Sonja van Woersem (rechts), haar vriend Walter en hun kinderen Floris, Hugo en Simon. Op bezoek zijn haar vriendin Richelle (links) met haar zoon Rens.
Sonja van Woersem (rechts), haar vriend Walter en hun kinderen Floris, Hugo en Simon. Op bezoek zijn haar vriendin Richelle (links) met haar zoon Rens. Freek Wolff

'Hier wordt [hard gewerkt'

10 augustus 2020 om 13:20

Floris, Simon en Hugo vermaken zich uitstekend op het centrale grasveld, met speeltoestellen, de skelters en bij de geitjes. Ze zijn de kinderen van Sonja van Woersem (38) en haar vriend Walter.

De drie jongens slapen in hun eigen tentje. ,,Als het regent kunnen ze even schuilen in de caravan. Die mogen we gebruiken van mijn ouders.” Ze vindt de camping prettig, ondanks de vrij sobere opzet, want het is er zeer overzichtelijk. ,,Als de kinderen zich vermaken, vermaken wij ons ook. Ik zie deze camping een beetje als het verlengde van onze achtertuin.”

Sonja woont met haar gezin in Zeist, waar zij en Walter geboren en getogen zijn. Ze wil er niet meer weg. ,,De hele entourage bevalt ons goed en hier heb je je vrienden. Hier stond vroeger een dansschool, waar we stijldansen hebben geleerd. Ik vind het heerlijk om me mee te laten voeren op muziek, maar nu genieten we even van andere dingen, want het gezinsleven vind ik te waardevol. Misschien gaan we later met de senioren nog meedoen aan ballroom-dansen.”


Sinds een paar maanden werkt Sonja voor de gemeente Zeist. Ze vindt het een prettige flexibele werkplek die goed is te combineren met de thuissituatie. ,,Ik ben heffingsambtenaar van de belastingen. Voor mij is dat een nieuwe tak van sport, want ik kom uit de accountancy. Ik vind het interessant om erin te duiken, ook om te zien wat je beter kunt doen voor onze inwoners. Het leuke vind ik dat je met deze maatschappelijke functie iets voor de samenleving kunt doen.” Haar vriend Walter werkt bij een consultancybureau, waar hij innovatieprojecten van computersystemen ter hand neemt. Voorheen was hij voor zijn werk vaak in Engeland, tot de uitbraak van het coronacrisis. ,,Dan mocht ik op papa’s plekje in bed liggen”, voegt Floris toe.

Sonja is als vrijwilliger actief betrokken bij de basisschool waar haar kinderen les krijgen. Ze is lid van de oudervereniging en 'klassenmoeder'. ,,Ik ben minder gaan werken en dat geeft veel rust, want eerder moest ik iets teveel ballen tegelijk in de lucht houden.”


Zij en haar vriend gaan niet naar een kerk, maar kozen wel voor een christelijke school, omdat ze de bijbelverhalen 'waardevol' vinden. Sonja denkt dat de flinke kerkelijke betrokkenheid van veel Lunterse inwoners een positieve invloed heeft op de saamhorigheid. Ze zag een caravan in de buurt van de camping waar jongeren bij elkaar komen en een biertje drinken, wat volgens haar een geschikte plek is, omdat de jeugd dan niet een hangplek zoekt op een speellocatie voor kleine kinderen.


CONTROLFREAK Een stukje verderop ligt een regionale landkaart op tafel waar druk op gekeken en gewezen wordt. Jules Bartmoes (57) en Annemiek (55) Bartmoes-de Haan uit Nieuwegein speuren naar een geschikte fietsroute. De associatie met de beroemde fantasieschrijver Jules Verne vindt hij leuk, maar zijn mening is dat het ,,met fantasie niet opschiet in deze wereld”.

Het stel heeft een seizoensplaats met de caravan en komt graag in de weekenden naar De Wuitekamp. Doordeweeks zijn ze druk in de weer met hun eigen detacheringsbureau voor automatiseringspersoneel. ,,Zij zit beneden en ik zit boven”, zegt Jules met een lach. ,,We zijn heel verschillend. De mensen met wie wij te maken hebben, vragen een bijzondere aanpak. Annemiek komt uit de zorg en heeft een mentaliteit van ‘niet lullen maar poetsen’.” Zijn echtgenote zag de zorg sterk veranderen. Ze liep er tegen de administratieve rompslomp aan, en die nam steeds meer toe. Toen er twee kinderen kwamen, stopte ze in deze sector en begon ze met een eigen bedrijf. ,,Ik ben een beetje een controlfreak, dus doe ik nu de financiële kant van de zaak. En doordat ik weet wat er speelt, kan ik bespreken wat handig is. Jules is goed in zijn werk, maar ik ben veel zakelijker. Zo vul je elkaar aan.”

De twee zijn nu vijfentwintig jaar bij elkaar. Jules komt oorspronkelijk uit Vleuten, terwijl Annemiek haar roots in de stad Utrecht heeft.

Ze wijst op de gracht in het centrum die hier eerst gedempt werd en nu weer uitgegraven is. ,,We komen er niet veel, want Nieuwegein heeft eigenlijk alles. Het ligt mooi centraal.”


Annemiek en Jules stonden tien jaar met hun kinderen op een camping in Woudenberg, terwijl Wouter en Evelien nog steeds graag naar hun ouders komen wanneer de caravan in Lunteren staat. ,,Elk weekend is er wel één (lacht).” Kleinkinderen zijn er nog niet.

Straks stapt het echtpaar op de E-bike. Ze kiezen voor de Veluwse bossen als het warm is en voor de Vallei als het minder zonnig is. ,,Je kunt kanten genoeg op, je zit hier supercentraal en we vinden dit een mooie omgeving. Vooral de hei en het bos in de omgeving van De Mossel bij Ede is erg fraai. Ook de Lunterse winkels dichtbij vinden we een pluspunt. Het valt ons op dat hier erg veel vakantieparken zijn. Je ziet hier flink wat villa’s en het is allemaal keurig netjes. Er wordt hier hard gewerkt zo te zien. Ik zie bovendien nogal wat zzp’ers rondrijden, allemaal van die handige Harry’s.”


Klompenpaden zijn niet zo besteed aan de Nieuwegeiners, ze houden meer van fietsen. Volgend jaar kiezen ze weer voor De Wuitekamp, ook al begrijpen hun vrienden niet zo goed begrijpen dat de twee het buitenland links laten liggen.

Jules en Annemiek Bartmoes met de kaart op tafel.