[-11-]
8 december 2020 om 10:50‘Walter en ik denken erover om onze firma uit te breiden,’ zei meneer Van Hierden tijdens de maaltijd. Hij nam een hap van de zalm in bladerdeeg. Hij keek naar de knapperige korst en zei: ‘Dit koos jullie vader altijd uit op zijn verjaardag.’
‘Nee hoor, wij aten op zijn verjaardag altijd andijviestamppot.’ Matthieu schudde zijn hoofd en keek van zijn zusje naar zijn moeder. ‘Toch mam? Met zure uitjes.’
‘Ik denk dat opa bedoelt in een restaurant. En hoezo uitbreiden, pa?’ vroeg Victorien snel.
‘Zalm was Bobs lievelingsgerecht. En wij willen uitbreiden naar het oosten, omdat hier in Amsterdam de woningmarkt zo overspannen is dat er geen goed geld meer mee te verdienen valt. In jullie buurt zijn de huizen een stuk goedkoper. Ik denk er zelfs over om eens in jullie dorp rond te kijken. Als een soort belegging. Toeristisch is het wel aantrekkelijk.’
‘Maar dat willen de bewoners van het dorp juist niet. Jonge mensen kunnen nu nog een huis kopen, maar als die huizen als vakantiehuizen worden ingepikt, vissen die achter het net. De gemeenteraad denkt erover om een beleid te voeren dat kopers er zelf moeten gaan wonen.’ Victorien wist hoe Paul en zijn moeder zich inspanden om in Munnikenwold geen lege straten te krijgen en in vrijkomende huizen jonge mensen te laten wonen.
‘Dat moeten ze dan eerst voor elkaar zien te krijgen. Ik weet zeker dat er geen wet is die dat verbiedt,’ zei haar schoonvader.
‘Heerlijk is deze aardappelgratin, mevrouw Van Hierden,’ zei Hugo. ‘Ik neem nog wat, als u het goedvindt.’
‘Niet over zaken praten tijdens het eten, pa,’ zei Anke. ‘Ja, heerlijk hè, Hugo, die aardappelschotel. Bas, ik denk dat ik ook eens zo’n schotel ga maken. Zoveel werk zal dat toch niet zijn? Liesbeth, raad jij dat weleens aan voor mensen op dieet?’
‘Nou, als ze een dieet moeten volgen waarmee ze zwaarder worden wel. Maar die tref ik niet zo vaak in mijn praktijk,’ lachte Liesbeth.
‘Opa, als u in dat dorp daar huizen koopt, gaan wij er dan in de vakantie naartoe? En misschien ook gewoon wel in de weekenden?’ De ogen van Mette waren rond en onschuldig. Ze wist heel goed waarom haar moeder niet wilde dat opa over het kopen van huizen wilde praten als haar vader erbij was.
Opa had een paar keer, toen papa verteld had over de huizen die de firma waar hij nu voor werkte, wilde kopen, vlug die huizen gekocht voor een beetje meer geld.
Ze had het erg slim van opa gevonden. Dan had papa het maar niet moeten vertellen. Als hij dom was, hoefde hij niet boos te worden op opa. ‘Zaken zijn zaken,’ zei haar grootvader altijd.
Anke wierp een snelle blik op het gezicht van haar man en daarna op dat van haar dochter. Deed Mette dit nu expres? Nee toch.
Bas nam ook een portie aardappelgratin. ‘Inderdaad heerlijk. Anke, probeer het ook eens uit. Jij hebt in ieder geval een enthousiaste afnemer,’ zei hij en keek zijn vrouw geruststellend aan. Ze hoefde niet bang te zijn dat hij in zou gaan op de opmerking van zijn schoonvader.
‘Dat is een goed idee, Mette. Victorien, als je iets opvangt over een huis dat te koop komt… een groot huis natuurlijk, want het is voor ons allemaal, waarschuw ons dan. Dat kun je rustig doen, want jonge mensen kunnen zich een groot huis niet permitteren. Daar zal je huisbaas toch geen bezwaar tegen hebben, lijkt me. Het is goed voor de band tussen ons en de kinderen en de kinderen onderling ook. Familie is nodig.’
Yvette keek hem aan en stak haar onderlip naar voren. ‘Ik heb ook een nichtje en een neefje dichterbij. Van tante Hanna, de zus van mama, die vlak bij oma en opa Buitenweg woont. Ook familie van ons.’
Opa Van Hierden fronste. ‘Zo.’
O, konden ze het maar ergens anders over hebben, dacht Victorien. Waarschuwen als er een groot huis in de buurt in de verkoop ging? Ze piekerde er niet over. Als het alleen haar schoonmoeder was, of Anke en Bas… geen probleem. Maar pa Van Hierden en Walter. Brr.
Ze ving de blik op van Hugo die bijna onmerkbaar knipoogde. Hij en Liesbeth wisten dat ze uit de buurt van Bobs vader wilde blijven. Daar had Bob zelf om gevraagd. En die twee waren erbij geweest toen Bob de brief had geschreven waarin hij dat ook zijn vader duidelijk had gemaakt.
‘Anke, je moet echt eens meegaan naar die markt,’ schoot oma Van Hierden Victorien te hulp. ‘Zulke prachtige stoffen en hele uitheemse groenten. Zo kleurrijk allemaal.’
‘En we hebben nog koffiegedronken en wij hebben een ijsje gehad van oma,’ zei Yvonne.
‘Zo. Een soort feestdag dus. Meta, vind je dat nu…’ Meneer Van Hierden keek zijn vrouw afkeurend aan.
‘Helemaal in Bobs geest. Hij zou het fijn vinden als wij aan hem terugdachten in de omgeving waar hij graag kwam. En dat ma daarbij was… Dat zou hij helemaal fijn hebben gevonden. En we kregen gisteren een kaart van Jantine. Zo attent van haar om Bobs verjaardag niet te vergeten.’ Victorien keek haar schoonvader onvervaard aan. Ze wist dat Bobs vader niet op Jantine, de ex van Walter, gesteld was.
‘Ja, zo lief van haar. Ik kreeg vanmorgen ook een kaart. Ik heb hem in de boekenkast gelegd.’
Walter keek zijn moeder aan. Ze had dus nog steeds contact met Jantine. Niet zo vreemd, want Jantine had het vaak voor haar opgenomen als hij en zijn vader in haar ogen te achteloos waren voor moeder.
[wordt vervolgd