Tijdens het schrijven van deze column is het volgens mijn nieuwsapp rustig in de VS. In de afgelopen dagen is het Capitool met hekken en betonblokken hermetisch afgesloten van de rest van de stad. Op iedere hoek van de straat staan militairen, pantservoertuigen surveilleren door de straten. ‘Is dat nou echt nodig? Duizenden soldaten op de been voor een handjevol demonstranten!?’, schoot door mijn gedachten. ‘Is het niet wat overdreven, zoveel machtsvertoon en al die inperkingen van de vrijheid?’ Schijnbaar ben ik kort van begrip en wat murw geslagen na vier jaar Donald Trump. Want als je terugdenkt aan de beelden van de bestorming van het Capitool, dan begrijp ik deze drastische maatregelen.
Ik zie een parallel met de ontwikkelingen in de coronacrisis. Als classispredikant ben ik betrokken bij het nadenken over protocollen. Een van de onderwerpen die na de persconferentie van 12 januari op de agenda stond was: wel of niet meer zingen in de kerk. Het advies van het bestuur van de Protestantse Kerk gaat ver: in het geheel niet meer zi..
