‘Wat bij het Pastoriebos gebeurt, is ondemocratisch’

VOORTHUIZEN In Voorthuizen is nog steeds veel te doen, ook in verband met de voorgenomen veranderingen rond de Hervormde Kerk. Aan het begin van de vakantieperiode is er een prachtig stukje drukwerk met poëtische teksten en aangename illustraties uitgekomen van projectontwikkelaar Van Bekkum. Hij schrijft de brochure niet zelf, er is een verteller, dan kan iedereen geprezen worden, inclusief André van Bekkum zelf.

In de inleiding maakt hij het de lezer niet moeilijk: allemaal gelikte frases die niks betekenen. Nergens wordt uitgelegd wat een ‘optionele zorgfunctie’ is en als iemand heel erg benadrukt dat dit hèt eerlijke verhaal is, wil ik toch altijd wel graag héél goed kijken en luisteren. Leest u even mee? 

André van Bekkum laat optekenen dat het verhaal goed is en dat de woningen betaalbaar zullen worden. Dat ligt er natuurlijk maar net aan hoeveel geld je hebt. En wat zijn toch die voorzieningen, waar steeds van gesproken wordt? Die zò dichtbij zijn dat zelfs die superfitte ouderen ze kunnen bereiken. De supermarkten? De artsenpraktijken? Er zijn wel lege plekken in Voorthuizen die dichter bij die voorzieningen liggen. Dat projectontwikkelaar Gijsbert Jansen een domineeszoon is, doet natuurlijk helemaal niet ter zake. En dan die oude dame ….. Met alle respect voor Gijsbert Jansens moeder, maar dit is puur een tranentrekker. Zo langzamerhand ben ik zelf ook een oude moeder, maar als mijn dochter mij op die manier ten tonele zou voeren, om iets door te drukken, zou ik me de ogen uit het hoofd schamen. 

Onder het kopje ‘Geen verliezers’ gaat de tekstschrijver echt de fout in. Het gaat niet over bedenkingen van enkele omwonenden, het gaat over gefundeerde bezwaren tegen aantasting van cultureel erfgoed van ons allemaal. Herinnert u zich de pagina-brede foto van al die vele bezwaarhebbers? En dan heb ik het nog niet eens over de bezwaren van drie landelijke erfgoedverenigingen en natuurbehoudverenigingen. Zoals het er staat is het geen leugen, maar het is wel een leugenachtige voorstelling van zaken. 

Van opgeven wil Van Bekkum niks weten. ‘Dat kan hij naar zichzelf niet verantwoorden’. Kan ik me voorstellen: zo’n stukje drukwerk is niet voor niks. Dat wil je terugverdienen.

Wat doet dat hippe stel trouwens op die pagina? Zijn dat de kleinkinderen van die nog steeds zelfstandig wonende ouderen, die nu even een luchtje mogen scheppen? Even weg bij dat oergezellige verjaardagsfeestje in het Kerkheem? Ik kan me ook heel goed voorstellen dat je daar je verjaardag juist niet gaat vieren; zo heeft iedereen zijn eigenaardigheden.

Het verhaal van architect Laarakker maakt ook al niet duidelijk waarom dat complex voor die fitte, soms alleenstaande ouderen, die we op elke bladzij tegenkomen, nou precies dáár moet staan. Als er toch zoveel op de schop moet, kan het net zo goed echt midden in Voorthuizen staan. Dan maken we de Hoofdstraat nog verkeersluwer, makkelijk over te steken en dan hebben we meteen dat levendige plein, op een plek waar iedereen er iets aan heeft. Met al die leuke, herkenbare deuren in alle kleuren van de regenboog zal het dorp een stuk vrolijker worden.

Ten slotte begint Laarakker te dagdromen: hij ziet het gebouw al staan. Dat is natuurlijk prettig, dat een architect zich zijn werk kan voorstellen. Hoort bij het vak, lijkt me. Maar kijk uit met dagdromende architecten: Voor je het weet beschouwen ze loslatende gevelbekleding en vergeten zonwering als intellectueel eigendom en dan mag je het niet herstellen. Dan zit je daar te kniezen aan dat levendige plein.

Dan kan je rustig nadenken hoe je op alle elementen en waarden bewegingsruimte kan creëren en geven, zoals op bladzij 15 van de lezer gevraagd wordt. Eerlijk gezegd: in mijn waarden zit niet zoveel bewegingsruimte. Die liggen behoorlijk vast.

