De zon laat het afweten in sf-thriller Sunshine

BARNEVELD/REGIO - Wat doe je als de zon dreigt op te houden met schijnen? Dan stuur je een stel dappere mannen en vrouwen de ruimte in, met alle gevolgen vandien...

Hoewel wetenschappers altijd om het hardst roepen dat de mensheid het einde van de zon waarschijnlijk niet eens mee zal maken, blijkt dat over vijftig jaar een rekenfoutje te zijn geweest: de zon is bijna op. En dus kunnen we het op aarde ook wel schudden, tenzij een speciale ruimtemissie naar de zon succes heeft: de Icarus II (het eerste schip dat deze missie moest uitvoeren verdween spoorloos, dus er is nu extra haast bij) moet een nucleair bom in de zon schieten, die de stervende ster weer zal activeren. Lukt dat niet, dan heeft omkeren ook geen zin meer. Het wordt een lange, zware missie voor de hele bemanning.

Sunshine lijkt in de aanzet te gokken op een stukje inhoud en diepgang, maar als de zon nadert, worden de bommen en granaten al weer snel van stal gehaald. Geen slechte sf-film, maar ook geen productie die je lang zal bijblijven.

Employee of the Month

Zack, het belangrijkste personage in de komedie Employee of the Month, is vakkenvuller. Het begon als bijbaantje, maar het is min of meer zijn carrière geworden: al ruim tien jaar staat hij helemaal onderaan de ladder van de Super Club-winkel, waar consumenten terecht kunnen voor groothandelsverpakkingen. Zijn aartsvijand is kassamedewerker Vince, van wie het management hoge verwachtingen heeft en die elke dag wel een gouden stickertje verdient.

Dan verschijnt Amy ten tonele, een nieuwe medewerkster die belooft dat de volgende die Medewerker Van De Maand wordt (en de afgelopen 17 maanden was Vince dat) met haar uit mag. En dát is nu eindelijk een bonus- systeem waar Zack wél warm voor kan lopen. Hij verklaart Vince de oorlog en is vanaf nu de vakkenvuller waar iedere winkelbaas van droomt.

Employee Of The Month is behalve een luiwammes versus slijmbal-verhaal trouwens ook een parodie op de Amerikaanse winkelcultuur en de manier

waarop grote ketens met hun mensen omgaan.

Deze komedie is aardig, maar bevat weinig memorabele momenten. Alleen het decor -de supermarkt- is verfrissend. De rest hebben we allemaal al eens eerder gezien.

Filmtheater

‘Little Children’ is de titel van de Filmhuisfilm die deze week op woensdag in het Grand Theater draait.

De film uit 2006 is gebaseerd op het gelijknamige boek van Tom Perotta en concentreert zich op een aantal jonge mensen in een welvarende buitenwijk in Boston. Het lijkt een doodgewone nette wijk: moeders kijken naar hun spelende kinderen, een man praat met zijn moeder. Maar de

moeders kijken eigenlijk naar een smakelijke vader die met zijn zoontje aan het spelen is, en fantaseren. En de moeder praat met haar zoon, een pas weer vrijgekomen pedofiel, omdat ze vindt dat hij een meisje moet zoeken. Hun leven raakt op verrassende en zelfs gevaarlijk wijze met elkaar verstrengeld wanneer tussen de jonge ouders Sarah en Brad een affaire ontstaat, terwijl hun partners druk zijn met hun carrière.

Ook wordt de buurt opgeschrikt door een berucht oud-bewoner, die bekend staat als pedofiel.

Honeyz

Zijn speelfilmdebuut Gay zorgde ervoor dat hij werd beschuldigd van het aanzetten tot homohaat. En de nieuwste film van regisseur, scenarioschrijver en producent Tom Six, Honeyz, is door een aantal bioscopen geweigerd vanwege de multimediale release. De controverse tovert bij Six een kleine glimlach op zijn gezicht. ‘Ik maak liever een film waar iedereen over praat, dan eentje waar niemand het over heeft.’

