‘Ik mis het gewoon, maar het is [overmacht]’

5 juli 2020 om 09:00

Hij groeide op in Holten en kwam acht jaar geleden voor de liefde in Voorthuizen wonen. ,,Ik ben helikoptervlieger en leerde mijn vrouw Jessica Dijkhuizen kennen tijdens een rondvlucht.” De voorzitter zegt dat hij niet meer weg wil, nu hij Voorthuizen eenmaal kent. ,,De mensen zijn heel gastvrij. Als je nieuw bent en normaal doet, met een vleugje abnormaal, dan word je hier heel snel geaccepteerd.”

Evers wijst erop dat de eerste zaterdag van juli nu al zestien jaar bestaat uit het NKD in de avond enerzijds en de leutklasse in de middag anderzijds. Zes jaar geleden werd hij bestuurslid toen hij voormalig voorzitter Cor Wiesnekker leerde kennen. Toen deze ziek werd, nam Evers het stokje als ‘voordweiler’ over. ,,Ik was eerst een keer als proef bij een vergadering en dat lijkt bijna op improvisatietheater, dus dat was wel iets voor mij (lacht). Het interessante is dat we uit zo’n chaos toch zo’n mooi evenement neerzetten dat heel goed geregeld is. Dat komt vermoedelijk door de gastvrouwen die met een bolderkar met versnaperingen de orkesten rondleiden. De meeste orkesten willen elk jaar dezelfde dame. Ze bouwen een vriendschap op, zover gaat dat.”

Voor de leutklasse geven korpsen zich op en soms nodigen de organisatoren orkesten zelf uit, omdat ze dat leuk vinden. ,,Zo hadden we Heavy Hoempa, een band die hardrock speelt, maar dan in de stijl van een dweilorkest. Dat klinkt fantastisch.”

De vijf tot tien deelnemers aan het NK bestaan deels uit semi-professionals, met muzikanten die bijvoorbeeld bij Defensie spelen. Deze orkesten komen op uitnodiging, waarbij ze door muziekkenners in de stichting geselecteerd worden op kwaliteit. Elk jaar zijn er verschillende kampioenen, al weet Evers dat het kwalitatief hoogstaande orkest Menaemer Feintsjes uit het Friese Menaldum al een aantal keer won.

De naam dweilorkest komt van het laatste orkest dat nog speelt als het carnaval in het zuiden van het land afgelopen is en er reeds gedweild wordt om alles schoon te maken. Qua stijl vliegt het repertoire alle kanten op, beaamt Evers. ‘Hij was maar een clown’ is het lied (van Bren Cramer, red.) waaraan de fraaie bokaal in de leutklasse is gekoppeld, gesponsord door een plaatselijke uitvaartverzorger. ,,Hij liet een ontzettend mooie wisselbeker maken van een porceleinen clown. We kijken en luisteren hoe elk orkest dit lied speelt en of ze daarbij iets extra’s brengen.”

Voor het NK ’s avonds kiezen de orkesten zelf het repertoire. Elk orkest speelt dan drie nummers. De bezetting qua instrumenten varieert per orkest, al domineren uiteraard de blaasmuzikanten. ,,Violisten zul je hier niet tegenkomen.”

Het dweilorkestenfestijn is het grootste evenement dat in Voorthuizen plaatsvindt, als je Gelderpop niet meerekent. ,,Het plein met het podium staat altijd helemaal vol tijdens het NK. Een aantal toeristen reserveert elk jaar een plek op een camping in de tijd dat dit muziekspektakel plaatsvindt. Ze komen er speciaal voor.”

Evers vindt het erg jammer dat het festijn dit jaar niet plaatsvindt, al begrijpt hij wel dat gezondheid boven alles gaat. ,,Je ziet altijd dat zowel jongeren als ouderen ervan genieten en dat ga ik zeker missen. We hebben goede hoop dat het volgend jaar wel weer plaats kan vinden.”

SPANDOEKEN OPHANGEN Gerbrand Besselsen (64) staat bekend als harde werker en trouwe vrijwilliger van het eerste uur, twaalf jaar geleden. Hij is een rasechte Voorthuizenaar en twijfelde geen moment om voor het festijn de handen uit de mouwen te steken. Tegenwoordig tobt hij met zijn knie, maar verder is hij nog in goede conditie om mee te helpen.

,,Het sprak mij direct aan. We zijn er samen ingestapt.” Gerbrand staat garant voor de opbouw van het grote podium op het Smidsplein, samen met mensen als Chris Versteeg, Johan van de Kamp en zijn eigen zoon Herman. Een week of veertien dagen vantevoren zijn zij ook in de weer om de spandoeken op te hangen bij de invalswegen van het dorp. Op de dag zelf is Besselsen in de weer van ’s morgens acht tot ’s nachts drie uur. ,,Ja, het is een lange dag, maar dat geeft niet. Gelukkig hebben we nu een podiumauto, maar vroeger moesten we die tent helemaal zelf bouwen.” Hij wijst ook op zo’n dertien gastvrouwen die de orkesten uit het hele land begeleiden. Besselsen wordt zelf geholpen bij zijn werkzaamheden door een man of vijf.