Eén van mijn waarden is dat het ondemocratisch is als een gemeentebestuur openbaar een standpunt inneemt met betrekking tot commerciële projecten. In deze brochure laat de gemeente zich niet onbetuigd: wethouder Wijnne spreekt zijn voorkeur voor het plan uit, hoewel de gemeenteraad eerst aan zet is. Hoe fatsoenlijk is het als een wethouder probeert de raad voor te zeggen in een brochure die wordt uitgegeven door een onderneming die een groot financieel belang bij dit plan heeft? Dat hoort toch niet, mijnheer Wijnne?? Een leermoment voor u?

WARRIG VERHAAL Dan komt op bladzij 19 een landschapsontwerper aan het woord. Dat is zo’n warrig verhaal, daar word je mismoedig van. De kern van zijn betoog lijkt te zijn dat, als een landschap eenmaal is aangetast, je het ook wel verder kunt bederven. Nu de Wheem er staat, kunnen we ook het complex rondom de kerk aantasten. Het lijkt mij dat we moeten uitgaan van de huidige situatie en redden wat er te redden valt. Dus, Gemeente Barneveld: achterstallig onderhoud plegen aan het gemeentelijk groen en niet een toezegging om straks gratis en voor niks het gazonnetje te maaien. 

Mijnheer Iestra, heeft u bij uw onderzoek niet gezien dat er in de oorspronkelijke pastorietuin al zichtlijnen zijn? En dat er al met hoogteverschillen gespeeld is? De achttiende eeuwse aanleggers van het complex hebben dat al gedaan, daar hoeft/heeft u niks aan toe te voegen. Die heuvel in de tuin was niet alleen een ‘leuk’ hoogteverschil, het straalde uit dat de bewoners hoogstaande en kunstzinnige mensen waren. Er zijn nog een paar tuinen in Nederland waar een dergelijke ‘Parnassusheuvel’ is, o.a. in de tuin van het Vredespaleis, waar dit tuinelement zeer bewust bewaard is. En wat een briljant idee: dan zit je in het groen (dat hebben we toch al niet zo veel in Voorthuizen) en wat doe je dan? Dan creëer (spreek je moers taal en zeg gewoon ‘maak’) je een zichtas naar de woonwijk, naar de schitterende bebouwing op de Rembrandtstraat! Overigens was een tuin voor ‘vermaak’ echt iets anders dan een kinderspeelplaats met een bankje voor de ouders en al helemaal iets anders dan een picknickplaats met altijd overvolle afvalbakken. De vermaakstuin was het tegenovergestelde van de nutstuin waar de dominee zijn eigen groente en fruit liet kweken. De dominee had een aanzienlijke status, daar hoorde een eigen moestuin bij. 

FITTE OUDEREN Ten slotte komen de ‘betrokken partijen’ aan het woord, en de eerste partij die het woord krijgt zijn de toekomstige bewoners. Huh? Is er nu al een vereniging van (toekomstige) eigenaren? Welnee, er wordt een beeld geschetst van de fitte ouderen die je overal ziet rondlopen. Een passende uitleiding van een leugenachtige brochure: allemaal open deuren en onvolledigheden. De actiegroep ‘Behoud Pastoriebos’ wordt ook hier verkleind tot ‘enkele omwonenden’. Dan zeg ik het ook nog eens: dat is niet onwaar, er zijn zeker enkele omwonenden die bezwaar hebben, maar dat er heel veel bezwaarhebbenden zijn, en veel die helemaal niet in de buurt wonen, wordt verzwegen. Het is geen leugen, maar wel héél ver bezijden de waarheid. Je hoeft er niet vlak bij te wonen om te zien dat dit stukje Voorthuizen hersteld moet worden en niet verder aangetast, zoals onze bestuurders schijnen te willen. Want wat heeft de gemeente zich in de kaart laten kijken door met bijna onzichtbare paaltjes de contouren van het bouwsel aan te geven! Van democratie gesproken …..

Alle gekheid op een stokje: wat hier is gebeurd en nog steeds gebeurt, is ondemocratisch. Ik kan mij niet voorstellen dat er raadsleden zijn die met volle overtuiging achter deze aantasting van onze gemeenschappelijke leefomgeving staan. Het is niet goed voor Voorthuizen; waarschijnlijk betekent het geldelijk gewin voor een paar mensen, maar de mammon wordt al genoeg aanbeden.

In Nederland hebben we een stelsel waarbij de volksvertegenwoordiging het bestuur moet controleren, zonder partijdwang, iedereen alleen geleid door zijn eigen geweten. Ik hoop dat de raadsleden naar hun eigen geweten durven stemmen.          

Welkom terug in Voorthuizen!
In Voorthuizen is veel te doen:
Het stoplicht springt steeds weer op rood
Voor ’t behouden van historisch groen.

(Vrij naar Herman Finkers)

Duifje Hoekstra, Voorthuizen