In memoriam: Theo Oudemans bleef zich verwonderen

VOORTHUIZEN ‘Huisarts in ruste’ staat er boven de rouwkaart die bij velen maandag in de bus viel. Dat woord ‘ruste’ was bij deze oud-huisarts van Voorthuizen echter niet van toepassing, want hij bleef tot op hoge leeftijd nog actief met van alles en nog wat. Dokter Oudemans nam in 1961 de huisartsenpraktijk over van Van der Velde, die naar Den Haag vertrok. Hij vestigde zich aan de Hoofdstraat 123, een beetje terzijde gelegen van de drukke verkeersweg die Voorthuizen, zeker toen nog, in tweeën deelde. Daar lag zijn paradijsje, een enorme, in verschillende tuinen opgedeelde groene oase.

De uit Putten afkomstige Oudemans was de zoon van de latere eigenaar van het bekende, in 1848 door mr. J.H. Schober gestichte landgoed Schovenhorst aan de Garderenseweg, waar een prachtige verzameling naaldbomen in vijf zogenaamde ´bomentuinen´ zijn samengebracht. Ondanks het feit dat hij voor een studie medicijnen koos, is Theo´s belangstelling voor het landgoed nooit verdwenen. Hij bleef er nauw bij betrokken en verhuisde na zijn pensionering weer naar Putten, waar hij in een bosperceel een fraai huis liet bouwen. Geen wonder dat hij daar, naast mede-eigenaar ook bestuurslid van de Stichting Schovenhorst werd. Ook nam hij mede het initiatief tot het jaarlijkse openluchttheater ‘Illyria’ dat op het landgoed plaatsvindt en waar door een Engels gezelschap stukken van Shakespeare worden opgevoerd.

NATUUR EN CULTUUR Oudemans stond bekend als een man met een brede belangstelling, waarbij de woorden ´natuur´ en ´cultuur´ een grote rol speelden. Zo stond hij in 1962 aan de wieg van de oprichting van de vereniging ´Oud Barneveld´ en werd hij er in de periode 1967-1972 zelfs voorzitter van. Voor die vereniging liet hij door vormgever Henk Roordink van de BDU zelfs een kartonnen bouwplaat van de Grote Kerk ontwerpen. Die bouwplaat fungeerde als een soort reclamemiddel voor de al onder zijn leiding groeiende en bloeiende organisatie. Ook Museum Nairac mocht op zijn grote sympathie rekenen en natuurlijk werd hij onmiddellijk ‘vriend’ van de Stichting Vrienden van Museum Nairac. In Putten was hij bovendien lid van het Puttens Historisch Genootschap en betrokken bij de oprichting van museum ‘De Tien Malen’ dat hij, samen met zijn in Canada wonende broer Wouter en gedeputeerde Hans Esmeijer van de provincie Gelderland, in 1999 zou openen. Hij bezocht, samen met zijn vrouw, graag kunst en andere tentoonstellingen en woonde veelvuldig concerten bij. Inwoners van Barneveld herinneren zich misschien nog wel dat hij vroeger vaak een enorme semafoon met zich meetorste die hem dan, tijdens een concert of toneelvoorstelling, plotseling wegriep voor een spoedgeval. In Barneveld was Theo Oudemans na De Visser, de tweede voorzitter van de Barneveldse Volksuniversiteit en bovendien lid van de lokale Groei en Bloei-afdeling en hij ging graag, zolang hij dat kon, mee met tuinexcursies in binnen- en buitenland.

UITMUNTEND LIDMAATSCHAP Oudemans werd lid van de Rotaryclub Nijkerk, een serviceclub waarvan hij zijn verdere leven deel van zou blijven uitmaken. Rotary was zijn lust en zijn leven, ook nadat hij, samen met een aantal andere Barnevelders in 1976 besloot naar de in Barneveld opgerichte club te verhuizen. In Barneveld zorgde hij er, als actieve niet-roker voor, dat er vanaf 1990 tijdens clubbijeenkomsten niet meer werd gerookt.

Hij woonde in de loop der jaren tientallen binnen- en buitenlandse bijeenkomsten bij, was lid van de Rotary caravanclub, de postzegel- en de tuinclub, was betrokken bij de Rotary Doctors Bank, voor welke organisatie hij, samen met zijn echtgenote, zelfs enige tijd in Kenia vertoefde. Theo werd ten slotte Paul Harris-fellow, een onderscheiding voor uitmuntend lidmaatschap en weigerde om, na de oprichting van een Rotary-Plusclub, daar naar over te stappen. Hij vond zich daarvoor toen, als ruim zeventigjarige, nog veel te jong. Hij kreeg in 1987 voor al zijn activiteiten de erepenning van de gemeente Barneveld uitgereikt.

Theo Oudemans was driemaal gehuwd; eerst met de keramiste Nel Bruynzeel, later met de Barneveldse Marrie van Roekel en na haar overlijden met An Homburg. De door de familie verzonden rouwkaart begint met de zin ‘Als je je over niets meer verwondert, maak je ook nooit een wonder mee’. In die geest leefde Theo Oudemans bijna 90 jaar. Hij bleef zich verwonderen en daarom bewonderen wij hem; een bijzondere man ging van ons heen.

Gerjan Crebolder