We gingen er de afgelopen weken zo min mogelijk uit. Een wandeling, oké, maar geen musea, markten of kerkdiensten. Toch kon het bijna niet uitblijven met een vakkenvuller, kassamedewerker en twee middelbare schoolleerlingen in het huis. Opeens was het achter onze voordeur: het virus! Op vrijdagavond gingen we na een telefoontje van de GGD van het een op het andere moment in quarantaine. We namen een ‘strippenkaart’ voor de teststraat. Op naar Veenendaal. Dat was een surreële ervaring: een drive-in test. Na een heuse file van een half uur de ene kant de fabriekshal in, de test ondergaan en aan de andere kant de fabriekshal weer uit. We spraken op de terugweg onze bewondering uit over de vrijwilligers en testers die daar dag in dag uit staan, neusgat voor neusgat, keel voor keel. Maar we zeiden ook: wat een gedoe. De quarantaine, het testen, het contactonderzoek.
Ook in de kerk is veel onvermijdelijk gedoe rondom corona. Protocollen opstellen, routes uitzetten, reserveren voor een kerkdienst. Binnen sommige kerken wordt er gediscussieerd door ‘rekkelijken’ en ‘preciezen’. ,,De kerk loopt te veel aan de leiband van de overheid”, zegt de een. ,,Oneens”, zegt een ander, ,,we hebben als kerken ..
