‘Ik proefde hier een
[goede spirit’

Ds. Adriaan Plantinga doet intrede in Protestantse Gemeente Barneveld

5 januari 2021 om 10:15

Een enthousiaste beroepingscommisie bracht hem ertoe om toe te happen. ,,Ik proefde hier een goede spirit en zag vervolgens een inspirerend collegiaal team. Sterk vind ik dat er een muziekpionier is aangesteld.”

Adriaan Plantinga gelooft in een vitale gemeenschap die het geloof overdraagt. ,,Daar een wervende kracht vanuit.'' In die zin is hij optimistisch, ondanks de ontkerkelijking in algemene zin. Naast aandacht voor het geestelijke aspect, vindt Plantinga het razend belangrijk dat een kerk de handen uit de mouwen steekt. ,,Een kerk die niet dient, dient nergens voor. De sociale vertaling moet je blijven doen.”

INSPIREREND VOORBEELD Plantinga woont in Amersfoort, en hij blijft er wonen. Hij werd geboren in het dorpje Tzummarum, net boven Franeker. ,,Ik ben de jongste van vier kinderen. Mijn ouders verhuisden naar Naarden, want mijn vader was predikant van de Nederlands Hervormde Kerk. Als kind neem je de wereld zoals hij is, dus vond ik dat heel normaal.”

Zijn vader was een inspirerend voorbeeld. ,,Hij was enthousiast als hij over zijn werk sprak en een echte verbinder, ook onder de jeugd.” Bovendien zag Adriaan dat het geloof rijmde met de liefde tussen zijn vader en moeder.

GEVOELENS OVERBRENGEN Na de middelbare school vertrok hij naar het conservatorium om goed piano te leren spelen, terwijl hij in zijn achterhoofd al het plan had om ook een studie theologie op te pakken. Dat deed hij aansluitend op de Universiteit van Amsterdam.

,,Ik ben enthousiast over componisten als Bach, Chopin en Debussy. Buiten de woorden om is muziek een mooie universele taal, waarmee je je gevoelens kunt overbrengen”, legt Plantinga uit. Hij beaamt dat muziek transcendente ervaringen op kan leveren, waarmee de link met het goddelijke is gelegd. Met enige regelmaat zet hij in de kerk muziek in om op een andere manier te communiceren.

Van huis uit was Adriaan gestimuleerd om af en toe naar een andere kerk te gaan, dus kwam het brede theologische palet aan de universiteit niet als een verrassing. In de hoofdstad bezocht hij vele kerken, terwijl Plantinga afstudeerde op de Hebreeuwse grondtekst van een serie Psalmen. ,,Dat zijn prachtige geloofsgedichten die nog steeds spreken, om je geloof mee te voeden.” De predikant is lid van een groep van de Interkerkelijke Stichting voor het Kerklied. Hiermee maakt hij een supplement voor de Psalmen bij het laatste liedboek.

LIEFDESBRIEF AAN MENSEN Naast Psalmen gebruikt Plantinga in kerkdiensten graag de teksten van Sytse de Vries, Huub Oosterhuis, Andries Govaart en Willem Barnard. ,,Zij schreven teksten die moeiteloos de tand des tijds kunnen doorstaan, want ze hebben de bijbelse tekst doorleefd en wisten er een eigentijdse vertaling van te maken.”

De predikant vindt het mooi als de Bijbel een Liefdesbrief aan de mensen wordt genoemd. ,,Voor mij is het geloofsbron nummer één. Je kunt variaties verzinnen op de klassieke liturgie, maar voor mij hoort er altijd een stuk uit de Bijbel bij. Omdat dit de primaire bron is van de christelijke godsdienst, onze geloofstraditie.” Het hart van het geloof is voor Plantinga het dubbele liefdesgebod richting God en onze naaste.

Hij noemt direct het verhaal over Ruth en Noami, bij de vraag welk bijbelverhaal hem zeer fascineert. ,,Dat is een prachtig geloofsverhaal, waarbij de ene mens zijn solidariteit uitspreekt met de andere en trouw blijft.” Ook de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan spreekt hem enorm aan.

EERBIED VOOR MYSTERIE Hij vindt het leuk dat hij als predikant gaat werken in de nieuwe Emmaüskerk, de fusie van Immanuel- en Bethelkerk in Barneveld. ,,Want het verhaal over de Emmaüsgangers vind ik zeer inspirerend. Het mooie is dat Jezus die twee mannen laat uitspreken over hun verdriet. Pastoraal is het heel goed om te laten zien wat luisteren betekent. Daarbij is het mooi dat ze Hem herkennen als Hij het brood breekt en dat Jezus dan zelf verdwijnt. Dat vind ik een prachtig beeld, dat je het geloof niet kunt vastgrijpen. Dit toont de eerbied voor het mysterie. Sterk is dat ze daarna op weg gaan om te vertellen dat de Heer is opgestaan.”

Na zijn studie vertrok Plantinga naar de Filipijnen, waar hij een jaar lang studeerde op liturgische en theologische teksten aan het Aziatisch Instituut voor Liturgie en Muziek. ,,Dat was in hartje Manila. Een inspirerende tijd.”

Toen zijn echtgenote haar studie had afgerond, verhuisden zij naar Warnsveld, waar Plantinga ging werken in zijn eerste PKN-gemeente. ,,Het was een grote dorpsgemeente, met allerlei generaties.” Hij schreef en realiseerde er veel musicals. ,,Ik timmerde niet alles dicht, zodat jongeren ook iets van hun eigen taal en belevingswereld konden toevoegen.” Hij noemt musicals met als thema Mozes en Mirjam, Esther en Daniël.

Vervolgens kreeg de predikant een beroep vanuit Den Dolder, waar hij in een kleinere gemeenschap terecht kwam en er acht jaar bleef. Hij kijkt terug op een goede samenwerking met de lokale verenigingen en groepen. Ingrijpend was de moord op Anne Faber. Die had uiteraard grote impact op alle inwoners. Zijn kerk werd de centrale plek van ontmoeting. ,,Dat heeft diepe sporen in het dorp achtergelaten. Dan is het fijn als je goede banden hebt met mensen met wie je kunt samenwerken.” Hierbij wijst hij weer op het verhaal van Emmaüsgangers. ,,Je mag met mensen oplopen en je kijkt op welke manier de kracht van de opgestane Heer in mensen wakker te maken is.”

Zo kon hij ook onlangs toen een brandweerman verongelukte, in een seculiere setting met diens collega’s toch een ritueel doen. Hij vindt het fijn dat mensen de dominee dan weten te vinden. ,,Het geeft een blijk van vertrouwen. Want over een zaak van zingeving en dood, over kwetsbaar zijn en verdergaan, kun je terecht bij een dominee, ook al ben je zelf niet gelovig.” In Den Dolder had Plantinga veel contact met een protestantse en katholieke school, waar hij kindertheater maakte.

[De intrededienst is 10 januari vanaf 9.30 uur online te volgen op kerkomroep.nl en YouTube.