Laura van Ramshorst en Martin van de Pol delen hun liefde voor het schaatsen en wielrennen. In het midden de trofee die Van Ramshorst won met haar zege in de Alternatieve Elfstedentocht.
Laura van Ramshorst en Martin van de Pol delen hun liefde voor het schaatsen en wielrennen. In het midden de trofee die Van Ramshorst won met haar zege in de Alternatieve Elfstedentocht. Pauw Media

'Niet nadenken en omkijken, [gewoon doorstampen']

7 februari 2020 om 12:31

Huilend als een kind kwam de 25-jarige Barneveldse over de streep en vond de armen van vader Henri en moeder Wilma. De tranen waren oprecht. De vreugde was intens. ,,Ik denk dat het de ontlading was van een lange periode,'' zegt Laura van Ramshorst amper een week na haar triomf in Oostenrijk. De winst in de schaatsklassieker over 200 kilometer heeft veel losgemaakt. ,,Alles kwam eruit. Mijn blessures, de vraag of ik ooit nog een wedstrijd zou winnen en natuurlijk het hele proces met Martin.''

Van Ramshorst refereert daarmee aan het ernstige schaatsongeluk van haar vriend Martin van de Pol. De 28-jarige Barnevelder raakte in 2014 ernstig gewond en moest de schaatsen aan de wilgen hangen. Inmiddels heeft Martin een carrière als wielrenner en maakt hij een grote kans op deelname aan Paralympische Spelen in Tokio, later dit jaar. ,,We hebben veel meegemaakt. Maar deze overwinning maakt zoveel goed. Ik ben er verschrikkelijk blij mee.''

ZOU IK OOIT NOG WINNEN? Laura van Ramshorst maakt al vijf seizoenen deel uit van het peloton in het marathonschaatsen. ,,Ik ben begonnen in het team van Ace. Nu rijd ik voor het vierde seizoen voor Cenned, een telecombedrijf uit Friesland. Ik ben niet ontevreden over mijn presteren, maar dit seizoen had ik nog geen top tien klassering gereden. Een overwinning of zelfs een podiumplaats heb ik ook nooit behaald. Ik stelde mezelf best wel eens de vraag: zou ik ooit nog een marathon winnen?''

Het antwoord volgde op de imposante Weissensee. ,,Ik reed dit seizoen niet slecht, maar vorig seizoen was het wel beter. Ik ging echter met vertrouwen naar Oostenrijk. Dat kwam mede door een iets andere training. Ik heb geprobeerd om meer duurvermogen op te bouwen. Sinds vorig jaar doe ik ook meer aan krachttraining'', aldus de 163 centimeter lange en 48 kilo wegende schaatsster.

Maar een overwinning daar had de geboren Nijkerkse geen moment aan gedacht. ,,Nee absoluut niet. Mijn doel was om eruit te halen wat erin zat. Als dat plaats tien of plek dertig was geweest en ik mee kon doen in de finale dan was het al geslaagd geweest. Het was pas mijn tweede wedstrijd over 200 kilometer die ik uitreed.''


In een kleine week kregen de dames 400 wedstrijdkilometers voor de kiezen. Na de race om het Open Nederlands Kampioenschap marathon (100 kilometer) volgden nog de Aart Koopmans Memorial (60 kilometer) en de race om het Natuurijs kampioenschap (40 kilometer). Tot slot van de week op het Oostenrijkse meer volgde de Alternatieve Elfstedentocht. ,,Op de echte Elfstedentocht na is dit de belangrijkste wedstrijd voor ons. Iedere marathonschaatser wil zijn of haar naam op het bord met alle winnaars zien.''

WIND KWAM OPZETTEN De doelstelling van Laura van Ramshorst was niet bijster hoog. ,,Zo goed mogelijk presteren was het doel. Toen ik in de kopgroep kwam, wilde ik lang mee blijven doen.'' Dat lukte en de oorspronkelijke kopgroep van twaalf dames slonk tot vijf. ,,Ik was met een plaatsje in de top vijf ook heel erg blij geweest. Het moet in zo'n wedstrijd ook een beetje meezitten.'' En het zat Laura mee. Vooral de wind bleek haar vleugels te geven. ,,In de laatste vier ronden kwam de wind behoorlijk opzetten. In het gedeelte van de finishstraat, na een ronde van ruim 10 kilometer, bleek dat we de wind in de rug hadden.''
In de kopgroep van vijf voelde Laura zich allerminst de te kloppen vrouw. ,,Voor mij waren Emma Engbers, Beau Wagemaker en Jade van der Molen de grote favorieten. In de slotfase zagen we dat het peloton naderde. Op drie kilometer voor de finish wilde ik niet langer wachten. Ik wilde niet dat we werden ingehaald zonder dat ik iets had geprobeerd.''

Van Ramshorst mobiliseerde al haar krachten en plaatste met de wind in de rug een spetterende demarrage. ,,Het was mijn enige kans. Ik ben volgas vertrokken en sloeg al snel een gaatje. Met de wind in de rug is het belangrijk om goed te blijven schaatsen. De techniek is dan heel erg belangrijk. Daarnaast was ik erg gericht op het niet vallen. Aan het einde van zo'n lange race zitten er veel scheuren in het ijs en je raakt vermoeid. De kans op een valpartij neemt toe. Dat overkwam bijvoorbeeld Beau Wagemaker.''
Laura bleef op de been en zag haar concurrenten pas terug na de finishlijn. ,,Ik was ook dolblij geweest met een tweede of derde plaats. Maar in de laatste kilometer dacht ik niet meer na. Ik heb alles gegeven en probeerde technisch goed te blijven schaatsen. Het gevoel dat ik had bij het passeren van de finish was echt onbeschrijfelijk.''


