Indringende verhalen bij Literair Café Barneveld

BARNEVELD Verhalen over rouw, verdriet en heling vormden dinsdag de rode draad bij het Literair Café Barneveld, dat na twee jaar afwezigheid terugkeerde in het Schaffelaartheater. 

Lideweij Bosman, Isa Hoes en Joyce Wagensveld (uit Terschuur) schreven alle drie boeken over het verdriet wat hun leven lange tijd bepaalde. Lideweij moest afscheid nemen van haar terminaal zieke vriend, Joyce schreef indringende gedichten over het verlies van haar zus en moeder, terwijl Isa samen met haar zoon Merlijn een boek schreef over alle facetten van rouw (mede naar aanleiding van het verlies van vader/echtgenoot Antonie Kamerling).  In gesprek met Marti Jansen en Erik Roest vertelden de auteurs openhartig over het verdriet in hun leven en hoe ze daarmee om (zijn ge)gaan. 

De schrijvers beantwoordden niet alleen vragen van het presentatieduo, maar bevroegen ook elkaar. Het publiek (ruim honderd toeschouwers waren aanwezig) liet zich evenmin onbetuigd.

Janneke Siebelink kwam als eerste aan het woord. Zij vertelde waarom het tien jaar duurde voordat haar indrukwekkende debuutroman ‘Soms sneeuwt het in april’ eindelijk verscheen. Marian Mudder, bekend van het zelfhulpboek ´Wat ik eerder had willen weten over Angst, Zelfliefde en Acceptatie’,  kwam met een sterk betoog over voelen (in plaats van te veel denken) en zelfliefde. ,,Je bent goed zoals je bent, je hoeft niet perfect te zijn.’’

Nico Knibbe van de band Nobuts, die met collega-muzikant Wim de Wild de muzikale omlijsting voor zijn rekening nam, schoof aan om zijn tweede tekstboek (’Zonder wind zit nog steeds alles tegen’) toe te lichten. Marti Jansen, bestuursvoorzitter van het Literair Café Barneveld, keek na afloop terug op een ,,meer dan prachtige avond’’. ,,Het zinderde in de theaterzaal.´´