1,5 maatregel(en)

De tijd van halve maatregelen lijkt voorgoed voorbij. Geïnspireerd door de inmiddels wereldberoemde afstandsregel lijkt iedereen tegenwoordig anderhalve maatregel te nemen. Waarmee ik bedoel dat er hier en daar iets te voortvarend te werk wordt gegaan.

Zo was daar het besluit om in het zonnige pinksterweekend Zeumeren volledig af te sluiten voor bezoekers, waarmee een grote groep onschuldigen de dupe werd van een kleine groep raddraaiers. Aangezien ook het Oosterbosbad (nog?) dicht was, zat er voor veel ouders met jonge kinderen niets anders op dan in hun eigen achtertuin een badje op te zetten. Maar vervolgens werden we door Vitens op de vinger getikt: we mochten niet zoveel water gebruiken en zeker geen badjes meer laten vollopen. Tja...

Anderhalve meter is soms best wel een flinke afstand, maar in Scherpenzeel zouden ze blij zijn als de standpunten van de strijdende partijen zo dichtbij elkaar lagen. De visies van de provincie en het gemeentebestuur liggen mijlenver uit elkaar. De Gelderse bestuurders lijken vastbesloten de fusieplannen door te drukken. Een ongelukkig (?) gedateerde brief voedde dat vermoeden, met name bij de Scherpenzeelse separisten.

De bruidegom die ik pas mocht trouwen, moest wel anderhalve maatregelen nemen. Hij bereidde de trouwplechtigheid met zijn geliefde in het diepste geheim voor. Twee vriendinnen en de ambtenaar van de burgerlijke stand (ondergetekende dus) zaten in het complot, maar de bruid hoorde pas dat ze ging trouwen toen ze onderweg was naar het gemeentehuis. Ja, u leest het goed: tien minuten voordat ik haar zag, wist ze nog niet dat ze op deze dag haar ja-woord ´moest´ geven. De bruidegom had alles in het diepste geheim geregeld en mij bij zijn verrassing betrokken. De aanleiding: Dinsdag zou de bruid haar vijftigste verjaardag vieren. En aangezien ze voor haar vijftigste getrouwd wilde zijn, moest het maandag (uiterlijk) dus wel gebeuren.

Om mij te overtuigen deel te nemen aan deze surprise show, stuurde hij mij een filmpje toe van zijn uitermate romantische huwelijksaanzoek (ergens op een bergtop), waarop ze ´ja´ had gezegd. Er was dus wel enige aanleiding om te hopen op een goede afloop. Bovendien, zo verzekerde de onverbeterlijke romanticus mij, zaten de twee beste vriendinnen van de bruid ook in het complot. Zij wisten zeker dat de verrassing op waarde zou worden geschat.

Ik voelde me een heel klein beetje Bert van Leeuwen van het intrigerende tv-programma ´Het Familiediner´ (waarin pogingen worden gedaan om ruziënde familieleden met elkaar te verzoenen) toen de auto van het bruidspaar naderde. Zat alleen de bruidegom in de limousine of toch ook de bruid? Gelukkig was ze erbij. Sterker nog, de bruid straalde van oor tot oor. En jawel, ze zei volmondig ja tegen haar kersverse echtgenoot. En zo werd het toch nog een ontspannen ochtend, al was de setting (met anderhalve meter afstand en geen handen schudden) wel een beetje onwerkelijk. Want ook in het gemeentehuis waren uiteraard geen halve maatregelen genomen.

Erik Roest