Op het Smidsplein komt altijd het podium en een jurywagen, omdat hier ’s avonds een stuk of zes orkesten strijden om het Nederlands kampioenschap. Overdag maken zo’n twaalf orkesten muziek die zich door het hele dorp verplaatsen om een vrolijke noot te laten horen. ,,Ze spelen van alles, zoals liedjes van Jan Smit, maar ook hoempapamuziek, zoals ik dat dan noem. Je kunt er al heel snel op meedeinen. Iedereen vrolijkt ervan op. De orkesten gaan op verschillende plekken staan om te spelen en dat is bijzonder gezellig. Daarom vind ik het heel jammer dat het dit jaar niet door kan gaan, maar ja, dat is overmacht door de corona.”

Besselsen maakt zelf geen muziek, maar houdt er wel van. Hij herinnert zich dat het bijna altijd mooi weer was en dat ook veel vakantiegangers komen kijken en luisteren. ,,Eén keer regende het flink. Dat was toen het Nederlands elftal ook moest spelen en er een groot scherm was geplaatst om die wedstrijd te kunnen zien. Dat was een mooi combinatie met de muziek. Hartstikke gezellig!”

Daarom vindt de Voorthuizenaar het erg jammer dat het dit jaar niet doorgaat. ,,Ik mis het gewoon! Maar het is overmacht, hier kunnen we niks aan doen. We moeten maar hopen dat het volgend jaar wel weer door kan gaan.”

SAXOFONIST BIJ DECIBEL Nathalie Schot (29) speelt al twaalf en een half jaar als saxofoniste bij dweilorkest Decibel uit Voorthuizen. Ze woonde in Ede en tegenwoordig in Driel, maar ze blijft bij de Voorthuizense muziekvereniging, omdat ze de sfeer erg waardeert. ,,Het is leuk om met z’n allen plezier te maken”, zegt ze. Decibel bestaat uit vijftien muzikanten. Dat zijn: drie saxofonisten, vier trompettisten, drie baritonblazers, een trombonist, een bassist en drie slagwerkers, actief op de snaretom, bass en de bekkens.

Zelf begon Nathalie op zevenjarige leeftijd eerst met trompet op de muziekschool in Ede, maar een bijholteontsteking zorgde ervoor dat ze tijdelijk overstapte op de altsaxofoon, omdat bij bespeling van de trompet de drukopbouw op haar voorhoofd het te veel voor de kiezen zou krijgen. ,,Toen bleek dat ik dit zo leuk vond, ben ik bij de sax gebleven. Dit instrument is heel veelzijdig en past bij elke muziekstijl. Je kunt het ruw, maar ook lieflijk laten klinken. Je moet goed luisteren naar de nootjes, want soms moet je die een beetje ‘bijsturen’ met de spanning op je mond.”

Ze vindt het leuk dat Decibel de herkenbare popmuziek laat horen en hierin flink varieert. ,,We spelen nummers van André Hazes tot Queen en Michael Jackson. Je kunt het zo gek niet bedenken of we spelen het eigenlijk wel. Het is een mix van de klassiekers en de huidige top-40-muziek. Nee, geen echte klassieke muziek of jazz.” Haar favoriete liedje is ‘Laat maar waaien’ van de groep Pater Moeskroen, wat een soort lijflied van Decibel is geworden. ,,Overal waar we spelen, gooien we die er wel een keer in, want je kunt er tussendoor ook even een refreintje bij zingen en dat is hartstikke leuk.”

Soms speelt Nathalie een saxsolo, zoals in het liedje ‘Even aan mijn moeder vragen’ van de formatie Bloem. De musicus die haar inspireert op de sax is Candy Dulfer, dochter van de eveneens beroemde saxofonist Hans Dulfer. ,,Ze is heel veelzijdig in haar spel en speelt daarom samen met allerlei artiesten (zoals Prince, red.).”

Decibel is ontstaan uit carnavalsvereniging die in 1978 werd opgericht. Twee jaar later was het eerste optreden, terwijl de vereniging in 1992 volledig overging in een muziekkapel. Naast het dweilorkestenfestijn speelt Decibel op braderieën, bruiloften, tijdens Kerst, Sinterklaas en een dweilorkestendag in het centrum van Ede.

,,Het dweilorkestenfestijn in Voorthuizen is erg gezellig en je doet wat ideeën op van de andere orkesten. De orkesten De Knoiers uit Puiflijk en de Blue Band uit Helmond zijn altijd erg goed. Eigenlijk is het wel erg jammer dat het festijn dit jaar in het water valt. Het is altijd een leuke dag, maar ik begrijp wel dat het nu niet door kan gaan.”

Een paar jaar geleden won Decibel zilver in de leutklasse en daar is Nathalie best een beetje trots op. Wie weet kan zij met haar medemuzikanten in 2021 weer indruk maken op het publiek, als het festijn dan niet meer de dupe is geworden van de coronacrisis.