De tijd uitzitten in
[toverachtig] Tbilisi

Nienke en Tamara zitten sinds 15 maart vast in Georgië. ,,Toen we hier drie maanden geleden aankwamen, was er niks aan de hand. Inmiddels zitten de grenzen dicht, en dat blijft ook nog wel even zo. Ons plan om door te reizen naar Armenië en Azerbeidzjan is voorlopig in de ijskast gezet. Dat is verder ook niet heel erg. Tbilisi is een mooie stad en we zijn verder nog gezond.’’

In Georgië zijn tot nu toe nog niet veel coronabesmettingen gemeld. Het aantal bevestigde patiënten ligt rond de zeshonderd. Inmiddels zijn negen mensen aan de gevolgen van de ziekte overleden. Sinds eind februari zijn de scholen gesloten en eind maart is een avondklok ingesteld voor iedereen. Tussen 21.00 en 6.00 uur mag niemand naar buiten en het dragen van een mondkapje is verplicht in afgesloten ruimten. De eerste versoepelingen van de maatregelen worden binnenkort verwacht. Over enkele weken wil het land weer terugkeren naar 'normaal'.

Hoewel de situatie rond het coronavirus roet in het eten gooit, hebben Nienke en Tamara niet overwogen om, al dan niet tijdelijk, naar Nederland terug te keren. ,,Dat voelde voor ons niet goed. Je hebt hier een voertuig dat je niet zomaar achterlaat, we hebben sinds kort een puppy die nog niet zo oud is en nog niet mag vliegen. In Nederland hebben we ook niets meer. Geen woning of werk. Daarnaast kun je toch niet op bezoek bij familie en vrienden. Daarom hebben we besloten deze periode hier uit te zitten.’’

HELEMAAL FAN Het stel had van tevoren een duidelijk plan: aan het eind van de lente wilden ze richting Kazachstan, Oezbekistan en Tadzjikistan reizen. ,,Ik ben bang dat dit voorlopig niet door kan gaan. In de winter kun je daar niet zijn. De wegen zijn onbegaanbaar en het is veel te koud. Misschien dat we dat plan wel een jaar verschuiven.’’ De dames hebben tot nu toe ook minder van Georgië gezien dan ze hadden gehoopt. ,,We kwamen hier aan toen het weer nog winters en slecht was. Dat hielp niet mee om een positieve eerste indruk van het land te krijgen. Inmiddels is dat helemaal bijgetrokken. Tbilisi is een heel leuke, gezellige en mooie stad. We zijn helemaal fan. Verder hebben we helaas nog weinig kunnen zien.’’ Ook een familiebezoekje aan Nederland zit er niet in. ,,We hadden tickets geboekt om terug te gaan om familie weer te zien. Die hebben we wegens de omstandigheden rond het coronavirus maar geannuleerd.’’

KLEIN STUKJE Ze reizen inmiddels ruim tien maanden rond in hun camperbusje. Twee jaar geleden kochten ze het voertuig. Daarmee begon de voorbereiding voor de grote reis. ,,Voor vertrek hebben we tien maanden op een camping gewoond. Aan de ene kant om geld te besparen, maar ook om vast te wennen aan het idee om met z’n tweeën op zo'n klein stukje te wonen.’’

In juli 2019 was het na een lange voorbereiding tijd om te vertrekken. ,,De laatste loodjes wogen zwaar. Onze spullen verkopen, onze baan opzeggen en afscheid nemen van iedereen. Toen we eenmaal echt vertrokken, viel er een last van onze schouders. We hadden anderhalf jaar naar dit moment toegeleefd. Om dan echt weg te gaan voelt als een opluchting. We hadden er veel zin in.’’

