In aanloop naar de jaarwisseling hadden mijn hond Boef en ondergetekende een veilig toevluchtsoord gevonden in Putten. Dachten wij. Helemaal ontspannen begaven wij ons richting het vuurwerkvrije vakantiepark, in de hoop en verwachting dat we het nieuwe jaar in alle rust zouden kunnen inluiden. Het park was inderdaad vuurwerkvrij, maar dertig meter verderop waren een paar grappenmakers doodleuk de hele dag carbid aan het schieten. Binnen de kortste keren schoten onze stressniveaus in de rode cijfers. Als de wiedeweerga naar huis gescheurd, waar we de jaarwisseling in relatieve rust hebben doorgebracht. Als beloning voor mijn vluchtgedrag vond ik een paar dagen later een beloning op de deurmat: een bekeuring voor (veel) te hard rijden.
Qua nieuws had ik me een week volledig afgesloten van krant en internet, zodat ik flink schrok bij het lezen van de volgende kop: 'Doek valt voor Didi'. 'Heb ik weer', dacht ik. Ben ik net een week weg en wordt er opeens zomaar een wethouder (Didi Dorrestijn-Taal) ontslagen. Naar de reden moest ik gissen. Gelukkig maakte mijn teerbeminde mij a..
