Ik heb voor het eerst van mijn leven een barbier bezocht. De mensen die mij wel eens ontmoet hebben, weten dat ik al ruim vijftig jaar de beschikking heb over een blote-billengezicht. De afgelopen vakantie had ik opvallend weinig zin om me te scheren en gaf ik de haren op en rond mijn kin ruim baan. Dat leverde een heuse wildgroei op, met een overdaad aan grijze manen. Desalniettemin waren de complimentjes niet van de lucht. Er waren zelfs dames die mij na begonnen te fluiten, wat natuurlijk tegen het verkeerde been was van mijn teerbeminde.
Omdat de baard echt uit de hand begon te lopen, bezocht ik een Barneveldse barbier. De man bleek een ware kunstenaar te zijn. Drie kwartier deed hij er alles aan om mij weer toonbaar te maken voor de buitenwereld. Zijn gereedschap bestond onder meer uit een gouden kam en een blinkend trimapparaat. Het gaf me een koninklijk gevoel.
