Column: ‘Er moet meer gelachen worden’

Demonstraties hebben de neiging om uit de hand te lopen, hoe vreedzaam de bedoelingen ook zijn. Afgelopen zaterdag zagen we daar in Barneveld weer een sprekend voorbeeld van. De meeste deelnemers wilden op een rustige manier protesteren tegen de overheid en de opgelegde coronamaatregelen, maar een kleine groep meelopers had wel zin om een middagje te rellen en de aanwezige politie uit te dagen. Waardoor het na afloop vooral ging over het politieoptreden en niet over de boodschap die de demonstranten graag hadden willen uitdragen.

Ik heb ooit vrijwillig meegedaan aan een demonstratie, waarbij de belangrijkste leus ´Handen af van de PLO´ was. Ik liep destijds stage bij een nieuwszender (radio) en stelde de organisatie de even historische als suggestieve vraag; ,,Maar mijnheer, die Palestijnen zijn toch ook niet allemaal lieverdjes?´´ Hoongelach was mijn deel.

SPELFOUT Ik weet nog goed dat medewerkers en leerlingen van een Barneveldse basisschool op het Raadhuisplein demonstreerden (voor of tegen iets). Toen ik op een spandoek een flinke spelfout ontdekte, schreef ik in mijn column dat ze hun tijd beter hadden kunnen besteden aan goed (taal)onderwijs dan aan een uitstapje naar het centrum van Barneveld. Dat kwam mij op een stevige uitbrander te staan van een aantal deelnemers. Ik was een ouwe, verzuurde man. Dat hoor ik overigens wel vaker.

GENOOTSCHAP De allerleukste demonstratie was natuurlijk die van het Genootschap der Gulle lach, ooit opgericht door enkele Voorthuizenaren, zoals Cor Wiesnekker en Geurt Buurman. Op een mooie lentedag toog het bestuur naar Den Haag om eens een ander geluid te laten horen. Op hun spandoek stond ´Er moet meer gelachen worden´. Aangezien de demonstratie niet was aangekondigd, werd het bestuur door de politie gesommeerd om het spandoek heel snel op te bergen en als de wiedeweerga terug te keren naar de Veluwe. ,,Het lachen is ons inmiddels wel vergaan´´, liet het verbouwereerde bestuur na afloop optekenen.

OPGEKNAPTE OPEL Iemand die ook niet meer lacht is de eigenaar van een prachtig gerestaureerde groene Opel. Jaren lang schaafde, schuurde, poetste en liefkoosde hij zijn gemotoriseerde vriend, totdat de gerenoveerde, glimmende bolide klaar was voor de bewonderende blikken van argeloos passerende automobilisten. Afgelopen woensdag paradeerde hij met terechte overtuiging door de straten van Putten. Maar ook uiterst voorzichtig, want hij was vanzelfsprekend erg zuinig op het groene gevaarte. Hij bedacht zich dan ook geen moment toen er voor hem op de weg wat drukte dreigde te ontstaan. Zijn rempoging werd echter te laat opgemerkt door de automobiliste achter hem. Een ongeluk was het gevolg. En onze diep teleurgestelde auto-opknapper besefte meteen dat zijn net afgeronde renovatieproject onbedoeld een vervolg krijgt, Het is om wagenziek van te worden. Ik ben benieuwd hoe hij zijn teleurstelling heeft laten blijken. Het zal er ongetwijfeld hebben uitgezien als een demonstratie...van onmacht.

Erik Roest