Marc Foeth: 'Ik val wel op als ik door Voorthuizen loop'

BARNEVELD Volleybaltrainer, fervent Ajax-supporter, gangmaker in de Voorthuizense horeca, taxichauffeur in de late uurtjes: Marc Foeth (40) is het allemaal. De grofgebouwde, van origine Surinaamse Foeth is een markante verschijning in Voorthuizen. Zijn duizend vrienden op Facebook tonen ook al aan dat het met zijn naamsbekendheid wel goed zit. Een gesprek over beschonken klanten, de Klassieker en vooroordelen.

Door Rick van Veluw

Is dit hem echt? Is dit Marc Foeth (of 'Foeth' zoals iedereen hem eigenlijk noemt), die grote, gezellige praatjesmaker uit Voorthuizen? De man die gerust een paar regels Hazes zingt in het café? Die fanatieke supporter van Ajax die iedere thuiswedstrijd bezoekt? Op de bank zit een rustige, haast bedaarde man. Marc Foeth geniet van een vrije dag en heeft daarom een wit wijntje ingeschonken. Naast hem rust een met peuken gevulde asbak op de leuning van het bankstel. Stilzwijgend kijkt hij televisie. Een live-uitzending van SeriousRequest. Tijdens het interview zet hij het geluid uit van de televisie uit, maar zijn ogen dwalen telkens af naar het bewegende beeld.

De van oorsprong Surinaamse Foeth is eigenlijk een heel rustige man. Alleen over 'gezeur van de gemeente' of 'vooroordelen over zijn kleurtje' maakt hij zich tijdens het gesprek boos. ,,Ja, ik val wel op als ik door Voorthuizen loop", geeft hij toe. ,,Een grote man met een kleurtje, die zie je hier niet zoveel. Van origine ben ik Surinaams. Toen ik 1 jaar oud was ben ik bij de familie Foeth terechtgekomen. Mijn moeder komt uit een boerenfamilie uit Assendelft, mijn vader is opgegroeid in Zaandam.''

Foeths adoptieouders woonden op bedrijventerrein Harselaar en daar groeide de kleine Marc dan ook op. ,,Mijn vader had een bedrijf in de machinehandel. Ik heb een fijne jeugd gehad: voetballen met vrienden, vrachtwagens kijken, kattenkwaad uithalen. Ze hebben wel wat te stellen met me gehad. Ik was niet de makkelijkste. Echt een beetje een vervelend kind. Toen ik na vier jaar klaar was op Groen van Prinsterer hebben ze de vlag uitgehangen."

Werken in het bedrijf van zijn vader was niet aan de jonge Marc besteed. ,,Voor zo'n baan ben ik niet intelligent genoeg. Man, dan moest ik eerst nog naar de lts, mts, hts…" Foeth begon na zijn middelbare schoolperiode nog wel aan een opleiding, maar kwam via de dienstplicht terecht in het leger. Met een mooie job: chauffeur van de luitenant. ,,Vroeger reed ik ook vaak mijn vader heen en weer als die een afspraak had met zakenrelaties. Toen heb ik tegen mijn vader gezegd: ik word later óf chauffeur, óf ik ga achter de bar staan. Nou, nu ben ik taxichauffeur en sta ik aan de goede kant van de bar: ervoor."

Dat aan de bar staan ging hem tijdens zijn dienstplicht ook goed af, zo vertelt hij. ,,Ik weet nog wel dat we een oefening hadden in Venlo. De avond ervoor ging iedereen de stad in. We kwamen allemaal 'goed kachel' thuis. De volgende ochtend moesten we op appel. Dat zag er niet al te best uit, dus toen moesten we voor straf een mars lopen. Ik heb daar een mooie tijd gehad."

Na zijn periode in het leger had Foeth allerhande baantjes, maar tegenwoordig is hij toch al weer zes jaar taxichauffeur in en om Amersfoort. ,,Ja, een leuke baan", zegt hij terwijl hij weer eens een blik werpt op de televisie, waar mensen samendrommen voor het Glazen Huis. ,,Ideaal voor mij ook. Ik werk van vijf uur 's middags tot twee uur s' nachts. Dat vind ik fijne tijden, want ik ben absoluut geen ochtendmens. Dan ben ik niet te genieten. Na een werkdag kom ik thuis rond een uur of drie en dan zit ik nog een paar uur voor de tv. Dan ga ik slapen rond vier uur in de morgen. Ligt er een beetje aan of er een mooie film is op Film1 of American Football op FOX. Dan kan het zomaar zeven uur worden. Vervolgens slaap ik uit tot één uur. Een fijn ritme."

Het liefst werkt Foeth in het weekend, want dan gebeurt er nog eens wat. ,,Doordeweeks kan het heel saai zijn. Dan zit ik een beetje 'Candy Crush' te spelen op mijn telefoon. Maar in het weekend pakken meer mensen de taxi. Mensen met een slokje op. Dat vind ik altijd wel gezellig. Ik zeg altijd: liever drie dronken mannen dan drie dronken vrouwen. Dronken vrouwen praten maar over één ding. Het heeft vier letters en eindigt op 'eks'. Dan moet ik soms op mijn tong bijten om niet een schunnige opmerking te maken."

Naast al zijn taxi-avonturen is Foeth vooral druk met sport. Als seizoenkaarthouder van Ajax bezoekt hij alle thuiswedstrijden van de Amsterdamse club. ,,Dat is me met de paplepel ingegoten. Mijn opa en vader waren allebei fan van Ajax, dus dan word je dat ook. Ik zit in vak 428, boven de F-side. De wedstrijd waar het voor mij altijd om draait is de 'Klassieker'. Ajax tegen die kakkerlakken (Feyenoord, red.). Dan ben ik een hele week zenuwachtig. En als ze gelijkspelen of verliezen ben ik daar zo een week of twee ziek van. Twee weken lang heb ik dan een rothumeur. Maar als ze winnen ben ik ook blij.''

