken. ,,’s Avonds bij regenachtig weer of als er een hoge luchtvochtigheid is in combinatie met een temperatuur van circa 8 graden.’’ De padden trekken dan naar hun geboorteplek om eerst te paren en dan hun eitjes af te zetten in het water. Deze eitjes zitten gevangen in lange snoeren. Dit in tegenstelling tot de bruine kikkers, daar vormen de eitjes samen het kikkerdril. De vrijwilligers merkten echter dat de aantallen padden die ze overzetten ieder jaar verder daalden. Wat bleek: ,,De volwassen kikkers en padden, en ook hun dril en snoeren, in de vijvers werden door zowel de vissen als de eenden opgepeuzeld’’.
Op het moment dat dit duidelijk werd, overwogen veel vrijwilligers om ermee te stoppen. Wat heeft het immers voor een nut om padden te redden door te voorkomen dat ze zouden worden doodgereden, om ze vervolgens als levend voer in de vijvers van de Veluwse Hoevegaerde achter te laten? Maar een jaar later gebeurde er weer iets raadselachtigs: alle vissen bleken er ineens verdwenen te zijn. ,,Een raadsel dat nog steeds niet is opgelost’’, merkt Dusschoten op.
Door de aanleg van de poel op De Poolse Driesten heeft de paddenwerkgroep echter een alternatief gevonden voor de vijvers bij de Hoevegaerde. Doordat padden naar hun geboorteplek terugkeren, is het niet uit te sluiten dat enkelen toch naar de vijvers verderop trekken, maar geeft Dusschoten aan, als je dit een aantal jaren volhoudt, dan wordt De Poolse Driesten vanzelf de geboorteplek van de volgende generaties padden.
,,Als ze dan gaan, dan doen ze dat soms wel met honderden tegelijk
INCIDENTEN Een vreemd voorval was dat op een ochtend, midden in de trek, helemaal geen padden in de emmers zaten, terwijl de omstandigheden ideaal waren voor de trek. Na enig speurwerk van de werkgroep bleek dat een restaurantmedewerkster van de Veluwse Hoevegaerde in alle vroegte de emmers naar de vijvers bracht, nog voordat de vrijwilligers van de paddenwerkgroep dit hadden kunnen doen. ,,Ze had de beste bedoelingen maar wist niet dat we ze eerst telden’’, vertelt Van Dusschoten.
De afrastering werd ook wel eens vernield. En het gebeurde helaas ook dat vrijwilligers ‘s ochtends in de emmers hondenpoep aantroffen of dat er emmers waren vol geplast. Maar het bleef gelukkig bij incidenten.
De paddenwerkgroep nodigt ieder jaar schoolklassen uit om ‘s ochtends mee te helpen bij de paddentrek. ,,We benaderen dan vooraf de leerkrachten en spreken zo af dat de kinderen mogen komen op een dag dat de emmers goed gevuld zijn.’’ De vrijwilligers leggen de kinderen uit hoe de paddentrek in z’n werk gaat. Welke soorten ze in de emmers kunnen verwachten en ook welke vormen van dril er zijn. En de groep zorgt ervoor dat de kinderen informatie mee naar huis krijgen.
WATERSALAMANDERS ,,De afrastering zetten we ieder jaar op de laatste zaterdag van februari met een man of tien langs het fietspad. Met een graafmachine wordt dan eerst een lange sleuf gegraven voor de paaltjes en de vijftig emmers. Daar zijn we van 8.30 tot 11.30 uur mee bezig. Vanaf die tijd zetten we alle padden over tot de eerste week van april. Vorig jaar werden in totaal 893 dieren overgezet, waarvan 878 gewone padden, 10 bruine kikkers, 1 heikikker en 4 kleine watersalamanders. ,,Aan het einde van de trekperiode worden de aantallen steeds minder waarna de zaak weer afgebroken wordt. De trek kan ook zomaar even onderbroken worden als het bijvoorbeeld een nachtje vriest, maar als ze dan gaan dan gaan ze met soms wel honderden tegelijk.'
’