Via Duitsland en Oostenrijk kwamen ze in Slovenië terecht, waar ze een tijd hebben gewerkt. Daarna brachten ze een bezoek aan Bosnië, Kroatië, Montenegro, Albanië, Bulgarije, Griekenland en Turkije, voordat ze in Georgië terechtkwamen. ,,De eerste maanden voelden als een soort vakantie. Dat kwam ook doordat het nog zomervakantie was. Toen het september was en onze collega’s weer aan het werk gingen, kwam het besef dat we voorlopig zelf niet aan de slag zouden gaan. Dat is in het begin raar, maar inmiddels voelt het heel goed.’’ Het plan is om drie jaar onderweg te zijn met als eindbestemming Zuidoost-Azië. Hoe de reis er verder uit gaat zien weten ze nog niet. ,,We hebben niks vaststaan, dus we kunnen alle kanten op. We willen sowieso nog graag naar Iran en we hebben goede verhalen gehoord over de ‘Stan’-landen (Kazachstan, Kyrgyzstan (Kirgizië), Tadzjikistan, Oezbekistan en Turkmenistan, red.). Ook staat Nepal nog op het lijstje. Misschien besluiten we onderweg ook wel om langer of korter op reis te gaan.’’

DOEL Nienke en Tamara, die beiden in Nederland in het onderwijs werkten, zijn op reis met een specifiek doel. ,,We willen graag weg uit Nederland om ergens anders op de wereld een nieuw bestaan op te bouwen. Waar weten we nog niet, welk land of welk werelddeel. De voornaamste reden dat we weg willen, is omdat we het gevoel hebben dat de Nederlandse maatschappij hoge eisen aan ons stelt. Het voelt alsof je hele leven al een beetje voor je bepaald is. Je moet studeren, een goede baan vinden, trouwen en kinderen krijgen. Het is allemaal al gepland. Dat idee vinden wij erg verstikkend. We hopen op een andere plek in de wereld meer vrijheid te vinden en minder stress te ervaren. Al zie je nu dat de wereld ook een beetje aan het veranderen is door de coronacrisis. Dat is ergens ook wel mooi om te zien. Iedereen doet even een stapje terug. Mensen realiseren zich nu hoe belangrijk het is om gezond te zijn, rust te nemen en om familie en vrienden om je heen te hebben. De rest is nu even bijzaak.’’

Als oriëntatie om uiteindelijk de grote stap naar emigratie te wagen, verdiepen ze zich tijdens hun reis in de onderwijssystemen van de landen die ze bezoeken. ,,We zijn beiden heel leergierig. We vinden het leuk om andere mensen dingen te leren, maar doen ook zelf graag kennis op. Daarom is het zo interessant om te zien hoe dat in andere landen gaat. We leren zelf veel van de dingen die we hier zien, maar kunnen ook een bijdrage leveren aan het onderwijs hier.’’

Het stel heeft in Turkije, waar zij drie maanden verbleven, meegekeken op een technische middelbare school en een klas die vergelijkbaar is met groep 2 in Nederland. Ook gaven ze een dag Engelse les aan de groepen 6 en 7 op een privéschool. ,,Dat was heel leuk’’, vindt Nienke. ,,Aan de ene kant is het systeem in Turkije heel goed. Je ziet dat de docent belangrijk is voor de klas en dat kinderen veel respect voor de docent hebben. Doordat de leraar autoriteit uitstraalt, wordt er ook veel geleerd. Over de inhoud waren we soms wat minder te spreken. Je ziet bijvoorbeeld dat ze vooral veel meekrijgen van de cultuur en de regels binnen de islam.’’ Het bezoeken van scholen staat op het moment op een laag pitje. ,,Helaas gooit het coronavirus roet in het eten. De scholen hier zijn al lange tijd dicht en het kan hier nog wel even duren, voordat ze weer opengaan.’’

Tijdens hun reis nemen ze ook de tijd om de cultuur en de inwoners te leren kennen. Zo hebben ze in Georgië in een hondenshelter gewerkt en zijn ze bij een skiresort aan de slag gegaan. ,,In ruil voor het werk dat we doen krijgen we kost en inwoning. Een mooie manier om met de lokale bevolking in contact te komen.’’

LEVEN OMGOOIEN Voor hun families kwam het niet als een verrassing dat de twee besloten om hun leven om te gooien om voor langere tijd de wereld rond te reizen en te ontdekken. ,,We hebben beiden altijd al geroepen dat we ergens anders wilden wonen. Toch zijn er veel mensen in onze omgeving die denken dat we op den duur wel weer terugkeren en die onze plannen niet al te serieus nemen. En misschien is het ook wel zo, dat we er na verloop van tijd achter komen dat Nederland toch zo slecht niet is. Wat je nu bijvoorbeeld wel ziet, en dat vind ik mooi, is dat Nederlanders best sociaal zijn. Door een crisis als deze merk je dat iedereen erg met elkaar meeleeft.’’

