'Denk aan wat je kunt, niet aan wat je niet kunt'

BARNEVELD De eerst volgende editie van het Parkinson Café dat plaatsvindt op woensdag 4 maart staat in het teken van de meerwaarde van maatschappelijk werk bij de ziekte van Parkinson. Hilly Pol, één van de oprichtsters van het café, kampt zelf met deze ziekte. ,,De spreuk 'willen is kunnen' past goed bij mij'', vertelt ze.

Leeftijd: 67 jaar
Woonplaats: Barneveld
Burgerlijke staat: Getrouwd met Wessel
Beroep: Ik ben met pensioen, maar was groepsleerkracht
Vrijwilligerswerk: Ik heb samen met Yme het Parkinson Café opgericht, ik zit in het bestuur van de klankbordgroep en ben secretaresse van Terre des Hommes, een organisatie die vecht tegen kinderuitbuiting.

Wat is het thema van het Parkinson Café op woensdag 4 maart? De meerwaarde van maatschappelijk werk bij de ziekte van Parkinson.

Isabella van Dijk is gastspreker, waar gaat zij over vertellen? Zij gaat vertellen over de manier waarop je om kunt gaan met de ziekte en wat maatschappelijk kan bijdragen.

Voor wie is het Parkinson Café bedoeld? Voor de mensen die de ziekte hebben, maar ook voor partners, kinderen, mantelzorgers en andere belangstellenden.

Waarom is het volgens jullie zo belangrijk om een Parkinson Café in Barneveld te houden? Voor de onderlinge contacten, voor het bespreken van problemen, om elkaar te helpen met oplossingen en voor informatie.
Hobby’s: Toneel spelen en creatief bezig zijn.
Wat zou u graag doen, maar heeft u nog nooit gedaan? Een bezoek brengen aan Disneyland Parijs.
Met welke beroemdheid zou u een keer uit eten willen gaan? Met Rob de Nijs. Hij was vroeger al mijn idool. Ik vind zijn liedjes nog steeds heel mooi. Nu hij Parkinson heeft, geeft dat nog iets extra.
Wat zouden oud-klasgenoten op een reünie over u zeggen? Dat ik een creatieve bezige bij ben.
Lijfspreuk: WIK, de naam van de toneelgroep waar ik bij zit, staat voor Willen Is Kunnen. Deze spreuk past in verband met Parkinson goed bij mij. Denk aan wat je nog kunt en niet aan wat je niet meer kunt.
Wat is uw definitie van geluk? Gezondheid en genieten van de kleine dingen. Bijvoorbeeld een lieve blik van mijn kleinkinderen en de natuur, een lieveheersbeestje kan me al ontroeren.
Wat is uw slechtste gewoonte? Ik ben verslaafd aan chocola. Ik neem niet een stukje van de reep, maar hij moet gewoon op. Daarnaast heb ik altijd veel te vertellen en dender soms zo door een gesprek heen. Misschien komt dat doordat ik niet alles goed hoor.

Waar geeft u los van noodzakelijke dingen het meeste geld aan uit? Aan kleding en prullaria.
Welk tv-programma wilt u niet missen? Het nieuws, al word je daar niet vrolijk van, en Goede Tijden Slechte Tijden. Lekker dom, hoef je niet bij na te denken.
Favoriete Netflix-serie? Daar heb ik nog nooit naar gekeken.

Wat was tot nu toe uw leukste vakantie? Met de kinderen naar Portugal. Een mooie plek, lekker eten en de kinderen vonden het geweldig. Vanuit bed zo het zwembad in.
Wat is uw ergste vakantie-ervaring? Dat was afgelopen zomer. Het was zo heet en in het hotel in Ootmarsum was geen airco.
Wat was als kind uw droomberoep? Juf worden. En dat is gelukt. Ik heb dertig jaar met veel plezier voor de klas gestaan.
Wat is uw mooiste jeugdherinnering? De tijd op de mulo in Steenwijk. De kampweek op Vlieland en het organiseren van feestjes op school.
Wie is uw grote voorbeeld? Heit en mem (mijn ouders). Ze hebben me veel meegegeven. Ook de foute dingen, maar dat maakt je ook sterker.
Wat is uw favoriete muziek? Muziek van Rob de Nijs en Elvis Presley en country.
Bent u (bij)gelovig? Nee, mijn ouders hebben me zonder geloof grootgebracht, maar ze vonden het belangrijk dat ik er wat van wist en dus ging ik met een vriendin naar de zondagsschool.
Waar kunnen ze u voor wakker maken? Voor gebak en dan het liefst van mijn zus. Heerlijk!
Favoriet eten? Witlof met ham en kaas. Dat koos ik als kind al op mijn verjaardag.
Als u het voor het zeggen had in de gemeente Barneveld, wat zou u dan als eerste veranderen? Het theater betaalbaar maken voor verenigingen en ik zou in het centrum meer rekening houden met mensen die slecht ter been zijn.
Wat zou u doen met een miljoen? Met kinderen en kleinkinderen op vakantie en ze een mooi huis geven.
Wat is uw grootste ergernis? Rotzooi op straat en mensen die te laat komen. En regeltjes, er komen er steeds meer bij.
Wat neemt u in ieder geval mee naar een onbewoond eiland? Familie. Kinderen, kleinkinderen en mijn man natuurlijk. Zonder hem red ik het niet, mijn topmantelzorger.