Smeets mist de knuffels

30 september 2020 om 12:25

Handbalsters ontmoeten elkaar weer bij Oranje

ARNHEM (ANP) Handbalster Martine Smeets heeft een vreemd weerzien beleefd met haar ploeggenoten van het Nederlands vrouwenteam.

Negen maanden eerder omhelsden en knuffelden ze elkaar uitzinnig van vreugde na het behalen van de wereldtitel in Japan, deze week op Papendal moest het met een ‘elleboogje’ en zwaaien van afstand. “Het was heel fijn elkaar weer te zien, maar ook raar. Handbal is een contactsport, we zijn het helemaal niet gewend om afstand te houden. Maar ik snap natuurlijk dat we het risico op besmetting met het coronavirus zo klein mogelijk moeten houden’’, aldus de 30-jarige hoekspeelster.

Smeets is international sinds 2012 en maakte alle successen mee. “Alleen het EK van 2016 was ik er niet bij vanwege een knieblessure, maar bij het behalen van de andere medailles was ik erbij. Met natuurlijk die wereldtitel als bekroning.” In een roes beleefde de Overijsselse de huldigingen bij terugkomst in Nederland en de verrassende uitverkiezing tot Sportploeg van het jaar, maar het duurde lang voordat ze zich werkelijk realiseerde wat voor grootse prestatie was geleverd. “Na het WK begonnen al heel snel weer de trainingen bij de club en moest ik me bij Metz melden. Maar toen in maart het virus uitbrak, zat ik zonder club. Metz had te veel buitenlandse spelers en de club zag geen ruimte om mijn contract te verlengen. Gelukkig kon ik vrij snel tekenen bij Bucuresti in Roemenië.” Bepaald geen flauwe transfer, want Bucuresti is absolute Europese top, een winnaar van de Champions League. “In eerste instantie was ik wat huiverig voor de grote verandering; ver van huis in een land dat ik niet ken. Maar het wende heel snel; het is een heel gaaf team en de sfeer is goed. Ik kon de kans om bij zo’n topploeg te spelen ook niet laten lopen.’’

Pas toen de verhuizing naar Roemenië beklonken was en corona de sport tot stilstand bracht, kon Smeets gaan genieten van die wereldtitel. “Toen kwam het besef en snapte ik waarom de ontlading zo groot was. Het was al vaak ‘net niet’ geweest en nu lukte het eindelijk. Maar voor mij is het nog niet over. Ik heb voor twee jaar getekend in Boekarest en ik wil zeker het EK meemaken en de Spelen, ook al is het afwachten of die toernooien ook echt doorgaan.”