Nienke is zich ervan bewust dat ze door landen reizen waar relatief weinig toeristen naartoe gaan. ,,Al lijkt dat soms niet zo’’, benadrukt ze. ,,We zijn tijdens onze reis veel mensen tegengekomen die dezelfde kant op gaan. Het is een bewuste keuze om niet de massa achterna te reizen. We vinden het leuk om plekken te zien die andere mensen niet kennen.’’

OPEN ARMEN Toch merken ze dat veel mensen zich afvragen of het wel veilig is en wat ze in zulke landen te zoeken hebben. ,,Ze maken zich vooral zorgen over het feit dat we als vrouwen alleen reizen. We bezoeken landen waar vrouwen niet veel rechten hebben, zoals Iran, Pakistan en India. We vinden dit zelf helemaal niet eng. Dat zien wij juist als een uitdaging, maar ik kan me wel voorstellen dat dit voor onze families soms best lastig kan zijn. Tot nu toe zijn we overal met open armen ontvangen en ik denk dat die gastvrijheid alleen maar toeneemt.’’

Nienke geeft wel toe af en toe wat moeite te hebben met ‘zichzelf zijn’. ,,Tamara en ik zijn getrouwd, maar dat kan je niet in alle landen zomaar vertellen. Vaak zeggen we dat we vriendinnen zijn, dat is makkelijker. Maar we hebben wel een trouwring om en dat levert soms veel vragen op. Dan liegen we wel eens over een ‘husband at home’. Maar ja, dat voelt niet goed.’’

Ook hebben ze onderweg wat spannende dingen meegemaakt. ,,We wilden in Turkije op een plek overnachten waar we mooi uitzicht hadden over de stad. ‘s Avonds werden we door de politie weggehaald, omdat het volgens hen gevaarlijk was. Het bleek een locatie te zijn waar veel gedeald en geschoten werd. Later ontmoetten we een stel dat de nacht daarvoor op die plek had geslapen. Zij hadden van dichtbij zo’n schietpartij meegemaakt en hadden de schoten naast hun hoofd gehoord. Achteraf zijn we blij dat ons dat niet is overkomen.’’

GELUKSMOMENT Ondanks de soms moeilijke en spannende momenten, heeft het stel vooral 'hoogtepunten' meegemaakt. ,,Wakker worden tussen de opstijgende luchtballonnen in Cappadocië, terwijl de zon opkomt was een ultiem geluksmoment.’’ Daarnaast hebben ze onlangs puppy Sparta geadopteerd. ,,Voordat we uit Nederland weggingen, hadden we al bedacht dat het ons leuk leek om onderweg een puppy te adopteren. Tijdens een wandeling met vrienden kwam er een nestje pups achter ons aan gelopen. We hadden ze het liefst allemaal meegenomen, maar Sparta konden we niet laten lopen. Inmiddels is hij vier maanden bij ons en dat bevalt heel goed. Het is wel een uitdaging. Je bent ineens niet meer met z’n tweeën, maar moet voor nog iemand zorgen. Dat is leuk, maar ook pittig. Hij is van de straat en heeft een sterk karaktertje, maar hij maakt de dag een stuk specialer. Zeker nu, nu we niet zoveel te doen hebben, is het leuk om met het beestje naar buiten te gaan en het mee te nemen tijdens het hardlopen.’’

VEEL TIJD De komende tijd zullen Tamara en Nienke zich moeten vermaken in Tbilisi. ,,Dat worden veel wandelingen. Gelukkig is de stad groot.’’ Ook is het stel begonnen met het leren van de Russische taal. ,,Hier, maar ook in de ‘Stan’-landen, wordt veel Russisch gesproken. Daarom leek het ons handig om de taal een beetje te spreken. Inmiddels hebben we stap 1 overwonnen en kennen we het Russische alfabet. Het is toch ook een lichtpuntje dat we nu wel de tijd hebben om daar goed voor te gaan zitten. Zo brengt al die vrije tijd ook positieve dingen met zich mee.’’

[De avonturen van Nienke en Tamara zijn te volgen via de website 2teachersontour.com en de Instagram-pagina @2teachersontour.