‘Ik heb het [grootste atelier] van Nederland’
Nijkerker Drago Pecenica schildert Oldenaller
3 juli 2020 om 15:49Nijkerker Drago Pecenica heeft al ruim twintig jaar een speciale band met landgoed Oldenaller in Putten. Volgend jaar wordt hij zestig en opent hij een speciale jubileumvoorstelling. Sinds de herfst is hij bezig met het maken van vier schilderijen van dezelfde plek in de vierluik ‘Vier seizoenen Oldenaller’.
Er hangt een dreigende lucht boven Putten als ik het pad op loop richting kasteel Oldenaller. Oldenaller werd ooit gebouwd door Jacob van Campen, de architect van het Paleis op de Dam. Inmiddels is het kasteel in het bezit van Natuurmonumenten en biedt het plaats aan een woongroep van mensen die graag voor de buitenplaats zorgen. De oudere dame die voor het koetshuis in de tuin aan het werk is, weet de kunstschilder wel te vinden. Op het paadje naast de slotgracht.
Wie met de hond een ‘rondje Oldenaller’ doet, weet Drago ook te vinden. Midden op het pad zit hij met zijn werk op schoot en met zijn penseel in de aanslag bekijkt hij twee grote boomtakken die nog net niet ineengestrengeld richting de sloot verdwijnen. Het is een bijzonder gezicht, iets wat Drago ook meteen raakte. Drago is al vele malen op televisie geweest. Zijn werk op landgoed Oldenaller is zelfs al eens te zien geweest in het programma ‘de Wandeling’ van de KRO en tijdens die opnames spotte hij deze takken: ,,De takken groeien naar het water toe. Ze staan voor mij symbool voor de tijd waarin we nu leven: ze kunnen elkaar net niet omhelzen.”
BOMEN Drago heeft al vele werken op het landgoed gemaakt. ,,Ik heb het kasteel geschilderd en getekend en de prachtige oprijlaan. Ik zeg regelmatig dat ik het grootste atelier van Nederland heb. Toen mijn kinderen klein waren, had ik thuis nog geen eigen werkkamer. Ik nam ze mee op de fiets naar het bos. Hier aangekomen spreidde ik een dekentje uit en terwijl zij speelden, kon ik schilderen en tekenen.” Drago wordt al zijn hele leven geïnspireerd door bomen. ,,Het mooie aan landgoed Oldenaller is dat de takken van de bomen hier niet gesnoeid worden. Ik vind het zo jammer dat de natuur tegenwoordig zo maakbaar is en dat men de natuur niet zelf haar weg laat vinden en laat groeien zoals het hoort.”
HEIMWEE Landgoed Oldenaller brengt veel herinneringen met zich mee aan de tijd dat zijn kinderen klein waren. Het helpt hem om het verdriet om het land dat hij als vluchteling uit het voormalige Joegoslavië verliet te verwerken. ,,Ik heb nog steeds heimwee naar mijn land en naar de natuur daar. Ik wil graag herinneringen aan Joegoslavië naar boven halen, maar hier op Oldenaller heb ik ook fijne herinneringen aan de tijd dat mijn
,,Het mooie aan landgoed Oldenaller is dat de takken van de bomen hier niet gesnoeid worden
kinderen werden grootgebracht. Ik heb mijn kinderen hier leren genieten van kleine dingen, zoals een insect die over het pad kroop. Als ze groter zijn, zien ze vanzelf de grotere zaken in het leven.”
Zijn boodschap naar ouders zou dan ook zijn om kinderen meer mee te nemen naar de natuur. ,,Ik kwam hier in gesprek met een meneer die rond de dertig was. Hij zei dat hij in de stad was opgegroeid en nog nooit in een bos was geweest. Zijn ouders hadden hem nog nooit meegenomen naar de natuur. Ik hoop dat dit gaat veranderen en dat er meer mensen buiten zullen komen.”
Drago heeft al een schilderij van de herfst af. Hier deed hij 50 dagen over. Hij verwacht dat hij over dit nieuwe schilderij van de lente nog 20 dagen zal doen. ,,In de lente had ik vanwege het coronavirus weinig trek om op pad te gaan. Ik hoop ook dat het komende winter gaat sneeuwen en dat op deze mooie grote takken sneeuw komt te liggen.” Het schilderen is weersafhankelijk, maar voor de kleine buitjes heeft hij een paraplu bij zich. ,,Als het echt hard regent vertrek ik.” Hij is dik ingepakt tegen de kou, maar ook tegen de processierupsen in de bomen. ,,Ik maakte één keer de fout om in korte mouwen te werken. Dat doe ik nooit meer.”
KOFFIE EN BIER Al 22 dagen is hij ruim acht uur per dag bezig en dat gebeurt niet onopgemerkt. Inmiddels hoort hij bijna bij het meubilair van de bewoners van Oldenaller. ,,Iedereen is zo vriendelijk. Ze komen regelmatig koffie brengen en kijken dan meteen even hoe ver ik gevorderd ben. Ik geniet ervan als mensen langskomen en een praatje maken of genieten van mijn schilderij in wording. Laatst was er een klein jongetje dat in de bomen klom en riep dat hij een geit was die achterna gezeten werd. Ik moest er erg om lachen. En een passant die mij eerder die week had zien zitten kwam speciaal langs om mij op vrijdagmiddag een biertje te brengen.”
Drago laat zijn scraperboard zien waarop hij werkt: het vel papier wordt door hem met aquarel geschilderd, waarna hij minuscule krasjes maakt in het papier zodat hij de kleur wit toe kan voegen. Op één dag kan hij uren zitten wachten tot de zon doorbreekt. ,,Het gaat mij om een bepaalde lichtval die door de bomen heen breekt die ik graag in het schilderij wil opnemen.”
NOOIT MET PENSIOEN De vierluik zal voor het eerst te zien zijn op zijn overzichtstentoonstelling in Museum Møhlmann. ,,Ik hoop daarna in Museum Nijkerk te kunnen exposeren.” Met de respectabele leeftijd van 60 jaar kruipt Drago steeds dichterbij wat in Nederland als pensioengerechtigde leeftijd geldt. ,,Ik ga nooit met pensioen. Ik ben zelfstandig kunstenaar en hoop mij mijn hele leven met kunst bezig te kunnen houden. In de toekomst wil ik graag cursisten mee gaan nemen naar Oldenaller. Nu zit ik hier zelf omdat ik mij in het landschap wil verdiepen. Je moet eerst jezelf ergens in bekwamen voordat je een ander iets kunt leren.”
