‘Paul Vos, een onvergetelijk mooi mens’

ZWARTEBROEK Een ondernemer in hart en nieren, een bevlogen politicus die altijd - en vaak met een kwinkslag - op zoek was naar oplossingen, een gepassioneerde Amerika-liefhebber én bovenal een mensenmens pur sang. Een korte omschrijving van Zwartebroeker Paul Vos. Hij overleed afgelopen woensdag op slechts 59-jarige leeftijd aan de gevolgen van een ernstige ziekte.

,,Hij was zo’n gruwelijk mooi mens. Dat hij er nu niet meer is, is een giga verlies voor iedereen’’, reageert John Dokter op het overlijden van zijn zakenpartner en vriend. ,,De schok was niet zijn overlijden, maar het moment dat we drie jaar geleden hoorden dat hij ongeneeslijk ziek was. We wisten vanaf dat moment dat hij niet oud zou worden en dat maakte alles helemaal anders. We hadden samen nog allerlei mooie plannen, maar de ziekte zette daar een streep door.’’

Ze kenden elkaar al uit de jaren tachtig. Vos was destijds actief bij een bedrijf in Hoofddorp. Daar was hij begonnen als chauffeur en had hij zich opgewerkt tot directeur. Daarna begon hij zijn eigen bedrijf, paneermeelfabriek ECS Paneermeel en bouwde dat uit tot een heuse wereldspeler. In 1997 ging dat bedrijf samen met van Veen Zwartebroek (een productiebedrijf voor retourbrood en paneermeel) en Mastermix (een mengerij van ingrediënten voor de levensmiddelenindustrie) en werden Vos en Dokter compagnons. De bedrijven werden ondergebracht bij De Korrel Beheer in Terschuur.

GELIEFD Tussen de twee compagnons bleek het ,,geweldig te klikken’’. ,,Paul was echt een commercieel mens. Bij klanten was hij erg geliefd. Hij kende hen én hun gezinnen ook erg goed, zijn band met hen ging dus veel verder dan alleen de verkoop van paneermeel en kruiden. Hij was van ons tweeën ook echt het gezicht naar buiten.’’

Dokter heeft veel reizen gemaakt met Vos, onder meer naar Amerika. ,,Hij was een enorme ‘Amerika-fan’.Hij is er erg vaak geweest, wist er heel erg veel over en heeft er veel warme vriendschappen gekregen.’’

Paul Vos zou volgend jaar 25 jaar getrouwd zijn geweest. Het raakt Dokter diep zijn vriend dat jubileum niet meer met zijn vrouw Ursula en zoons Luc en Rob kan vieren. ,,En zijn moeder blijft nu alleen achter. Dat is ook heel erg triest.’’

ONBAATZUCHTIG Voorzitter Peter Lamberts van de Barneveldse VVD-afdeling schreef op de website van zijn partij een in memoriam met de veelzeggende kop ‘Paul Vos maakte onbaatzuchtigheid vanzelfsprekend’. Vos was volgens hem al vanaf zijn achttiende overtuigd lid van de VVD. Toen hij in 2000 in Zwartebroek ging wonen, werd hij daarom al snel benaderd door de Barneveldse VVD om politiek actief te worden .En dat werd hij ook. ,,Hij heeft me meermalen gezegd dat de warmte en gezelligheid binnen onze afdeling hem daartoe hebben overgehaald.’’ Hij trad toe tot het bestuur en in 2006 werd hij raadslid.

Lamberts omschrijft Vos als iemand die niet oordeelde. ,,Hij had geen dubbele agenda. Hij stond altijd voor je klaar en het leek wel alsof bij hem de tijd altijd stilstond. Hij was vooral verbindend, bereikte daar alles mee en gaf de credits aan hen met wie hij zich verbond. Hij was onbaatzuchtig en vond dat vanzelfsprekend.’’

Vos bleef bleef tot 2018 raadslid en kreeg bij zijn afscheid een koninklijke onderscheiding, iets waar hij erg trots op was.

ONTWAPENEND Jan Willem van den Born en Mijntje Pluimers zaten jarenlang samen met hem in de fractie van de VVD. Tussen hen ontwikkelde zich een hechte vriendschap. Geregeld spraken zij met elkaar of om bijvoorbeeld gezellig uit eten te gaan in Amsterdam. ,,Paul wist van iedereen respect af te dwingen door gewoon de vriendelijke persoon te blijven die hij was. Hij was altijd positief ingesteld en zocht ook altijd naar oplossingen. Zijn verhaal deed hij vaak met een kwinkslag, maar tegelijkertijd schuwde hij de verdieping en kritiek niet. Dat deed hij op een fantastische en ontwapenende manier.’’

Gevraagd naar een mooi, kenmerkend moment, denkt Van den Born terug aan een warme zomeravond vlak voor een fractievergadering. ,,Dat was in 2016, we stonden buiten bij het gemeentehuis op elkaar te wachten, toen we een enorm lawaai hoorden. Er kwam een Harley Davidson aangereden die uiteindelijk bij ons stopte. Toen de motorrijder zijn helm afzette, bleek het Paul te zijn. Hij had een heel grote ‘smile’ en was apetrots op zijn pas aangeschafte motor.’’

Verbazing wekte de Zwartebroeker bij iedereen hoe schijnbaar eenvoudig hij alle ballen in de lucht wist te houden. ,,Hij runde zijn bedrijf, was raadslid, onderhield zijn gezin en was heel veel op pad. En hij heeft ondertussen geen enkele fractie- of raadsvergadering gemist. Ongelooflijk’’, zegt Van den Born bewonderend. ,,Ik heb echt geen enkel idee hoe hij dat heeft geflikt.’’

HERINNERINGEN Nadat Paul Vos medio april van de behandelend arts had gehoord dat hij was uitbehandeld, nodigde hij al zijn vrienden uit om samen herinneringen op te halen en afscheid te nemen. Die hebben dat massaal gedaan. Van den Born: ,,We zijn zeer verdrietig, maar ook buitengewoon dankbaar dat we hem hebben gekend.’’

Dokter gaf zijn vriend en compagnon een ketting met daaraan een hangertje van een in tweeën gebroken boekenrol. Op dat kleinood had hij de tekst ‘onvergetelijk mooi mens’ laten graveren. ,,Om mee te nemen naar de hemel.’’ De andere helft draagt hij zelf.