Zeven jaar lang wisten we dat deze dag zou komen. Mijn vader lijdt aan vasculaire dementie en Alzheimer. Het begon bij hem met oninteressante dingen vergeten tot het grote niet weten. Je kunt als hij rust heeft een gesprek voeren over ‘iemand’ die ergens ‘iets’ heeft gedaan. Namen zijn verdwenen uit zijn geheugen, net als plaatsnamen en voorwerpen. Ons kent hij nog bij naam, maar 's avonds wil hij naar huis, terwijl ze al 46 jaar in dit huis wonen.
En dan gaat de telefoon: ,,Mevrouw er is plaats voor uw man.” Toevallig stap ik 5 minuten later de tuin in en zie de rode ogen van mijn moeder. ,,Hij kan opgenomen worden, maar ik wil het niet..." We laten het bezinken. We melden het aan de andere kinderen. Een dag later familieberaad voor ZOOM. Ma mag mee logeren in de instelling tot de bezoe..