De film Honeyz is, naar het voorbeeld van wat Amerikaanse regisseur Steven Soderbergh deed met zijn Bubble, tegelijk met de bioscooppremière te zien via internet, mobiele telefoon en betaaltelevisie en een paar dagen later is hij verkrijgbaar op dvd (koop en huur). Een aantal bioscopen wil daardoor Honeyz niet vertonen.

De filmmaker vindt echter dat het publiek moet kunnen kiezen hoe en waar de film wordt bekeken. ‘Er zullen misschien wel wat minder mensen komen, maar ze blijven film kijken in de

bioscoop echt wel een speciale beleving vinden. Ik vind het heel ouderwets om pas maanden na de bioscooprelease een film uit te brengen op dvd. En dat terwijl zeker de jeugd zo multimediaal is.’ De multimediale filmrelease heeft de toekomst, meent Six. ‘Het is ook een manier om piraterij tegen te gaan. Je kunt de film beter legaal voor weinig geld op verschillende manieren aanbieden, dan dat ze er zolang op moeten wachten dat ze hem illegaal gaan downloaden. Dat is ook een reden waarom ik zeker weet dat de industrie over een aantal jaren overstag gaat.’

Nu eerst ‘het experiment’: de Nederlandse primeur met Honeyz. De film vertelt het verhaal van twee vriendinnen die zich laten insluiten in een groot warenhuis. Eva (Anna Speller) en Renske (Monique van der Werff) beleven een avontuurlijke nacht tussen de parfums, kleding, etenswaren en huishoudelijke artikelen. ‘Ik wilde een film maken die zich op één locatie afspeelde. Toen ik een keer in de Bijenkorf liep, bedacht ik me hoe het zou zijn om daar een nacht rond te

lopen.’ Het duurde een jaar om de Bijenkorf over te halen het pand in Amsterdam ter beschikking te stellen, maar daarna stond de keten er ‘voor 1000 procent achter’. Six mocht vijftien nachten lang zijn gang gaan in het warenhuis, iets waarvan de meeste mensen alleen maar kunnen dromen. ‘De film zal mensen vast wel op ideeën brengen en stiekem hoop ik wel dat dat gebeurt. Maar een insluitpoging slaagt natuurlijk alleen in de film, verder nooit.’

Complexx

Complexx van Robert A. Jansen maakte vorig jaar deel uit van de hausse aan Nederlandse horrorfilms.

Doodeind en Sl8n8 haalden de bioscoop, maar door het beperkte succes van die films kwam Complexx niet aan de beurt. De film is zondag 22 april wel te zien op het witte doek tijdens het Amsterdam Fantastic Film Festival en verschijnt 19 juni op dvd.

Waar bij de meeste films eerst het verhaal komt en dan de rest, zoals het zoeken naar een locatie, ging dat bij Complexx precies andersom.

‘Ik was in Go Planet in Enschede en toen ik op die 10.000 vierkante meter liep, dacht ik: dit is gewoon een decor!’ Jansen besloot door het evenementencomplex te dwalen en liet zich inspireren door de locatie. Het idee voor Complexx was geboren.

De film draait om zes jonge onlinegamers, die na een feestavond in een verlaten entertainmentpark verstrikt raken in een luguber en zenuwslopend spel. Ze moeten het opnemen tegen een psychopaat die door het complex doolt en de ene na de andere speler op gruwelijke wijze uitschakelt.

De filmmaker zelf is geen gamefanaat. ‘Ik heb er het geduld niet voor, kom ook nooit verder dan het eerste level’, bekent hij. ‘Mijn achterliggende gedachte was dat gamen jongeren aanspreekt.’ Voor de invulling van de rollen koos hij voornamelijk soapacteurs. ‘Ik kende al die soaps niet, maar ben ze eens gaan bestuderen. Vervolgens heb ik mensen benaderd.’