Robin Kinsbergen moest diverse elementen trotseren zoals hier de sneeuw.
Robin Kinsbergen moest diverse elementen trotseren zoals hier de sneeuw. Eigen foto

'Dit doe ik echt nooit meer'

5 maart 2020 om 15:55 Overig

VOORTHUIZEN ,,Dit doe ik echt nooit meer, deze Trail Run was eigenlijk veel te lang. Maar de allerzwaarste was het niet. Toch zal dit de enige en laatste 500 km-trail van mijn leven zijn.” Woorden van de Voorthuizense ultraloper Robin Kinsbergen. ,,Bij hallucinaties zag ik de kaboutertjes rondhuppelen.”
 

Jurre Jochemsen
 

Afgelopen vrijdag kwam er na 157 uur en 59 minuten een einde aan de wandeltocht door de Belgische Ardennen. Kinsbergen finishte in Mormont tijdens de zwaarste Ultra Race ooit georganiseerd in de Benelux, de Montane Legends Trail.

Het Internationale veld aan deelnemers bestond uit 57 lopers waarvan uiteindelijk ongeveer de helft de finish heeft gehaald. Het waren volgens Kinsbergen allemaal zeer ervaren sporters die - om te mogen deelnemen - hun palmares moesten kunnen aantonen om in te schrijven. Dat was bij Kinsbergen wel in orde. ,,Ik heb drie zware wedstrijden, twee Montane-hikes en de PTL-loop, op mijn naam, waardoor ik mee mocht doen. Het was heel zwaar, vooral door de lengte natuurlijk, het was ook mijn langste ooit.”

Winterse weersomstandigheden die deze eenmalige editie volgens de Voorthuizenaar tot een heroïsche wedstrijd bestempelden, maakten het nog zwaarder. ,,Storm, slagregens en sneeuw tot in de Hoge Venen van zo’n 50 centimeter waar we doorheen moesten voortbewegen, het was echt heel pittig. We liepen vanaf vorige week zaterdag tot aan afgelopen vrijdagavond. De elementen trotseren, zo kon je het wel noemen. Het waren eigenlijk volstrekt idiote 500 kilometers. Vooraf stond het niet echt op mijn bucketlist maar omdat ik de organisatoren wel goed ken, ook vanuit mijn eigen werk, besloot ik het erop te wagen. Dat heb ik geweten ook. Er waren vele hoogtemeters te overbruggen en het slechte weer maakte het als gezegd zwaar.” Deelnemers kwamen van heinde en verre, van Spanje tot aan Polen en van Tsjechië en de VS tot aan Duitsland en de Benelux-landen. ,,Het was echt een vast patroon van eten, slapen en lopen. Gelukkig was dat slapen, in tegenstelling tot de tochten van 250 kilometer, wel binnen.”
Toch waren er niet veel slaapuren. ,,Nee, zo’n 2,5 uur per nacht, dat was het wel zo’n beetje”, aldus de Voorthuizenaar berustend.


KABOUTERS Hij kreeg op een bepaald moment zelfs last van hallucinaties. ,,Ik had dat wel vaker gehad en ik word daar niet angstig van, maar apart is en blijft het natuurlijk wel. Die vreemde gedachten en waanbeelden nemen als het ware bezit van je geest en tijdens het wandelen had ik af en toe zelfs het gevoel in de maling te worden genomen. Er moest op een bepaalde dag nog zo’n 12 kilometer worden gelopen, maar voor mijn gevoel kwam er maar geen einde aan. En ik had daarbij dus die hallucinaties, ik zag op een bepaald moment gewoon kabouters rondhuppelen en zag overal koffietentjes, die we in het geheel niet eens gezien hebben in die verlaten Ardennen.” Uiteindelijk kon hij dus wel weer een trailrun succesvol afvinken. ,,Dat geeft ook zoveel moraal, ik heb nog geen enkel DNF-je (Did Not Finish, JJ) achter mijn naam en dat blijft me motiveren. Verder vond ik het geweldig dat er meerdere collega’s van het Cairnsteam waar ik werk, aanwezig waren om me te steunen. De emoties liepen soms echt hoog op, maar dat is het weer waard geweest. Maar dit nooit meer, volgende keer ga ik voor de zogheten Next Stop Northern Traverse Coast to Coast-crossing in Engeland. Die is 304 kilometer, startend op 18 april.”

'Hikend' over de drassige Ardenner ondergronden.
Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie
advertentie