GEEN VETPOT Wie denkt dat de zege op de Weissensee ook financieel een verandering in het leven van de schaatsster heeft gebracht komt bedrogen uit. ,,Financieel is het marathonschaatsen geen vetpot. Het geringe prijzengeld moet ook nog eens met de andere teamleden worden gedeeld. Nee, daar worden wij niet rijk van. Bij de heren is dat overigens anders. In die zin; er zijn veel rijders die full-prof zijn en via de sponsor een inkomen hebben.''

De in Barneveld woonachtige schaatsster (,,Martin en ik wonen sinds juni 2017 in Barneveld'') verdient haar brood als medewerkster van een dagbesteding. ,,Ik werk part-time in Soest bij de dagbesteding voor volwassenen met een verstandelijke beperking. Dat is leuk werk naast de uren die ik nodig heb om te trainen, te reizen en wedstrijden te rijden.''

Trainen doet Van Ramshorst zowel individueel als in teamverband. ,,Met Cenned trainen we één keer per week in Leeuwarden. Dat is wel een opgave. Het is iedere keer hele reis. Gelukkig heb ik een fijne autosponsor gevonden in de vorm van Van Ramshorst uit Nijkerk. Dat is overigens geen familie. Ik kende de eigenaar, Marco van Ramshorst, zelfs niet. Ik heb hem een paar jaar geleden ontmoet op de Weissensee. Dat is echt toevallig. Naast de training met ons team, waar ploegleidster Alida Pasveer overigens alles fantastisch regelt voor ons, train ik sinds kort ook onder leiding van Martin. Ik trainde eerder onder leiding van Peter Vocking. Maar nu heeft Martin die taak overgenomen en dat werkt ook uitstekend.''


PAARDRIJDEN EN HANDBAL Dat Laura van Ramshorst schaatsster zou worden is niet genetisch bepaald. ,,Nee, dat is meer toevallig ontstaan. Mijn vader voetbalde altijd en ik ging net als mijn zus Jasmijn op paardrijden. Maar dat vond ik echt niet leuk. Daarna ging ik handballen bij Voice. Ik was nog jong, maar wel heel fanatiek. Ik ben ook nogal eigenwijs en dat botste wel eens in een teamsport. Via de vader van een vriendin kwam ik bij de Schaats- en Skeeler Vereniging Nijkerk. Ik vond in het begin skeeleren erg leuk. Na één jaar ging ik ook trainen in Heerde en Deventer. Mijn niveau ging omhoog en kwam bij sterkere verenigingen, met betere schaatsers, terecht. Hoewel ik skeeleren erg leuk vond, ben ik daarmee gestopt. Als jeugdrijdster viel ik vaak net buiten de boot als het ging om een plaats in de selectie voor een groot toernooi. De sfeer paste gewoon niet bij mij.''


DRIE KEER GEOPEREERD De weg naar de marathontop bij de vrouwen was voor Laura van Ramshorst allesbehalve geplaveid. ,,In het begin heb ik veel last gehad van mijn schenen. Met skeeleren had ik daar geen last van. Ik ben uiteindelijk drie keer geopereerd. Na een operatie in Amersfoort kwam ik terecht in Veldhoven. Na een geslaagde ingreep keerde het probleem met de schenen vier jaar later terug. In het ziekenhuis in Veldhoven is toen het vlies om een spier in het scheenbeen verwijderd. Dat is nu twee jaar geleden. Ik ben heel blij met die operatie. Het heeft veel problemen opgelost. Ik had bijvoorbeeld vaak pijn en viel in die tijd ook vaak terwijl daar eigenlijk geen reden voor te vinden was. Nu heb ik het goede gevoel en ben sterker geworden.''

De toegenomen kracht werd duidelijk in de uitputtingsslag op de Weissensee. De komende weken wil Laura laten zien dat haar overwinning niet geheel toevallig was. ,,Ik wil in de resterende wedstrijden op natuurijs en op kunstijs ook in de top proberen te eindigen.'' Vandaag komt de Barneveldse in actie in Hoorn. ,,Een wedstrijd om de KPN Cup op kunstijs. Volgende week rijden we in Tilburg en de laatste race is op 29 februari in Leeuwarden. Tussendoor hebben we nog drie wedstrijden voor de Natuurijs Cup. Die worden gereden in Lulea. Op maandag 17 februari vertrek ik naar Zweden. In die week worden er op donderdag, zaterdag en zondag drie marathons verreden. In het klassement sta ik, na de winst in Oostenrijk, vijfde. Ik wil de komende weken graag nog een keer van voren eindigen.''


NIEUWE PLOEG Vervolgens gaan de schaatsen in het vet. Van Ramshorst richt het vizier op de winter van 2021. ,,Al voor de Alternatieve Elfstedentocht was bekend dat ik zou vertrekken bij Cenned. Volgend seizoen ga ik rijden voor BlueDune. Dat is een vrij nieuwe en jonge ploeg. Ik kijk er naar uit. Het is leuk dat Martin één van de ploegleiders wordt.'' Dat haar vriend samen met Johan Berga de ploeg mede gaat begeleiden maakt het verhaal voor Laura compleet. ,,Johan Berga is de ambulance medewerker die in oktober 2014 als toeschouwer in Thialf aanwezig was en het leven van Martin heeft gered door zijn hevige bloeding tijdig te stoppen. Ja, het is heel bijzonder dat het allemaal zo is gelopen.''

Laura van Ramshorst op weg naar de eindstreep op de Weissensee.