Toen Ajax dit jaar won van Barcelona, zat Foeth niet in het stadion. Dat had zijn redenen. ,,Mijn vader is 10 april overleden. Hij is 72 jaar geworden. Hij vocht al acht, negen jaar tegen een ziekte maar moest opgeven. Toen stond mijn hoofd even helemaal niet naar voetbal. Ik ben dit jaar veertig jaar geworden en wilde een groot feest geven, maar dat heb ik maar naar volgend jaar verplaatst. Wat dat betreft vind ik 2013 best een rotjaar."

Foeth kijkt niet alleen sport, maar is ook trainer. Hij coacht een damesteam bij volleybalvereniging SDS. Via vriendinnen in het eerste en zijn trouwe bezoek aan thuiswedstrijden van het vlaggenschip van SDS rolde hij het trainersvak in. En dat terwijl hij weinig verstand heeft van volleybal.

,,Jaja", lacht hij schamper. ,,Ach, die meiden spelen lekker door. Die weten wel wat ze moeten doen. Ik ben er meer voor het coachen. Als die dames in het veld gaan lopen kwekken of hun taken niet meer uitvoeren. Dan vraag ik een time-out aan en zet ik de boel weer op de rails. Ik sta ook heus niet als een gek langs die lijn. Ik ben geen Frank de Boer die gaat staan schreeuwen als iets 'm niet zint."

Foeths eigen 'sportcarrière' kwam nooit echt van de grond. Een hardnekkige vochtophoping in zijn rechterknie gooide roet in het eten. ,,De dokter zei dat ik niet meer mocht sporten. En dat terwijl ik eigenlijk een hele sportieve man ben", voegt hij er glimlachend aan toe. ,,Ik heb vroeger getennist en gevoetbald. Ik voetbalde bij VVOP. In de winter was ik net

Romario. Dan was het koud buiten en had ik totaal geen zin om helemaal naar de Roelenengweg te fietsen vanaf Harselaar. Dan vertelde ik mijn moeder dat de training afgelast was, of gaf ik de verkeerde trainingstijden door. En dan was het 'oeps, de training is al afgelopen! Wat jammer'. En dan stond ik er weer naast de volgende wedstrijd. Ik ben ook een keer op de bank gezet omdat ik met een maat van me een frikadel at voor de wedstrijd. Dat vond de coach niet zo leuk. In de tweede helft bracht hij ons in en scoorde mijn vriend twee keer. 'Volgende week weer frikadellen!' riepen we toen."

Naast al zijn sportactiviteiten is Foeth een graag geziene gast in de Voorthuizense horeca. Door zijn onregelmatige werktijden heeft hij niet altijd de tijd om de kroeg in te duiken, maar als hij wel gaat is het feest. ,,Dan roepen ze in het café al: 'kijk, daar komt Foeth weer aan' Ik vind het altijd hartstikke gezellig om een biertje te drinken met wat mensen. En af en toe zing ik eens mee met een nummer van André Hazes. Dat vindt iedereen ook prachtig."

Toch is het niet altijd gemoedelijk in de kroeg, zo ervoer Foeth een aantal jaren geleden. ,,Ik heb toen op Koninginnedag ruzie gekregen met twee van die gasten. Die verkochten me een paar tikken en voor ik het weet lag ik op de grond. Terwijl het nergens over ging, hij botste tegen mij aan of zo. Later bleek dat ik mijn enkel had gebroken. Daardoor rijd ik tegenwoordig met een automaat. Ik heb daar echt een poosje over in de rats gezeten. Ik denk dan: jongens, laten we het op een andere manier oplossen. Ga zitten en neem een biertje. Of stap eroverheen. Wat gebeurd is, is gebeurd. Je moet niet altijd maar terugkijken."

Dat mensen soms hun oordeel al klaar hebben over 'zijn kleurtje', vindt Foeth ook niks. ,,Dan zie je ze al kijken als ik binnen kom lopen. Wat moet dat? Terwijl ik een hele sociale gast ben waar je hartstikke veel lol mee kan hebben. Ik doe niemand kwaad, ik drink alleen je biervoorraad op. Nee, zonder grappen: respecteer de ander zoals je zelf ook gerespecteerd wilt worden."

Intussen schenkt Foeth het glas cola van zijn interviewer bij. ,,Moet je niet wat anders? Volgens mij zit er helemaal geen prik meer in." Hij schudt de fles cola heen en weer. Bijna leeg. Waarschijnlijk zal Foeth het laatste glas zelf opdrinken, want hij woont hier alleen. Een vrouw is (nog) niet op zijn pad gekomen. ,,Nee, er is nog geen enkele vrouw voor mijn charmes gevallen", zegt hij met enige zelfspot. ,,Waarom weet ik niet. Ik heb hartstikke veel vrienden die bij me thuis langskomen, maar een vrouw is er nog niet in mijn leven."

Zijn telefoon trilt, net nu we het over vrienden hebben. Foeth bekijkt het zoveelste Whatsappje vluchtig en zet zijn smartphone op stil. Vast één van zijn duizend Facebookvrienden.

,,Ja, dat zijn er best veel", glundert Foeth. ,,En ik ken ze allemaal. Echt waar. Dat heeft ook zijn nadelen hoor: je krijgt de hele dag door berichtjes of appjes. Toch ben ik dankbaar dat ik zoveel vrienden heb. Zoals ik al eerder zei: mensen moeten niet zo snel oordelen en me leren kennen, dan ben ik een hartstikke aardige gast. En dan kan het heel gezellig worden in de kroeg."