Komt online tezamen!

22 december 2020 om 10:12

Het was even spannend vorige week, wat gaan we doen met kerst. Maar na de persconferentie maandag, hadden we allemaal het gevoel: dat wordt online kerst.

,,We hadden de plannen al aangepast, geen gewone kerstnachtviering met koor en liturgie, geen kerstmorgen met gezinnen. We hadden bedacht om met de kinderen buiten kerst te vieren op kerstavond. Een enthousiaste buurtgenoot en kerklid had een groepje jeugdige musici geregeld, dat ‘we wish you a merry christmas’ en ‘jinglebells’ zou spelen. Twee kerstverhalen bij een vuurtje en een kribbe met verklede kinderen als ware het een levende kerststal. Maar het mocht niet zo zijn. En dan zouden de buurtgenoten vanuit de tuin mee kunnen genieten van de muziek en de verhalen. Maar zover kwam het niet. Er is nog een ander initiatief in Voorthuizen, dat is om 20.15 uur naar buiten en samen ‘Stille nacht’ zingen. Een moment van verbinden, dat blijft.

De winkelstraten zijn leeg, eten besteld bij een geliefd restaurant of bij de supermarkt gekocht. Of morgen nog naar de supermarkt, met mondkapje en niet met te veel in de winkel. Mijn zoon vertelt, dat hij met zijn huisgenoten in een studentenstad via zoom kletst tijdens het eten, ieder zit op zijn eigen kamer, op afspraak via WhatsApp naar het toilet. In quarantaine zijn ze, eentje is positief getest. Een pastorant vertelt over het alleen zijn. Dat je soms pas ‘s avonds voor het eerst praat als je dochter belt. Iedereen kent verhalen van boosheid, onmacht en verdriet. Kerkmensen of niet. Niemand wordt gespaard, al denkt een groepje dat het aan hen voorbij gaat. En als het je omgeving raakt, dan slaat de paniek vaak toe. De angst dat het niet mee zal vallen. De mensen in de zorg werken zich uit de naad en verdienen ook vandaag een applaus. Al tien maanden overbelast.

Dit jaar is een raar jaar. Een jaar van totale verwarring, van mensen tegenover mensen, dichtbij en verder weg. Een jaar van 1,5 meter en een mondkapje, van thuis en eenzaam, van geen examen en geen verjaardag. Het was een jaar van uit elkaar en tegenover elkaar, en van wat is waar.

Wat is waar? Wat geloof je wel en wat niet. Juist in deze verwarrende tijd kunnen we voorlopig niet samenkomen met familie, vrienden en gemeente. Dat is een hard gelag.

Een virus houdt ons in haar greep. Deze weken worden ook ons dorp en de buurdorpen hard getroffen. Ieder denkt er het hare of zijne van. Waar we het over eens zijn, is, dat we snel weer meer vrijheid willen, zodat we elkaar weer kunnen aanraken, in de ogen kunnen kijken en samen kunnen genieten.

Het brengt ons ook tot de kern van kerst. Niet het samen eten, samen feesten is de kern, maar de geboorte van een klein kind dat hoop brengt in de wereld. Klein en kwetsbaar. Het overleeft niet als het niet gekoesterd wordt door moeder- of vaderhanden. Als het niet gezien wordt sterft het. Als het gekoesterd wordt groeit het uit tot een mens naast èn boven alle mensen. Als je het ziet, blijkt Hij het Licht in de wereld. Juist dat beeld moeten we vasthouden, als we niet samen kunnen komen en alleen kunnen kijken. De komende tijd.

Een studievriend was benieuwd hoe wij 'dat doen met diensten', 'want kerken staan toch boven de wet?' Hoe een paar krantenkoppen en wat Staphorsters het toch al niet beste imago van de hele kerk versterken...

Ik ben blij met en dankbaar voor de wettelijke bescherming van godsdienstvrijheid. Die is er om te voorkomen dat gelovigen niet hoeven te vrezen voor hun leven, zoals nog steeds in veel landen. Maar het is er niet om een privilege te verschaffen, dat kerken mogen uitknijpen, ook als het land in een alarmerende situatie is.

Vanuit de Ichthuskerk worden vieringen alleen gestreamd in ieder geval gedurende de lockdown, zonder 'gemeente in de kerk'. Met pijn in het hart, natuurlijk, net als iedereen die door zure appels heen moet. Maar met overtuiging, omdat we solidair willen zijn met theatermakers, winkeliers, caféhouders, etc.

Onze ouderen hebben deze weken een kerstgroet ontvangen bezorgd door vele bezoekers op gepaste afstand, onze kinderen hebben een pakketje gekregen met een kerstknutsel en een mooie groet, onze tieners hebben afgelopen weken groeten gestuurd naar gevangenen die volgens Amnesty onterecht gevangen zitten. Onder de radar wordt er veel gedaan en wordt er omgezien naar elkaar. En ja, ondertussen denken we ieder zelf na over hoe kerst te vieren, met wie, wat kan wel, wat mag niet en wat willen we niet. In de kerk klinkt de muziek van bekende kerstliederen, horen we de verhalen van toen en een uitleg voor nu. De wensen konden de mensen appen naar dominee Peter. Die hangen in de boom en worden gebeden tijdens de viering.

Laten we elkaar vasthouden, niet alleen binnen kerken, maar ook binnen de samenleving. Dus niet met teveel samen kerst vieren, ook niet ìn de kerk. Wel: “Komt online tezamen” en houd elkaar in de gaten, in de buurt, via telefoon of hoe ook. Of zoals dominee Gremdaat van de week zei: “Alles gaat dicht, maar wij, mensen, blijven open!”

De afgelopen dagen struikelen decliché's over hoe kerst te vieren over elkaar heen. Deze spreekt me ook enorm aan van @lttrvreters:

Ik zie, je,

ik heb je

het liefst analoog

geen snapshot of appje

gewoon oog in oog.

En natuurlijk zien we uit naar het moment dat we weer gewoon bij elkaar kunnen komen en kunnen knuffelen.

De meeste kerken gaan deze dagen alleen online, zeker de RK Parochie en de PKN gemeenten (waaronder Hervormd Barneveld en Voorthuizen, de PG De Glind, de PGB, de GK Voorthuizen en de Ichthuskerkgemeente).

Alles is gereed in onze kerk, de medewerkers staan klaar; we gaan morgen om 19 uur online en vrijdag eerste kerstdag om 10 uur. De boodschap van Gods liefde mag gehoord worden.

Houd contact, houd moed, heb lief.